ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΠΕΧΟΝΤΑ

ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ

Είναι μια γενιά που μας φοράει τα γυαλιά. Μορφωμένη. Ενημερωμένη. Ώριμη. Σοφά απολιτική σε σχέση με τον δικό μας σαθρό πολιτικό κατασκεύασμα. Προχωρημένη αλλά  και πραγματιστική. Δυσανεκτική στο παραμύθιασμα.  Υπομονετική και Καρτερική. Και το κυριότερο  Άνεργη. Κοιτάξτε μια από τις δράσεις της υπέρ της Ελληνικής κοινωνίας  http://www.atenistas.gr/ . 

      Έναν από τους εκπροσώπους αυτής της γενιάς τον ζήσαμε, συνυπάρχοντας σε εφορευτική επιτροπή για δύο Κυριακές. Απάντησε στις ερωτήσεις που του κάναμε, και όλο το διάλογο τον παρουσιάζουμε σε μορφή εξομολόγησης. Εξομολόγησης που μας κάνει ένα κλικ για να συνειδητοποιήσουμε ότι η αυριανή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα είναι ακριβώς δίπλα μας. Μπορεί και μέσα στα σπίτια μας, φτάνει να κοιτάξουμε σωστά.

      « Ξέρω ότι με βλέπετε σαν φρικιό.  Αυτό είναι το εκλογικό μου τμήμα, είμαι στην εφορευτική επιτροπή, και όμως δεν ψηφίζω. Δεν ψηφίζω δύο συνεχόμενες φορές. Έχω τους λόγους μου. Επέλεξα να συμμετέχω στην εφορευτική επιτροπή από τη στιγμή που μου ...........έστειλαν κλήση και δεν έφερα χαρτί από νοσοκομείο για να αποφύγω τη συμμετοχή, επειδή κάποιος άλλος θα φορτωνόταν τη δική μου ευθύνη. Εγώ δεν είμαι ανεύθυνος ούτε με τους τσιμπητούς μου (κολλητούς μου) ούτε με τους άλλους. Δεν υπάρχει για μένα να ψηφίσω για να μην απέχω που- όπως εσείς θεωρείτε- σας φορτώνω και τις δικές μου ευθύνες. γιατί ψηφίζετε και για σας και για μένα και μετά σας κάνω κριτική εκ του ασφαλούς. Συμμετέχω σημαίνει συναινώ. Αφήνω κάτι να διαιωνίζεται. Είναι σαν εκείνο το ζευγάρι που ο καθένας κάνει τη δική του ζωή, στο σπίτι γίνεται ο μεγάλος χαμός, αλλά μένουν για τα παιδιά τους, που και αυτά υποφέρουν γιατί δεν παίρνουν οι γονείς τους διαζύγιο. Εγώ έχω πάρει διαζύγιο με το παρόν κομματικό καθεστώς. Είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και μ’ αυτό που περιμένω να έρθει. Δεν ξέρω τί μορφή θα έχει, αλλά καλύτερα να απέχω και να πιέζω, παρά να μολύνομαι με συμμετοχή. Δεν έχει κανένα νόημα. Δεν θα μπορέσει να συνεχίσει έτσι το πολιτικό σύστημα. Δεν βλέπετε πόσοι αντάρτες και ανεξάρτητοι βγήκαν;. Όλο και κάποιοι θα αξίζουν. Εσείς μένετε μέσα και το ψηφίζετε γιατί είστε άρρωστοι. Το σύστημα σας είναι άρρωστο και περιμένετε από την αρρώστεια να γίνει καλά από μόνη της. Περιμένετε από τους άρρωστους να σας υγιάνουν, τρελλό δεν είναι;.  Μου θυμίζετε τους ναρκομανείς που πιστεύουν ότι παίρνοντας τη δόση τους θα γίνουν καλά, και δίνουν υπόσχεση στους δικούς τους ότι θα πάνε αλλιώς τα πράγματα, ενώ ενδόμυχα ξέρουν ότι τίποτα δε θα γίνει και μια μέρα θα τους βρουν να κοιτάζουν τα ραδίκια ανάποδα. Κοροϊδεύετε και τον εαυτό σας και τους άλλους. Δεν απέχετε γιατί φοβόσαστε, από την προπαγάνδα που έχει μολύνει το μυαλό σας, ότι θα υπάρξει το χάος, ενώ κλείνετε τα μάτια σας που ζείτε ήδη το χάος. Φοβάστε την αλλαγή. Έχετε πάθει άνοια με το σύνολο του πολιτικού συστήματος, και οι αντιδράσεις  σας θυμίζουν ακριβώς  τα συμπτώματα με τα οποία εδηλώνεται η άνοια. Επιθετικότητα, τάσεις φυγής, ζείτε με το παρελθόν και την ιστορική σας μνήμη, ενώ η ιστορία έχει αποφανθεί. Είναι ένα πεθαμένο σύστημα και σεις ζείτε τη σήψη του από μέσα και τρώτε τα λέσια του».

      Ομολογούμε ότι δεν προσθέσαμε τίποτα. Μάλλον αφήσαμε έξω και άλλα ειπωθέντα, αλλά μετά από 30 ώρες συζήτηση με τον νεαρό φοιτητή αυτό είναι το προφίλ και το πιστεύω ενός ανθρώπου που απείχε και εξέφραζε και άλλους συνομήλικους του γιατί δεν είναι ο μόνος που έχει αυτές τις απόψεις. Εμείς αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, αν την είχαμε ποτέ.