Κοριτσάκι που δεν ξέρω τ' όνομα σου....

Της Σοφίας Λαμπίκη

Kοριτσάκι

που δεν ξέρω τ΄όνομά σου,

με την περιποιημένη γαλλική κοτσίδα που με περισσή φροντίδα χτένισε η μαμά σου,

με τα πράσινα σοσόνια ασορτί με το μπουφανάκι σου,

τα λυμένα κορδόνια των παπουτσιών σου,

και τις σφιγμένες σου γροθιές 

που δεν κράτησαν δυοσμαρίνια μικρή Μαρίνα των Βράχων του κόσμου της φρίκης, 

της προσφυγιάς και της απανθρωπιάς,

είδες με τα κλειστά σου μάτια τους βυθούς του Ανθρωποφάγου Αιγαίου,

κράτα τα κλειστά και ονειρέψου λεύτερη

 και παίξε με τον μικρό Ιρανό που πνίγηκε κι αυτός ...στον Έβρο, 

σου ψιθυρίζω την ιστορία του στ΄αυτί 

(http://xiotikisfigga.blogspot.gr/2011/12/blog-post_7379.html)

και σου υπόσχομαι να αγωνιστώ με τίμημα τη δική μου ζωή 

να μην αλυχτίσουν πάνω στο νεκρό σου σώμα ξανά τα Τέρατα.

Καληνύχτα.......

.........

Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Μαρίνα των Βράχων

Οδυσσέας Ελύτης