Όταν η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία

Όταν μας τα έγραφαν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, εμείς τα ονομάζαμε, δυστοπικές εκδοχές του μέλλοντος. Όταν τα επισήμαναν οι συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, εμείς τα ονομάζαμε νουάρ pulp fiction. Σήμερα όμως ζούμε μέσα σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα και δεν βλέπουμε μπροστά μας καμία διέξοδο. Πείτε με φαντασιόπληκτο, αλλά βιάζομαι να τελειώσει αυτό το κεφάλαιο.

Πριν λίγες μέρες τελείωσα ένα σουηδικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η ανάγνωσή του με γέμισε χαρά. Δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα καλό, ούτε πολύ πρωτότυπο. Αλλά γρήγορα κατάλαβα πως αυτό που με χαροποιούσε διαβάζοντάς το, ήταν η χαμένη αίσθηση πως η κοινωνικές συμβάσεις λειτουργούν ακόμα. Διότι σε αντίθεση με τα μυθιστορήματα του Ellroy, οι μπάτσοι δεν ήταν όλοι διεφθαρμένοι, οι γυναίκες δεν ήταν όλες μοιραίες ή φαντασιόπληκτες, οι εισαγγελείς μπορεί να ήταν ηλίθιοι, αλλά ήταν ειλικρινής και η δολοφονία ενός ανθρώπου προκαλούσε ακόμα οργή και σοκ στους πρωταγωνιστές. Σε γενικές γραμμές θα μπορούσες να πεις πως οι πρωταγωνιστές επιτελούσαν τις πράξεις -σωστά ή λανθασμένα- που η επαγγελματική τους θέση όριζε.

Σε αντίθεση δηλαδή με την καθημερινότητά μας, όπου η διαφθορά ενός πολιτικού θεωρείται αναμενόμενη. Η αστυνομία παρά τους υπερβολικούς αριθμούς της (έχουμε τη μεγαλύτερη κατά κεφαλή αστυνομική δύναμη στην ευρώπη) δεν προσφέρει ασφάλεια και αντιθέτως συμβάλει στο αίσθημα ανασφάλειας. Οι δικαστές έχουν την τάση να εξυπηρετούν τους πολιτικούς που τους διόρισαν ή τους εαυτούς τους. Και η διαπλοκή επιχειρηματικών συμφερόντων με τους θεσμούς που θα έπρεπε να υπηρετούν τους πολίτες γίνεται στο φως της δημοσιότητας χωρίς να κουνηθεί φύλλο.

Ξέρω πως μπορείτε να μου δώσετε μια λίστα από περιόδους που το ίδιο πράγμα συνέβαινε και στο παρελθόν και πως δεν ζούμε τίποτα τρομερά καινούργιο. Και τότε αναρωτιέμαι, γιατί να σας δώσω κι εγώ μία ακόμα ιστορία διαφθοράς?

Με αυτή την αβεβαιότητα λοιπόν είπα να συνοψίσω την μεγαλύτερη απάτη της περσινής χρονιάς στον δυτικό κόσμο, που δεν ήταν άλλη από τον πανικό που δημιούργησε ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας με τη γνωστή γρίπη των χοίρων. Από τα πρώτα νέα σε εκείνο το χωριό του Μεξικού, κάθε προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να καταλάβει πως κάτι βρωμάει, αλλά όταν διάβασα τη ανάλυση του William Engdahl (εδώ και εδώ), δεν ήθελα να πιστέψω αυτά που καταμαρτυρούσε. Ο τύπος είναι κονσπιρασάκιας, κι όμως αυτά που έγραφε είχαν νόημα. Αν τα διαβάσετε σήμερα θα δείτε πόσο μέσα έπεσε στις ελαφρά παρανοϊκές εκτιμήσεις του, κι αυτό είναι που κάνει την πραγματικότητα τόσο φοβιστική (όπως και το γεγονός πως τα έγραψε τέλη απρίλη του 2009, πριν δηλαδή η ιστορία πάρει τις διαστάσεις που πήρε).

Ύστερα, βγήκαν σιγά σιγά και διάφοροι σοβαροί επιστήμονες να αμφισβητήσουν το κλίμα υστερίας που καλλιεργούσε ο ΠΟΥ. Και ο λόγος τους ήταν ήρεμος και προσεκτικός,την ίδια στιγμή που κυβερνήσεις, ΠΟΥ, ΜΜΕ και οι συνδεδεμένοι με αυτούς ειδικοί της δημόσιας υγείας, ήθελαν σχεδόν να πάρουν το δίπλωμα οποιουδήποτε αμφισβητούσε την “αλήθεια”.

