Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
Αγαπώ μια Παριανή μέσα από την Παρκιά,
όμορφη μελαχρινή μου ‘χει κάψει την καρδιά.
(Σαν την είδα στο μουράγιο τάμα έκανα στον άγιο,
βοήθα να την αποκτήσω κι' εκκλησία θα σου χτίσω.) δις
Παίχτε Κονιτοπουλαίοι το λαούτο το βιολί,
να μεθύσω να χορέψω μέχρι την ανατολή.
(Και η μέρα μόλις φέξει μόνο το βιολί να παίξει,
πατινάδα και κοτσάκια ν' ακουστούν με στα σοκάκια.) δις
Σ' αγαπώ και δεν ηξέρω Παριανή τι θα γενώ,
τα παπούτσια μου έχω λιώσει το στενό σου να περνώ.
(Πες το ναι κι' έλα μαζί μου να ομορφύνει η ζωή μου,
γιατί μ' έκαναν κομμάτια τα θαλασσινά σου μάτια.) δις
Παρκιά = η Χώρα της Πάρου
(Σαν την είδα στο μουράγιο τάμα έκανα στον άγιο,
βοήθα να την αποκτήσω κι' εκκλησία θα σου χτίσω.) δις
Παίχτε Κονιτοπουλαίοι το λαούτο το βιολί,
να μεθύσω να χορέψω μέχρι την ανατολή.
(Και η μέρα μόλις φέξει μόνο το βιολί να παίξει,
πατινάδα και κοτσάκια ν' ακουστούν με στα σοκάκια.) δις
Σ' αγαπώ και δεν ηξέρω Παριανή τι θα γενώ,
τα παπούτσια μου έχω λιώσει το στενό σου να περνώ.
(Πες το ναι κι' έλα μαζί μου να ομορφύνει η ζωή μου,
γιατί μ' έκαναν κομμάτια τα θαλασσινά σου μάτια.) δις
Παρκιά = η Χώρα της Πάρου
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή