Τρία σενάρια για την Ελλάδα...

Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου
 http://papaioannou.wordpress.com/  

Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να δεχθεί ο Βοράς να πληρώσει τα χρέη του Νότου ή να αφεθεί να δημιουργήσει κοινό ευρωπαϊκό χρέος. Το μόνο που γίνεται αυτή την στιγμή είναι η ΕΚΤ ως πιστωτής να αγοράζει ομόλογα χρεωμένων κρατών. Αν χρεοκοπήσουν οι χώρες θα χάσει υποτίθεται η ΕΚΤ ως φορέας αλλά ευρωομολογο με την έννοια του κοινού δανεισμού και δημιουργίας ευρωχρέους δεν θα υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Σωστό ή λάθος μόνο σε ηθικό επίπεδο μπορούμε να το κρίνουμε. Ηθικολογώντας θα πούμε ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώσει ο Ευρωπαίος πολίτης τα χρέη της Ελλάδος ή της Πορτογαλίας. Μόνο να μας δανείζουν μπορούν με επιτόκια αγοράς και έτσι να μας...
 βοηθούν τώρα που οι αγορές έκλεισαν για εμάς και εδώ εξαντλείται η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Ηθικολογώντας ο νότος θα απαντήσει ότι οι εσωτερικές αδυναμίες του ευρώ παράγουν τα ελλείμματα και τα χρέη μου. Δεν μπορούσα δανειζόμενος ακριβότερα συνεχώς να αντιμετωπίζω τον Γερμανό Το χρέος μου είναι το πλεόνασμα σας. Και φυσιολογικά έτσι θα δεχτεί πάνδημη κριτική από τους βόρειους σαν και αυτή που δεχτήκαμε στην Ελλάδα.
Και αυτό γιατί είναι γραμμένο στις συνθήκες ότι τα κράτη που συμμετέχουν στο ευρώ είναι ελεύθερα να δουλέψουν ανεξάρτητα μέσα όμως στα κοινά συμφωνηθέντα κριτήρια οπότε το χρέος μας είναι πρόβλημα μας.
Και αυτό έχει αποδειχτεί. Έχει αποδειχτεί στο γεγονός ότι η Ευρωζώνη με την συνέργεια της κυβέρνησης κάνει ότι μπορεί για να μην εξαπλωθεί το πρόβλημα μας και τίποτα άλλο. Ακόμη και ο Μηχανισμός χρεοκοπίας έγινε για να σιγορευτούν άπαντες ότι το πρόβλημα μας δεν θα μεταδωθεί ούτε το 2013 και με αυτά τέλος το θέμα Ελλάδα για την ευρωζώνη δια παντώς.
Μαλιστα είναι τόσο απελπισμένος ο Παπανδρέου που μαζεύει υπογραφές.
Άρα το ευρωομόλογο είναι τελειωμένη υπόθεση και είτε το πολιτικό συστημα δεν το αντιλαμβάνεται λόγω των γνωστων προβλημάτων του, είτε δεν θέλει να το ομολογήσει και συνεχίζει να πουλά ελπίδες αγοράζοντας χρόνο απο διακυβερνητική σε διακυβερνητική και απο τρίμηνο σε τρίμηνο. Όπως τελειωμένη υπόθεση είναι και η κοπή πληθωριστικού χρήματος και μέσω αυτού ο αποπληθωρισμός των χρεών. Δεν είναι διατεθειμένος ο Ευρωπαίος να πάρει πληθωριστικό χρήμα στα χέρια του και να απομειωθεί η αξία του μισθού του για να σωθεί ο νότος. Οι ηγέτες του δεν αντιμετωπίζουν την κατάσταση ως πρόβλημα του ευρώ και δεν τον ετοιμάζουν για ένα τετοιο ενδεχόμενο. Αντιθέτως θεωρούν τα όσα γινονται ως εθνικά προβλήματα των Pigs.
Εμείς θέλουμε λεφτά και λέει το ντόπιο σύστημα και η πολιτική elite να δηλώσουμε ότι θέλουμε τα ευρωομόλογα για “πραγματοποίηση αναπτυξιακών επενδύσεων…” όμως εκεί υπάρχει ήδη το ΕΣΠΑ το οποίο περνά άπρακτο λόγω απουσίας εθνικών πόρων. Άρα και η πρόταση αυτή είναι καμένη.
