Κοράνι και Ισλάμ - Μια εξαιρετική ανάλυση για να ξέρουμε γιατί μιλάμε

Του Νίκου Χειλαδάκη

Δημοσιογράφου – Συγγραφέα – Τουρκολόγου

Πριν από λίγο καιρό η ελληνική πρωτεύουσα έζησε την προφανή για την ιστορία της σκηνή μπροστά από τα Προπύλαια της συγκέντρωσης χιλιάδων μουσουλμάνων οι οποίοι με την προτροπή του μουεζίνη τέλεσαν την θρησκευτική προσευχή του Μπαϊράμ.

Όσο και αν προσπάθησαν πολλοί στη συνέχεια να μάθουν ποιος έδωσε την άδεια για αυτή την συγκέντρωση σε ένα ιστορικό σημείο όπως αυτό των Προπυλαίων δεν υπήρξε καμιά απάντηση καθώς και η ....πρυτανεία και ο δήμος αλλά και οι αστυνομικές αρχές εκδήλωσαν άγνοια. 

Άραγε άρχισε η καθοδική πορεία και το Ισλάμ σε λίγο καιρό θα έχει ξεφυτρώσει από παντού καθώς η εγκληματική αδιαφορία μας τροφοδοτεί αυτή την "πυριτιδαποθήκη" την ιδία περίοδο που στην Ευρώπη πολλές χώρες έχοντας αντιληφθεί τον μεγάλο κίνδυνο παίρνουν αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό της μουσουλμανικής εξάπλωσης. Για τον λόγω αυτό θα πρέπει να έχουμε κάποιες βασικές γνώσεις αυτού του ενδεχομένου και το κυριότερο, πρέπει να μάθουμε μερικά βασικά πράγματα γιατί μόνο έτσι θα είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε άλλη μια απειλή για την ταυτότητα και την ίδια την ύπαρξη μας

Το Ισλάμ βασίζεται στο Κοράνιο που είναι το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων. Το Κοράνι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία για το Ισλάμ από ότι έχει η Βίβλος για τον χριστιανικό κόσμο. Θεωρείται πως είναι το αντίγραφο του ιερού βιβλίου που βρίσκεται στον ουρανό και για τον λόγω αυτό ακόμα και το τσαλάκωμα μιας σελίδας που έχει αποσπάσματα από το Κοράνι θεωρείται μεγάλη ιεροσυλία. Τα περιεχόμενα του είναι πολλές φορές δυσκολονόητα ενώ σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται καθαρά η επίδραση του από την Βίβλο και την Τορά των Εβραιών. Σε πολλές περιπτώσεις το κείμενο του ξενίζει σε ένα Ευρωπαίο και σίγουρα προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη η πρόκληση της στυγνής βίας, ακατανόητη στον χριστιανικό κόσμο για ένα ιερό βιβλίο. Δεν θα κάνουμε θρησκειολογική μελέτη για το κείμενο του Κορανίου αλλά θα παραθέσουμε δυο αντιπροσωπευτικά εδάφια που δείχνουν ξεκάθαρα αυτό το κλίμα βίας που προβάλλεται και καλλιεργείται.