Όπως και να το κάνουμε, το να αλλάξεις τον ορισμό της πανδημίας προκειμένου να ταιριάζει με τη νέα γρίπη είναι βαρύ. Αλλά το να ανεβάζεις τους βαθμούς των συναγερμών σαν το σκορ του αγώνα Β.Κορέας-Πορτογαλίας (0-7), ή το να ευαγγελίζεσαι πως το νέο εμβόλιο είναι η μόνη σωτηρία, είναι τόσο εξωπραγματικά που έκαναν τους “12 πίθηκους” να φαντάζουν παραμυθάκι για παιδιά.

Όμως η μηχανή της προπαγάνδας ήταν ασταμάτητη. Με τον γνωστό τρόπο, όποιος απέρριπτε τα επιχειρήματα του ΠΟΥ σημαδευόταν ως τσαρλατάνος και κονσπιρασάκιας και όποιος αρνούνταν το νέο θαυματουργό εμβόλιο που οι κυβερνήσεις αγόραζαν σε εντυπωσιακές ποσότητες, θεωρούνταν σκοταδιστής.

Το θετικό είναι πως -ακόμα και υπό το κράτος αυτού του ολοκληρωτικού κλίματος- οι περισσότεροι επαγγελματίες της υγείας χαμηλών βαθμίδων αρνήθηκαν τη νέα “αλήθεια”. Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο το 3% του πληθυσμού εμβολιάστηκε στην Ελλάδα και μόλις το 5% στη Γερμανία, ενώ σε επίπεδο ΕΕ υπολογίζεται πως μόνο το 10% εμβολιάστηκε τελικά. Το αντίστοιχο ποσοστό στις ΗΠΑ ήταν 29%.

Το γαϊτανάκι της διαφθοράς.

Κι ύστερα, σαν τα μανιτάρια, άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες παραφωνίες. Ο Γερμανός υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της γρίπης αποδείχθηκε πως ήταν ένας ακόμα προπαγανδιστής των φαρμακευτικών εταιριών. Το ίδιο συνέβη και με τον Ολλανδό ομόλογό του (ήταν άλλωστε πρόεδρος του λόμπι που χρηματοδοτούσαν αποκλειστικά οι φαρμακευτικές, μέλος του οποίου ήταν και ο γερμανός). Ένας ακόμα σύμβουλος της κυβέρνησης στην Αγγλία, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Glaxo. Και τέλος πριν λίγες μέρες, ανακοινώθηκε από την ίδια την ΠΟΥ, πως τα 5 από τα 15 μέλη της επιτροπής που έλαβε τις αποφάσεις για την πανδημία, είχαν σχέσεις με φαρμακευτικές εταιρίες.

Φυσικά στο ενδιάμεσο τα εμβόλια πουλήθηκαν, η πανδημία ποτέ δεν εμφανίστηκε και η θνησιμότητα της γρίπης των χοίρων φάνηκε πως μικρή σχέση είχε με την απουσία ή μη του εμβολίου.

Χαρακτηριστικά η Νορβηγία με 60% εμβολιασμού είχε 29 νεκρούς (σε σύνολο 4,8εκ κατοίκων) δηλαδή 0,6 νεκροί ανά 100.000 κατοίκους, η Γερμανία με 5% εμβολιασμού είχε 240 νεκρούς (82εκ κάτοικοι), δηλαδή 0,29 νεκροί ανά 100.000, και η Ελλάδα με 3% εμβολιασμού είχε 140 νεκρούς (11,3εκ), δηλαδή 1,24/100.000. Στη Σουηδία το ίδιο ποσοστό ήταν 0,29/100.000 , στην Ιταλία 0,38/100.000, στην Ισπανία 0,59 και στις ΗΠΑ 12.000 νεκροί σε 307 εκ δηλαδή 3,91/100.000 . Βέβαια αυτό είναι η εκτίμηση που έδωσε το αρμόδιο όργανο CDC, ενώ εάν πάρουμε τους επιβεβαιωμένους θανάτους ανά πολιτεία το νούμερο ανέρχεται σε 1,12/100.000 . Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως κάποια στιγμή οι πολιτείες σταμάτησαν να ανακοινώνουν αριθμούς, οπότε δεν αποτελεί το τελικό νούμερο.

Πόρισμα 1ο: Ένα ακόμα παγκόσμιος τριγράμματος θεσμός χάνει κάθε αξιοπιστία, εξαιτίας της βαθιάς διαπλοκής του με εκείνα ακριβώς τα επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν να κερδίσουν από τις αποφάσεις του.

