Προτιμώ την καλή και ήρεμη ζωή και ας τρώω κάθε μέρα μόνο χόρτα από το χωράφι για να ζήσω.

Είμαι 30 χρονών, δουλεύω 10 χρόνια συνεχόμενα σε πολύ καλές εταιρείες και άρχισα να φτιάχνω «καριέρα» στον τομέα μου. Δούλευα και 12ωρα χωρίς να παραπονεθώ και τελικά έφτασα να παίρνω φέτος όσα έπαιρνα πρίν από 5 χρόνια.
Είμαι από επαρχία και ζούσα στην επαρχία μέχρι τα 16 μου που οι γονείς αποφάσισαν να έρθουμε στην Αθήνα.
Εδώ και 3 χρόνια οι γονείς ζουν ξάνα μόνιμα στο χωριό. Και οι δύο χωρίς δουλειά, η μητέρα με προβλήματα υγείας. Και όμως ζούν με ότι λίγα παράγουν, είναι ήρεμοι, ζούν σε καθαρό περιβάλλον, ανάμεσα στους παλιούς τους φίλους και τους συγγενείς τους και βασικότερο, ζούν στο σπιτάκι τους που μετά από 25 χρόνια που το είχαν χτίσει, κατάφεραν να το τελειώσουν και να μπούν μέσα να ζήσουν.
Εγω στην Αθήνα δεν πληρώνω ενοίκιο (γιατί ένας θείος μου με φιλοξενεί) και όμως δεν βγαίνω τον μήνα με αυτά που παίρνω. Δουλεύω σαν το σκυλί αλλά οικονομικά με πήγαν 5 χρόνια πίσω.
Πήγα στο χωριό για 1 εβδομάδα να ξεκουραστώ και είδα πώς ζούν οι άνθρωποι εκεί και πόσο ηρεμείς και θέλω πολύ να κατέβω και εγώ.
Να ηρεμήσω, να ξεκουραστώ, να πάρω δυνάμεις και να συνεχίσω την ζωή μου σαν άνθρωπος.
Η μάνα μου μου λέει «Έλα παιδάκι μου εδώ και ότι έχουμε θα τρώμε, ότι παράγουμε, θα βάλουμε και κοτούλες και κατσικάκια και θα έχουμε και λαχανικά και κρέας να φάμε. Να μας βοηθήσεις και εσύ αφού εγώ δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Έχεις και το σπίτι σου εδώ και την ηρεμία σου.»
Μέσα σε 3 χρόνια στην Αθήνα, μου έχουν σπάσει το αμάξι 3 φορές, μου έχουν σκάσει τα λάστιχα 2 φορές, κοντά στο σπίτι μου έχουν βάλει βόμβα 2 φορές, έχουν πυροβολήσει έξω από το σπίτι μου 1 φορά και εγώ κοντεύω να χρεοκοπήσω.
Προτιμώ να ξυπνάω και να βλέπω χωράφια, να ακούω πουλάκια να κελαηδάνε το πρωί, να μυρίζω φρέσκο αέρα, παρά το μπαλκόνι του άγνωστου γείτονα, τους πυροβολισμούς, τα καυσαέρια και την φασαρία της Αθήνας. Και επίσης θα βοηθήσω τους γονείς μου που με τόσο κόπο και με τόσα χρήματα ξόδεψαν για να με σπουδάσουν και να γίνω αυτό που ονειρευόντουσαν για να προκόψω. Καιρός να τους το ανταποδώσω με όσα μπορώ.
Να τα χ……ω τα λεφτά και την καριέρα. Προτιμώ την καλή και ήρεμη ζωή και ας τρώω κάθε μέρα μόνο χόρτα από το χωράφι για να ζήσω.

ANAΓΝΩΣΤΗΣ
-----------------------------------------------------
Σε απάντηση προς τον "Τσαντισμένο επαρχιώτη", φίλε μου και εγώ αλλά και πολλά άτομα που γνωρίζω επιθυμούμε να ζήσουμε στην επαρχία και εγώ προσωπικά το έχω σκεφτέι πολλές φορές να σηκωθώ και να φύγω. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην αθήνα και σκέφτομαι ότι θα πρέπει να αποχωριστώ τους φίλους μου. Επίσης όπως γνωρίζεις αν και είναι πολύ φιλικοί δεν σε δέχονται έυκολα οι επαρχιώτες στην παρέα τους μιας και τις παρέες τις σχηματίζεις από μικρός και αφού έχεις αποκτήσει την εμπιστοσύνη του άλλου προσώπου κάτι το οποίο απαιτεί πολλά χρόνια.

Επιπλέον θα ήθελα να πω ότι επειδή υπάρχουν πολλοί χαρτογιακάδες δεν σημαίνει ότι όλοι εργάζονται 5 ώρες την ημέρα. Τέλος, και λυπάμαι που θα το παραδεχτώ αυτό, εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω τίποτε από χωράφια και καλλιέργεια. Όχι επειδή είναι κάτι απαξιωτικό αλλά απλά επειδή μεγάλωσα μέσα σε ένα διαμέρισμα με 4 τοίχους και το μόνο που έκανα μια ζωή ήταν να διαβάζω και δυστυχώς μέσα από τα βιβλία δεν μαθαίνεις χειρωνακτικές εργασίες.
Αν αθροίσεις όλα τα ανωτέρω (τα οποία είναι απλά ένα μέρος των προβλημάτων μετακόμισης στην επαρχία) θα δεις ότι μέχρι να αποκτήσω τις γνώσεις και την εμπειρία για να ζήσω στην επαρχία θα περάσει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (μπορεί και 4-5 χρόνια) κατά το οποίο θα είμαι (ή θα αισθάνομαι) ως ο πρωτευουσιάνος, ο αθηναίος κ.τ.λ.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
-------------------------------------------------------

Αναρτήθηκε από tromaktiko