Το πρώτο (από το Κοράνι εκδώσεις «Δαρέμα») είναι από το δεύτερο κεφαλαίο που επιγράφεται « Η Αγελάδα» σουρά 187, «Σκοτώστε τους εχθρούς σας όπου τους βρίσκετε. Διώξτε τους από το φως από όπου σας έδιωξαν. Ο κίνδυνος να αλλάξετε θρησκεία είναι χειρότερος από τον φόνο. Μην τους πολεμάτε καθόλου κοντά στο τέμενος Χαράμ, εκτός αν σας προκαλέσουν. Αν σας επιτεθούν κολυμπήστε μέσα στο αίμα τους . Αυτή είναι η ανταμοιβή που χρωστιέται στους απίστους» . Στο αντιπροσωπευτικό αυτό εδάφιο το στοιχείο της βίας διακρίνεται ξεκάθαρα και σίγουρα δημιουργεί ένα υπόβαθρο για την άσκηση της. Όποιος έχει ζήσει στην Τουρκία δεν μπορεί να ξεχάσει μια κορυφαία μουσουλμανική θρησκευτική γιορτή, το Κουρμπάνι, όπου γίνεται σε ανάμνηση της θυσίας του Αβραάμ. Η γιορτή αυτή έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το ξέσπασμα μιας ακατανόητης βίας σε ζώα που σέρνονται στην σφαγή και σφάζονται με χαρακτηριστικό τρόπο μπροστά στα μικρά παιδιά, που συχνά κλαίνε από τις εικόνες του αίματος καθώς ξεπηδάει από τα θυσιαζόμενα ζώα. Σκηνές απερίγραπτου «κάλλους» εκτυλίσσονται στους δρόμους της ισλαμικής Κωνσταντινούπολης. Αμνοερίφια, μοσχαράκια και βόδια κατατρομαγμένα κυνηγιούνται από ένα μαινόμενο πλήθος που κραδαίνει απειλητικά τα μαχαίρια του, ακόμα και στους δημόσιους δρόμους για να σφαγούν εν ψυχρώ και στη συνέχεια να μοιραστούν τα κρέατα τους στους πιστούς. Πλατείες ολόκληρες μετατρέπονται σε σφαγεία και το αίμα ρέει σε τόσο μεγάλες ποσότητες, ώστε συχνά οι ακτές του Βοσπόρου κοκκινίζουν από την ανθρώπινη μανία. Εικόνες πραγματικά φρικτές και ακατανόητες για ένα χριστιανό, ακόμα και για ένα άθεο. Σκεφτείτε τι θα γίνει αν κάποτε οι σκηνές αυτές επαναληφθούν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων μας. Το δεύτερο εδάφιο είναι από το πέμπτο κεφαλαίο που επιγράφεται : «Η Μεδίνα», σουρά 42, : «να κόβετε τα χέρια των κλεπτών, αντρών ή γυναικών για τιμωρία για το έγκλημα τους. Αυτή την τιμωρία όρισε ο Θεός γι’ αυτούς. Είναι δυνατός και σοφός» Εκτός από αυτά τα δυο αντιπροσωπευτικά κείμενα υπάρχουν και πολλά άλλα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την άσκηση έντονης βίας ιδίως στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Όμως δεν έχουμε καμία φιλοδοξία να κάνουμε κριτική ή ανάλυση των εδαφίων του Κορανίου, ένα ιερό βιβλίο για εκατομμύρια πιστών σε όλο τον κόσμο. Η πρόθεση μας είναι απλώς να επισημάνουμε την διαφορά νοοτροπίας που δημιουργείτε συχνά μέσα από το Κοράνι ανάμεσα σε ένα πιστό μουσουλμάνο και σε κάποιον που έχει ανατραφεί με μια χριστιανική παιδεία. Αυτή η υποφαινόμενη βία έχει εμπνεύσει σε μεγάλο μέρος και την ισλαμική, πολλές φορές τυφλή τρομοκρατία, που είναι ένα τεράστιο σύγχρονο πρόβλημα για πολλές κοινωνίες της Δύσης. Εδώ το Κοράνι ερμηνεύεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοεί την άμετρη άσκηση βίας από αυτούς που έχουν το προνόμιο να το ερμηνεύουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους ακόμα και εναντίον όλων των άλλων πιστών μουσουλμάνων Ενδεικτική είναι η ερμηνεία της «Τζιχάντ» δηλαδή του ιερού πολέμου κατά των απίστων. Ενδεικτικό επίσης είναι εδώ και το παράδειγμα της επιβαλλόμενης περιτομής στον γυναικείο πληθυσμό ορισμένων μουσουλμανικών χωρών, (Αλγερία Σουδάν), ένα φαινόμενο που έχει επικριθεί ακόμα και από τους ίδιους τους μουσουλμάνους που έχουν μια πιο ανοιχτή θεώρηση των ιερών κειμένων.

