Ο θάνατος του εμποράκου

Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, επί 35 χρόνια, την χώρα μας κυβέρνησαν κατά σειρά οι, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής.
Όλοι αυτοί, ευαγγελίστηκαν μία Ελλάδα για τους Έλληνες. Όλοι διακήρυτταν πως φρόντιζαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους το καλό των πολιτών αυτής της χώρας και όλοι τους, αυτό που έκαναν, ήταν να δανείζονται από τους τοκογλυφικούς οργανισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής και να υποθηκεύουν το μέλλον των Ελλήνων. Παροιμιώδης η ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου, «καταναλώνουμε περισσότερα από αυτά που παράγουμε».
Κανείς όμως από όλους αυτούς που κυβέρνησαν τον τόπο μας, δεν φρόντισε να δημιουργήσει ανάπτυξη στην χώρα και να διορθώσει το πρωθυπουργοκεντρικό πολίτευμά μας, που από το 1974 βιώνει ημέρες λιτότητας και ας είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε, πως η λιτότητα θα διαρκούσε το πολύ τρία -τέσσερα χρόνια. Και αυτό συνέβη γιατί, κύριο μέλημα όλων ήταν, πως θα γίνουν πρωθυπουργοί και πως θα βολέψουν τους ημετέρους του συστήματος που τους στήριζαν διαχρονικά, από οικονομικής πλευράς. Εκλέγονταν δε με τις κοινωνικές παροχές που παρείχαν στον Ελληνικό λαό, μέσω των δανεικών και έτσι του υφάρπαζαν την ψήφο.
Παρά όλα τα παραπάνω, ο λαός μας τον Οκτώβριο του 2009, παραπλανάτε για άλλη μία φορά και εκλέγει Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, εγγονό του Γεωργίου Παπανδρέου και γιό του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος θα μας «έσωζε», όπως όλοι οι προηγούμενοι, γιατί «λεφτά υπήρχαν» στα Ταμεία του κράτους, όπως ισχυριζόταν προεκλογικά. Και όλα αυτά ενώ η ενημέρωση που είχε από τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος τον κ. Προβόπουλο (του οποίου οι ευθύνες είναι τεράστιες στο οικονομικό κατάντημά μας), ήταν αντίθετη.
Έτσι, κάνει πράξη από την πρώτη ημέρα διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποσχόταν προεκλογικά, όπου απέκρυπτε την σκληρή αλήθεια της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Στην συνάντηση της επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς , όπου είναι πρόεδρος είπε μεταξύ των άλλων:
«Η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρή και δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος σε παγκόσμιο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων, ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών και ελέγχων στα συστήματα , όπως το χρηματοπιστωτικό. Αυτοί είναι οι στόχοι μας και αυτές είναι οι αρχές μας».
Θεώρησε λοιπόν, πως όλα τα παραπάνω θα διορθωθούν με την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο και την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και έτσι θα επιτευχθεί η αναδιανομή του εισοδήματος, όπως έγινε στα τέλη του 1990 επί Σημίτη, όταν και δημιουργήθηκε, κατά την γνώμη μου, το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο από συστάσεως του Ελληνικού κράτους, το οικονομικό έγκλημα του χρηματιστηρίου. Τότε, έχασαν τις περιουσίες τους χιλιάδες Έλληνες πολίτες, προκειμένου να κερδίσουν για άλλη μία φορά οι έχοντες και κατέχοντες. Τότε, αποκρύφτηκαν πολλές αυτοκτονίες συμπολιτών μας, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα (με την απόλυτη σιωπή των ελεγχόμενων ΜΜΕ).
ΠΑ.ΣΟ.Κ τότε , ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα. Σοσιαλιστές τότε της μεγάλης «εκσυγχρονιστικής Ελλάδας» (Σημίτης-Παπαντωνίου), σοσιαλιστές σήμερα της Ελλάδας του ΔΝΤ και της Τρόϊκας (Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου).