Πόρισμα 2ο: Τα μικρά ψάρια σε αυτή την ιστορία δεν φάνηκαν να τσιμπάνε, κι αυτό αποτελεί ένα θετικό στοιχείο. Όπως είδαμε και στην Ελλάδα οι οικογενειακοί γιατροί ήταν αυτοί που συμβούλεψαν σωστά τον κόσμο και ο κόσμος τους αντάμειψε με την εμπιστοσύνη τους.

Πόρισμα 3ο: 7-10 δις δολάρια ήταν τα κέρδη των φαρμακευτικών από τα εμβόλια για τον H1N1, σύμφωνα με την JP Morgan. Κι αυτό μάλλον είναι μια συντηρητική εκτίμηση, καθώς ξέρουμε πως τα κέρδη εξαφανίζονται ανάμεσα σε “λειτουργικά έξοδα”, μπόνους, “χορηγίες”, αμοιβές για πατέντες σε πολιτικούς φίλους (όπως ο Ραμσφελντ) και “συμβουλευτικές αμοιβές” σαν κι αυτές που λάμβαναν τα μέλη της ΠΟΥ.

Πόρισμα 4ο: Φέτος οι φαρμακευτικές ξεκινούν τη νέα σχολική χρονιά με διαφορετικό μάρκετινγκ. Αντί για τον περσινό πανικό, ποντάρουν στην επιλογή των εμβολίων ως υπεύθυνο lifestyle , με αυξημένα σημεία διανομής, κι όλα αυτά μόνο με $29,99

Πόρισμα 5ο: Από τη στιγμή που αποδείχθηκε, ότι ο ΠΟΥ και μια σειρά “υπευθύνων”, πήραν μια υπόθεση χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον και την μετέτρεψαν σε παγκόσμιο πανικό με μοναδικό στόχο το χρηματικό κέρδος, τι τους εμποδίζει από το να την επαναλάβουν του χρόνου, ή σε 3 χρόνια από σήμερα? Κι ίσως αυτή τη φορά να κρατήσουν την υπόσχεσή τους και φροντίζοντας έτσι ώστε η νέα “απειλή” να είναι πράγματι απειλητική.

Πόρισμα 6ο: Η εξ’ αρχής αστεία υπόθεση πως η “αγορά” μπορεί να εξυπηρετήσει με καλύτερο τρόπο το κοινωνικό καλό, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ένα τεράστιο ψέμα. Ας δούμε πότε αυτό θα γίνει συνειδητό από τους περισσότερους.

Πόρισμα 7ο: Εάν μπορούμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από όλη αυτή την “πανδημία”, και τους αριθμούς με τους νεκρούς είναι το εξής: Κάθε απειλή για τη δημόσια υγεία, αντιμετωπίζεται καλύτερα από ένα μη κερδοσκοπικό λειτουργικό σύστημα υγείας, παρά από στρατιές εμβολίων και φαρμάκων και ιδιωτικών κερδών. Και το ιδιωτικό σύστημα υγείας των ΗΠΑ αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά κατώτερο των περιστάσεων, καθώς η πλουσιότερη χώρα του κόσμου είχε περισσότερους νεκρούς από οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα. Για το κατεστραμμένο ΕΣΥ στην ελλάδα δεν έχουμε να πούμε τίποτα παραπάνω, από τη διαπίστωση πως καταρρέουμε με ρυθμούς πρώην σοβιετικής δημοκρατίας (και τον Γέλτσιν στο τιμόνι).

Πόρισμα 8ο: Όσο καθυστερούμε να αλλάξουμε αυτό το διεφθαρμένο και αμερικανοποιημένο ημι-ιδιωτικό σύστημα διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη, τόσο περισσότερο θα παρασυρόμαστε στη δίνη της τριτοκοσμικής κατάρρευσης της αμερικάνικης ηγεμονίας. Τα σημάδια είναι εμφανή παντού. Στην υγεία, στην οικονομία, στην πολιτική των λόμπι, στον κοινωνικό ιστό, στους τρόπους που μοιράζονται οι αμοιβές στους παίκτες του σημερινού συστήματος. Ο τυφώνας Κατρίνα και το οργουελικό καθεστώς με την πετρελαιοκηλίδα της BP , είναι μόνο μερικά εμφανή προειδοποιητικά σήματα. Πιθανότατα τα πορίσματα των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας θα μας φαίνονται πολύ συντηρητικά στο μέλλον.

Κι εγώ που νόμιζα πως ο bilal, o spinrad και ο Dick ήταν κάτι αθεράπευτοι φαντασιόπληκτοι…

http://techiechan.com/?p=580