Το Ισλάμ θα έλεγε κανείς ότι περισσότερο είναι ένα σύστημα πολιτικοκοινωνικής συμπεριφοράς, παρά μια θρησκεία με την απολυτρωτική και θεραπευτική έννοια όπως γνωρίζουμε την χριστιανική θρησκεία στην Ευρώπη. Ένα άλλο βασικό σημείο διαφοράς μεταξύ του χριστιανισμού και του Ισλάμ, το οποίο δεν έχει επαρκώς επισημανθεί, είναι το τεράστιο θέμα του αυτεξουσίου, που θεωρήθηκε σαν το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, τον «βασιλέα» όλης της φύσης και της δημιουργίας του Δημιουργού Του. Σύμφωνα με την χριστιανική θρησκεία ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση Του. Αυτό είναι εκείνο που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό τον άνθρωπο της χριστιανικής θρησκείας από αυτόν του Ισλάμ. Στον χριστιανισμό ο άνθρωπος σαν ένα αυτοτελή και ανεξάρτητο πρόσωπο έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της προσωπικής του επιλογής, αν δηλαδή θα ακολουθήσει την οδό της λύτρωσης του από την γήινη σκλαβιά του προπατορικού του αμαρτήματος, ή αν θα παραδώσει τον εαυτό του στα πάθη του. Αντίθετα στο Ισλάμ ο άνθρωπος είναι απόλυτα υποταγμένος στην θέληση του Θεού. Ακόμα και αυτή η ζωή του καθορίζεται από το περίφημο κισμέτ ή πεπρωμένο, περιορίζοντας έτσι με δραματικό τρόπο την ελευθερία επιλογής του. Παράλληλα το Ισλάμ επεμβαίνει με ασφυκτικό τρόπο σχεδόν σε κάθε λεπτομέρεια της προσωπικής του ζωής καθορίζοντας ακόμα και τον τρόπο που θα εκτελέσει τις φυσιολογικές του ανάγκες. Από εδώ πηγάζει ένα σημαντικό και καίριο πρόβλημα διαφορετικής νοοτροπίας και διαφορετικού τρόπου που βλέπει ένας μουσουλμάνος από ένα χριστιανό την καθημερινότητα. Αυτό βεβαία δεν θα πείραζε κανέναν αν δεν υπήρχε αυτή η επιμονή του Ισλάμ να επιβάλει με βίαιο, όπως θα δούμε παρακάτω, τρόπο, την νοοτροπία αυτή και στους μη μουσουλμάνους. Δεν θα πείραζε αν στο σπίτι σου έρχονταν κάποιοι ξένοι και κάθονταν με φυσιολογικό τρόπο μαζί σου σαν φιλοξενούμενοι. Αν όμως αυτοί οι ξένοι έμπαιναν μέσα στο σπίτι σου και άρχιζαν να κάνουν ότι θέλουν αυτοί και όχι ότι θέλεις εσύ σαν ο ιδιοκτήτης που τους φιλοξενεί και να θέλουν να σου επιβάλουν τις συνήθειες τους, τότε το πιο φυσικό θα είναι να εξεγερθείς και τους πετάξεις έξω.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο που καθαρίζει και τις τεράστιες πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των δυο θρησκειών, αλλά και γενικότερα του Ισλάμ από μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, είναι το ζήτημα της γυναίκας. O χριστιανισμός εξύψωσε την γυναίκα σε ένα ισότιμο επίπεδο με τον άντρα και αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα στη οριστική επικράτηση του. Για πρώτη φορά στις θρησκείες της εποχής της εμφάνισης του χριστιανισμού, η γυναίκα ανυψώθηκε στο ίδιο επίπεδο με τον άντρα, ενώ άλλες θρησκείες, όπως για παράδειγμα η θρησκεία του Μίθρα, δεν δέχονταν καν την γυναικά στους κόλπους της. Το Ισλάμ επανάφερε και αύξησε δραματικά τον υποβιβασμό της γυναίκας συχνά σε ένα αντικείμενο ηδονής από τον άντρα. Ακόμα και στα θρησκευτικά καθήκοντα ο άντρας έχει το δικαίωμα να προσεύχεται στο τζαμί, αλλά η γυναίκα δεν το έχει πάντα. Είναι χαρακτηριστικά εδώ τα εδάφια, (σουρές), του Κορανίου για αυτό το τεράστιο θέμα, όπως: κεφάλαιο τέσσερα «Η Μεδίνα» σουρά 38 : « Οι άντρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες γιατί ο Θεός του έδωσε την υπεροχή πάνω τους και πρέπει να τις προικίζουν από τις περιουσίες τους. Οι γυναίκες πρέπει να υπακούουν και να αποσιωπούν τα μυστικά των συζύγων τους μια που ο Θεός τους εμπιστεύτηκε την φύλαξη τους. Οι σύζυγοι που ενδεχομένως θα υποφέρουν από την απείθεια τους μπορούν να τις τιμωρούν, να τις αφήσουν μόνες στα κρεβάτια τους και ακόμα και να τις χτυπούνε. Η υποταγή των γυναικών θα τις προστατεύει από κάθε κακομεταχείριση. Ο Θεός είναι μεγάλος και ύψιστος». Επίσης από το εδάφιο 3, (σουρά), πάλι από το τέταρτο κεφάλαιο : « Να νυμφεύεστε δυο τρεις ή τέσσερεις. Και να διαλέγετε εκείνες που σας αρέσουν. Αν δεν μπορείτε να τις κρατήσετε με δικαιοσύνη να πάρετε μόνο μια ή περιοριστείτε στις σκλάβες σας ». Από το ίδιο κεφάλαιο το εδάφιο, (σουρά), 12 «Στη διανομή της περιουσίας σας ανάμεσα στα παιδιά σας στα αρσενικά να δίδετε διπλάσιο μερίδιο από τα κορίτσια»

