Αφετηρία (απολύσεων) κ.ά.

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ κι ας νομίζουν πως ξεχάστηκε. Δεν έκαναν διορθωτική κίνηση και δείχνουν την χοντροπετσιά τους. Η αθλιότητα συνεχίζεται. Για άλλα θα’ ταν πρόθυμοι και αποτελεσματικοί. Έσπευσε ο καθένας τους να ψηφίσει την μη ευθύνη υπουργών, για να’ χει την ατιμωρησία του, όταν γίνει…υπουργός. Κοιταχτήκαν μεταξύ τους με νόημα, συναδελφικά, διακομματικά και με κατανόηση. Ο νόμος για προσλήψεις συγγενών ήταν γεγονός.
ΜΑΣ πιέζει η Τρόικα για απολύσεις στο δημόσιο, αντιστεκόμαστε κι είναι το σωστό. Έχουν το πάνω χέρι και ο κλοιός μας σφίγγει. Θα μπορούσαμε να τους διευκολύνουμε προλαβαίνοντας. Να εκτονωθεί η κοινή γνώμη, να αναπνεύσει το δημόσιο. Εννοούμε τους «εργαζόμενους» της βουλής, υπεράριθμους, παράνομους (χωρίς ΑΣΕΠ), απείραχτους μισθολογικά και χωρίς τη λίστα με τα στοιχεία τους στη δημοσιότητα. Τους κάλυψε ο κ. Πετσάλνικος, τους καλύπτουν οι σημερινοί, η βουλή, τα κόμματα και οι κοκορομάχοι των παραθύρων. Πρόσεξέ τους πώς το γυρίζουν αλλάζοντας κουβέντα με τον πρώτο «κίνδυνο».
ΕΧΟΥΜΕ, λοιπόν, μιαν αφετηρία για τις (απευκταίες) απολύσεις. Τους παραπάνω ριγμένους απ’ το παράθυρο και ευνοούμενους πολιτικών και προστατευόμενους κομμάτων. Τους απολύεις και…στη σειρά! Τους ευχαριστείς για την κοινωνική τους προσφορά με…υπερωρίες και μετεκλογικά μπαξίσια, τους δείχνεις την έξοδο, η Τρόικα αδιαφορεί και ο κόσμος ανακουφίζεται. Δυο χιλιάδες άνεργοι ανάμεσα στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων είναι σταγόνα και, βέβαια, οι παραπάνω 16/μισθίτες θα’ χουν κάνει το κουμάντο τους.
ΣΚΕΨΕΙΣ είναι, τέτοιες και τέτοιες θα παραμείνουν. Μόνο η σκέψη των πολιτικών μας δεν πάει στο κακό. Ωστόσο, με τους χρυσαυγήτες «ανερχόμενους» και αποθρασυνόμενους και την Αστυνομία να απέχει θυμίζοντας «βραδιά Λαμπράκη», οφείλουν (οι πολιτικοί μας) να συνέλθουν παρατώντας τα λόγια. Με τον «δημοκρατικό φασισμό» ενός κοινοβουλίου που λειτουργούσε για τα προνόμια τους γέννησαν τον φασισμό του πεζοδρομίου και των παζαριών (κι αύριο δεν ξέρουμε τι).
ΝΑ κλείσουμε, με μια παρατήρηση. Πολλοί συμμαζεύτηκαν, τα κέρδη συρρικνώθηκαν, η ανάγκη μας δείχνει το δρόμο, και μόνο κάποιες συντεχνίες και επαγγέλματα παραμένουν απείραχτες και οι «λειτουργοί» τους επιμένουν. Γιατροί της (υπερ)συνταγογράφησης (με το…μολύβι που οδηγεί σε φαρμακοβιομηχανίες από δρόμους σκοτεινούς) και φαρμακοποιοί με ποσοστό κέρδους 30%  που έγινε 26% και κάνει τους Λουράντους πιο…άγριους. Αν όμως, αύριο, τα φάρμακα πωλούνται στα σουπερμάρκετ (με επίβλεψη και ευθύνη φαρμακοποιού και με…ανθρώπινο κέρδος), δεν θέλουμε…δάκρυα.