Ούτε φυσικά απειλείται το ευρώ. Το ευρώ είναι πολιτική επιλογή και ως τέτοια θα υποστηριχτεί ακόμη και εάν πέσει πάρα πάρα πολύ κάτω από το δολάριο. Η ανάγνωση της ντόπιας αστικής τάξης ότι οι δύσκολες του ευρώ θα απαιτήσουν συντονισμένη οικονομική διακυβέρνηση είναι ευσεβείς πόθοι. Προκύπτει εμφανίζοντας την ισοτιμία ευρώ δολαρίου ως πρόβλημα. Απο κανένα άλλο στοχιείο. Αλλά πότε δεν ήταν και δεν θα είναι αυτό συνολικό πρόβλημα. Οι δυσκολίες μια πολιτε’ας των ΗΠΑ ή και περισσοτέρων, δεν επηρεάζουν και δεν απειλούν την ύπαρξη του δολαρίου και το ίδιο θα συμβεί με το ευρώ. Ως πολιτική επιλογή θα συνεχίσει να υπάρχει καθώς η κατάρευση του θα ήταν καταστροφική σε πλανητικό επίπεδο. Ίσως μάλιστα μια χαμηλότερη ισοτιμία ευρώ να βοηθούσε πάρα πολύ και πάρα πολλους εταίρους.
Γνώμη μου είναι ότι όπως είναι η κατάσταση σήμερα δεν θα γίνει τίποτα στην Ευρωζώνη υπερ μας γιατί δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάτι. Οι χώρες που θα βρεθούν στην θέση της Ελλάδος, θα μπαίνουν στο μηχανισμό και θα χρεοκοπούν μόνο εσωτερικά καθώς τα χρέη προς τρίτους θα τα εγγυάται η εκάστοτε τρόικα. Σε καμία χώρα δεν θα επιτραπεί στάση πληρωμών προς τρίτους και το είδαμε αυτό στην Ιρλανδία αλλά και στο μνημόνιο ειδικότερα στο σημείο της παραίτησης της ασυλίας που δημιουργεί η εθνική κυριαρχία.
Από εκεί και πέρα η συμμετοχή των ιδιωτών στις χρεοκοπίες σημαίνει ότι μέσω αυτών το χρέος θα σβήνεται και θα εξαφανίζεται από το ευρω προσκήνιο. Αν πχ έχω ομόλογα ελληνικού δημοσίου και έχω να λαμβάνω ένα χ πόσο σε λίγα χρόνια, τότε με συμφέρει περισσότερο να τα ρίξω στο καυστήρα σήμερα να ζεσταθούν κάποιες ώρες τα παιδιά μου.
Αυτό σημαίνει συμμετοχή ιδιωτών και για αυτό μετά την ψήφιση του μονίμου μηχανισμού ήρθαν νέες υποβαθμίσεις από τους οίκους. Το πρόβλημα είναι ότι μέρος του χρέους το έχουν οι ελληνικές τράπεζες οι οποίες λογίζονται ως ιδιώτες. Οπότε το εσωτερικό φαλιμέντο είναι πλήρες ενώ έναντι των πιστωτών μας δεν έχουμε ασυλία.
Μόνη πιθανότητα διάψευσης αυτού του σεναρίου είναι να ανοίξουν οι διεθνείς αγορές για την ελλάδα εντός του 2011 το πολύ το 2012, και να δανειστούμε όχι μόνο για να αποπληρώσουμε άλλα και για να ζούμε.
Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η κυβέρνηση έχει επιλέξει να μην διεθνοποιήσει το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας και να μην το διασκοπρίσει σαν Ιο στο παγκόσμιο σύστημα. Ο Παπανδρέου δεν θα το έκανε ποτέ αυτό στο κόσμο.