Για να καταλάβουμε καλυτέρα την θέση της γυναίκας στο Ισλάμ και ειδικά στην Τουρκία, τα έθιμα και οι πολιτιστικές αξίες που προκύπτουν και τα οποία επιβάλλονται ακόμα και στην Γερμανία μεταξύ των Τούρκων , (κάτι που ξεφεύγει τελείως από το γερμανικό οικογενειακό δίκαιο), θα αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην Τουρκία υπάρχει και σήμερα ο θεσμός του «γάμου της κούνιας», (beşlik nikahı». Οι γονείς των παιδιών δίνουν τον λόγω τους ότι θα παντρέψουν τα παιδιά τους όταν αυτά είναι ακόμα πολύ μικρά ακόμα και κάτω των δώδεκα ετών φυσικά χωρίς να τα ρωτήσουν, άλλωστε το μικρό της ηλικίας δεν δίνει την δυνατότητα εκφράσεως κάποιας αντίρρησης. Πρόκειται για μια συμφωνία ιερή και απαραβίαστη που επισφραγίζεται μάλιστα και από τον θεσμό της προίκας. Αν μάλιστα κάποιος από τους γονείς αθετήσει τον λόγω του θεωρείται επίορκος σύμφωνα με τους νόμους του Ισλάμ και στόχος επικρίσεων από όλη την κοινότητα. Πολύ κοινό έθιμο είναι επίσης και η πώληση της νύφης, δηλαδή η εξαγορά μιας όμορφης κοπέλας από τους γαμπρούς που έχουν λεφτά και που κλείνουν την συμφωνία με την οικογένεια της νύφης χωρίς βέβαια να ερωτηθεί η ίδια. Αυτή χρησιμοποιείτε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν εμπορικό αντικείμενο για το οποίο παζαρεύουν την τιμή. Εκεί βέβαια που η γυναίκα εξευτελίζεται εντελώς είναι ο θεσμός του χαρεμιού. Ο θεσμός αυτός πηγάζει από το ίδιο το Κοράνι που επιτρέπει στον άντρα την πολυγαμία. Ο ίδιος ο Μωάμεθ συμβουλεύει και παροτρύνει τους άντρες να νυμφεύονται δυο, ή τρεις, ή τέσσερεις γυναίκες της αρεσκείας τους. Μάλιστα υπάρχει και το θεολογικό υπόβαθρο αυτής της κατάστασης καθώς οι μουσουλμάνοι θεολόγοι υποστηρίζουν ότι έτσι λύνονται πολλά κοινωνικά προβλήματα, όπως π.χ. αν μια γυναίκα είναι στείρα ο άντρας δεν θα υποχρεωθεί να την χωρίσει αλλά θα… παντρευτεί μια άλλη που μπορεί να του κάνει παιδιά και έτσι θα έχει και τις δυο σαν ισότιμες γυναίκες του. Έτσι «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Ένα άλλο πρόβλημα πολιτιστικού χαρακτήρα που σχετίζεται πάλι με την θέση της γυναίκας είναι και το φαινόμενο της ισλαμικής μαντίλας. Το σύμβολο αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αναχθεί σαν ένα από τα κυριότερα προβλήματα της τουρκοισλαμικής εξάπλωσης και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα όσο αναπτύσσεται το ισλαμικό κίνημα το σύμβολο αυτό θα δημιουργεί όλο και περισσότερα προβλήματα. Ενδεικτικό είναι εδώ ένα δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Μιλιέτ, στις 25 Νοεμβρίου του 2010, όπου αναφέρετε ότι το 78% των Τούρκων είναι υπέρ της ισλαμικής μαντίλας ακόμα και στα πανεπιστήμια, κάτι που πριν απαγορεύονταν ρητά από τον τουρκικό κοσμικό καθεστώς. Είναι χαρακτηριστικό το πως η ισλαμική θρησκεία παρουσιάζει το γυναικείο ένδυμα σαν το θεμέλιο μιας οικοδομής, και σύμφωνα με τους ισλαμικούς νόμους είναι μεγάλη αμαρτία η εμφάνιση της γυναίκας χωρίς να φοράει την ισλαμική μαντίλα, αλλά και το περίφημο τσαντόρ, για το οποίο μάλιστα υπάρχουν και ειδικές διατάξεις. Σύμφωνα με αυτές το μήκος του ενδύματος της γυναικάς πρέπει να καλύπτει σχεδόν όλο το σώμα της κατά το πρότυπο, όπως υποστηρίζουν οι μουσουλμάνοι, της Hatice, μια από τις γυναίκες του Μωάμεθ. Η γυναικά που μιμείται τον άντρα φορώντας ανδρικά ρούχα ή επιδεικνύει τα κοσμήματα που φορά, θεωρείται καταραμένη από τον Θεό και τον προφήτη. Χαρακτηριστικός είναι εδώ ο επονομαζόμενος Φερετζές στα τουρκικά, που ορίζει το κάλυμμα της γυναικάς από το κεφάλι μέχρι τα πέλματα.