Σε λίγες ημέρες ο κ. Γ. Παπανδρέου θα μιλήσει στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και θα πρέπει να εξηγήσει στον Ελληνικό λαό:
1. Πως με την μείωση των μισθών και συντάξεων συμπολιτών μας αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα και η βιωσιμότητα της οικονομίας μας;
2. Πως αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους και τον ΦΠΑ θα γίνει ανταγωνιστικό το εμπόριο και θα υπάρξει ανάπτυξη στην χώρα;
Ο Ελληνικός λαός πρέπει, λοιπόν, να του υπενθυμίσει πως, με την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, οι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι χωρίς να υπάρχει ελπίδα στο αύριο. Το κύμα ύφεσης της ελληνικής αγοράς συνέχεια αυξάνει και το β΄ τρίμηνο το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 3,5% με αυξητική τάση για τους επόμενους μήνες. Σημειωτέων δε πως, την τελευταία δεκαετία δεν έχει καταγραφεί παρόμοια ύφεση.
Απ’ τη μία, κάθε μέρα κλείνουν όλο και περισσότερες επιχειρήσεις. Μόνο το πρώτο εξάμηνο έβαλαν λουκέτο 1448 βιοτεχνίες και έχουν χαθεί περισσότερες από 25.000 θέσεις εργασίας . Η κρίση έχει ήδη χτυπήσει ανεπανόρθωτα την οικοδομή, την ένδυση την υπόδηση, τις πωλήσεις του εμπορίου κλπ
Απ΄ την άλλη η ανεργία έχει λάβει δραματικές διαστάσεις. Στο 117% έφτασε σε ηλικίες άνω των 45 ετών. Χωρίς δουλειά βρίσκονται 3 στους 10 νέους, όταν η ελληνική οικογένεια ξεζουμίζεται προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της και να τους δώσει πανεπιστημιακή μόρφωση, ενώ τα πτυχία μένουν στον τοίχο και στο Μαξίμου προσλαμβάνονται αλλοδαποί επιστήμονες, ως σύμβουλοι.
Στη συνέχεια, οι οφειλές των νοικοκυριών από δάνεια έχουν χτυπήσει «κόκκινο» και οι οικογένειες είναι σε απόγνωση. Οι πιστωτικές κάρτες ξεπερνούν, ενίοτε, το μηνιαίο εισόδημα των πολιτών, από την στιγμή που μειώθηκαν οι συντάξεις, μισθοί και έγινε δραστική περικοπή των δώρων.
Όλα τα παραπάνω ο Ελληνικός λαός θα τα βροντοφωνάξει μέσω μεγαλειωδών διαδηλώσεων, που θα πρέπει να πραγματοποιήσει, με την έλευση του Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη, ώστε να λάβει το πρώτο ηχηρό χαστούκι της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να καταλάβει πως έπαψε πλέον ο κόσμος να τρώει «κουτόχορτο». Πρέπει να εισπράξει ηχηρό μήνυμα στα επιπλέον σχέδιά του για αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, της εξομοίωσης πετρελαίου θέρμανσης και πετρελαίου κίνησης κλπ
Το δεύτερο ηχηρό χαστούκι θα πρέπει να το δώσουν οι Συνέλληνες την ημέρα των αυτοδιοίκητων εκλογών στις 7 Νοεμβρίου 2010 καθώς και στην επαναληπτική διαδικασία την επόμενη Κυριακή.
Όχι, λοιπόν, στην κυβέρνηση του ΔΝΤ και της Τρόϊκας, γιατί εάν ψηφισθούν, οι υποψήφιοί της την αμέσως επόμενη μέρα θα μιλούν για νομιμοποίηση από τον Ελληνικό λαό της εφαρμογής των εξουθενωτικών μέτρων.
Όχι, στην επεξεργασία από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για επιπλέον αυξήσεις και περικοπές δαπανών.
Όχι, για ακόμη μια φορά στον θάνατο του εμποράκου!!

Αποστόλου Παναγιώτης