Πρακτικά λοιπόν απομείνει στην Ελλάδα και στον Παπανδρέου ή τέλος πάντων σε κάποιο πρωθυπουργό, να επιλέξει μόνο το χρόνο της εσωτερικής παύσης πληρωμών και χρεοκοπίας του ελληνικού δημόσιου έναντι όλων των Ελλήνων. Αμέσως μετά οι τράπεζες θα κάνουν παύση πληρωμών με την σειρά τους και το ίδιο και οι ιδιώτες προς τους εργαζομένους. Θα γίνει ένας χαμός ο οποίος κάποτε θα τελειώσει και μετά θα ξεκινήσουμε από την αρχή ίσως με νέο παράλληλο νόμισμα.
Ας το πούμε αυτό σενάριο Α και ας δούμε τις εναλακτικές.
Σενάριο Α1: προχωράμε σε σταδιακή νέα μείωση μισθών και συντάξεων παντού και νέα εσωτερική υποτίμηση και μετά σε τρίτη και τέταρτη . Πουλάμε ότι βρούμε και ελπίζουμε να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρώπη ή τέλος πάντων να ανοίξουν οι αγορές. Κλέβουμε χρόνο αναμένοντας το μοιραίο και εξαθλιώνοντας τους πάντες τα πάντα. Οι Υποδομές σταδιακά καταρρέουν, οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, αρχίζουν να λείπουν βασικά υλικά στην υγεία, στην παιδεία και αλλού. Οι πολίτες αξιολογούν τι πραγματικά έχουν ανάγκη και τι θέλουν από την ζωή τους. Η χώρα γίνεται Σικελία από την εγκληματικότητα και Αλβανία στο θέμα μετανάστευσης. Εχει ξανασυμβεί και δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα έχει τεράστια ομογένεια στο εσωτερικό. Αυτή είναι η συνταγή ΔΝΤ που εφαρμόζεται ήδη, καλούμενη ελεγχόμενη εσωτερική χρεοκοπία. Το αν το σενάριο πετύχει εξαρτάται από την εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ο τελικος στόχος την φτωχοποίησης -και εφόσον εξελιχτούν όλα καλά- είναι να γίνουμε και πάλι η πιο φτωχή χώρα της ευρωζώνης όπου η σύγκλιση με τους εταίρους μας θα είναι ανέκδοτο του περασμένου αιώνα.
Σενάριο Β: Κόβουμε αύριο το πρωί εθνικό νόμισμα υποδιαίρεση του ευρώ και εκτελούμε πληρωμές με αυτό παράλληλα με το ευρώ. Αυτά τα χρήματα που δεν μας δίνουν οι αγορές θα κόβουμε. Βάζουμε δασμούς στα εισαγόμενα και κάνουμε σταση πληρωμών έναντι όλων των ξενών και αναδιαπραγμάτευση τόσο των χρεών όσο και της διαρκειας αποπληρωμής. Ξεκινάμε σταδιακή αποχώρηση από την ευρωζώνη κρατώντας μόνο την ιδιότητα ΕΕ. Μέτα το πρώτο σοκ υπερληθωρισμού και έλλειψης προϊόντων ακολουθούμε αντικυκλική και αναπτυξιακή πολιτική. Η αγορά παίρνει εμπρός παράγεται ανάπτυξη και τελειώνουμε σε ένα δυο χρόνια με τον πόλεμο.
Έκτος ΕΕ η Ελλάδα δεν θα είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ αλλά μια απλή χώρα σαν όλες. Μόλις συμβεί αυτό κανουμε ανίχνευση σε χώρες με πλεονάσματα (Ρωσία ΚΙΝΑ) μπορούν να μας δανείσουν διμερώς. Με βάση το ΣΟΚ αλλάζουν όλα εντός και ένας νέος καπιταλισμός γεννιέται εδώ με επιρροή σε όλη την ανατολική μεσόγειο και στα βαλκάνια . Με κεντρο την Χώρα μας γίνεται εμπόριο, μεσιτεία από τρίτους προς την ΕΕ, δια- μετακομιδές, παραγωγή και τυποποίηση, ορυκτός πλούτος, οικολογική ενέργεια, τουρίστες και σταδιακά η Ελλάδα γίνεται γέφυρα της ευρασίας.
Αυτός είναι τελικά ο ρόλος της και όχι η τελευταία τρύπα στην Ζώνη του ευρώ.