Σταθμός στην σύγχρονη ιστορία του Ισλάμ απετέλεσε η μεγάλη ιρανική επανάσταση του Αγιατολάχ Χομεϊνί, το 1980 και η ανατροπή του καθεστώτος του Σάχη της Περσίας με την εγκαθίδρυση της ισλαμικής δημοκρατίας, δηλαδή ενός καθεστώτος που διέπετε από την Σαρία, τον ισλαμικό Νόμο. Έκτοτε είχαμε μια κατακόρυφη ανάπτυξη του ισλαμισμού σαν ένα μεικτό πολιτικό θρησκευτικό κίνημα που είχε άμεσες προεκτάσεις σε πράξεις βίας με αποκορύφωμα την ανάπτυξη της ισλαμικής τρομοκρατίας σε πολλές ισλαμικές χώρες, αλλά στη συνέχεια και στην Ευρώπη και Αμερική. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν από την επανάσταση του Χομεϊνί το Ισλάμ κινούνταν μέσα σε ένα εσωστρεφή πλαίσιο και σε πολλές περιπτώσεις έδειχνε μια μειονεξία στο να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις που έρχονταν κυρίως από την Δύση. Αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της μεγάλης αλλαγής είναι πως στην Κωνσταντινούπολη, μια χαρακτηριστική ισλαμική πόλη που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ήταν σπάνιο την δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα να δει κανείς στους δρόμους γυναίκες να φοράνε την ισλαμική μαντίλα. Σήμερα, όπως αναφέραμε παραπάνω, η μαντίλα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της δημόσιας ζωής της Τουρκίας και έχει επικρατήσει σε μεγάλη πλειοψηφία.

Ένα άλλο άμεσο επακόλουθο της επανάστασης του Χομεϊνί ήταν η εμφάνιση και η ραγδαία ανάπτυξη από τότε του λεγόμενου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Ο φονταμενταιλισμός αυτός διακρίνεται από μιαν άκαμπτη, ολοκληρωτική και αδιάλλακτη προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι φονταμενταλιστές ήταν η κύρια δεξαμενή για όλες τις σύγχρονες ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες. Κύρια θέση του ισλαμικού φονταμενταλισμού έναντι της Δύσης είναι η απέχθεια προς κάθε τι το δυτικό. Ακραίοι φονταμενταλιστές, ακόμα πριν από την εμφάνιση του Χομεϊνί, όπως «οι αδελφοί Μουσουλμάνο» της Αιγύπτου, ήταν από τους πρώτους που κατηγόρησαν τη Δύση ότι συνωμοτεί κατά του Ισλάμ και επιδιώκει την καταστροφή του. Οι παλιές γραμμές μάχης μεταξύ «Dar AI-Islam» και «Dar AI-Harb», δηλαδή μεταξύ πιστών και απίστων, αναβιώναν και πάλι μεταξύ των ακραίων φουνταμενταλιστών που θεωρούν ως ξένα και επιζήμια για την παράδοσή τους τα πολιτιστικά πρότυπα της Δύσης. Άμεσο αποτέλεσμα ήταν τα κηρύγματα των φονταμενταλιστών να ασκούν όλο και περισσότερο επιρροή στις λαϊκές μάζες.

Το πρόβλημα διογκώθηκε εξ αιτίας της βαθμιαίας εξάπλωσης του μουσουλμανικού πληθυσμού και παράλληλα των ακραίων στοιχείων σε πολλές χώρες της Δύσης. Ένας βασικός παράγοντας για αυτή την ισλαμική έκρηξη είναι και η μεγάλη γεννητικότητα των μουσουλμάνων, κάτι που ευνοείτε από το ίδιο το Κοράνι. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που υποστήριξε παλαιότερα η γνωστή Ιταλίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος, Οριάνα Φαλάτσι, στο βιβλίο της με τίτλο, «Η Δύναμη της Λογικής». Η Φαλατσι ανέφερε ότι οι φανατικοί μουσουλμάνοι μετανάστες χρησιμοποιούν τα γόνιμα σώματα των γυναικών τους, προκειμένου να εξισλαμίσουν μακροπρόθεσμα την Ευρώπη. Σύμφωνα με την Ιταλίδα διανοούμενη, μέσα σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη, από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Γιβραλτάρ, υπάρχει ήδη μια δεύτερη μουσουλμανική πόλη, όπου κυριαρχεί το Κοράνι. Ο στόχος των μουσουλμάνων μεταναστών είναι, σύμφωνα με τη Φαλάτσι, η κατάκτηση της χριστιανικής Ευρώπης εκ των έσω. Πρόκειται «για μια βαθμίδα της ισλαμικής επεκτατικής πολιτικής, για τη μοναδική τέχνη στην οποία οι γιοι του Αλλάχ ήταν πάντοτε αξεπέραστοι: η τέχνη να εισβάλουν, να κατακτούν και να υποτάσσουν».Αυτή τη φορά όμως, σύμφωνα με την Φαλάτσι, για την κατάκτηση της Ευρώπης θα χρησιμοποιηθούν τα γόνιμα σώματα των μουσουλμάνων γυναικών που γενούν με αξιοζήλευτο ρυθμό. «Τα νεογέννητα των μουσουλμάνων φθάνουν ήδη στο 30% των γεννήσεων στις Βρυξέλλες και στο 60% στη Μασσαλία. Μ’ αυτό τον τρόπο η Ευρώπη εξισλαμίζεται, μετατρέπεται σε Ευραμπία, δηλαδή σε μια επαρχία του αραβικού κόσμου». Για την Οριάνα Φαλάτσι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί επιτέλους το δικαίωμα στους Δυτικούς να αμυνθούν, «αλλιώς είναι χαμένοι». Η Ιταλίδα συγγραφεύς επεσήμανε επίσης, «Το ότι θα φορέσει η Ευρώπη φερετζέ αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο. Το μόνο που μένει να απαντηθεί είναι σε τι ποσοστό κι αν κάτι τέτοιο μεταμορφώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό». Το ερώτημα αυτό θα μπορούσε να απαντηθεί αν συγκρίνει κανείς τους δείκτες γεννήσεων των ευρωπαϊκών χωρών με αυτούς των μουσουλμάνων. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα ο δείκτης του αριθμού των γεννήσεων διαμορφώνονταν ως εξής : Γαλλία 1,8, Μεγάλη Βρετανία, 1,6 Γερμανία, 1,3, Ιταλία, 1,2, Ισπανία, 1,1. Παρά όμως τον πολύ χαμηλό ρυθμό γεννητικότητας ο πληθυσμός της γηραιάς ηπείρου συνεχίζει να αυξάνετε. Αυτό γίνεται λόγω της αυξανομένης μετανάστευσης των μουσουλμάνων που απειλούν ήδη σε πολλές περιπτώσεις να γίνουν η πλειοψηφία, αλλά και η μεγάλη γεννητικότητα τους. Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι συγκρίσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Γαλλία ο αριθμός των γεννήσεων των μουσουλμάνων είναι 8,1% , ενώ στην Ολλανδία και στο Βέλγιο από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα το 50% των νεογέννητων προέρχονται από οικογένειες μουσουλμάνων. Με τους ρυθμούς αυτούς δεν είναι περίεργο το ότι το Ομοσπονδιακό Γραφείο Δημογράφησης της Γερμανίας ανακοίνωσε πως με αυτούς τους ρυθμούς η Γερμανία μέχρι το 2050 θα είναι μια ισλαμική χώρα. Αναλογιστείτε τι μπορεί να γίνει για την Ελλάδα όπου ήδη στην πρωτεύουσα υπάρχει μια συνεχώς οικουμένη μουσουλμανική μειονότητα Ο ίδιος ο ηγέτης της Λυβύης, Μουαμάρ Γκαντάφι, είχε δηλώσει στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα ότι «Υπάρχουν σημάδια ότι ο Αλλάχ θα χαρίσει την νίκη στο Ισλάμ μέσα στην Ευρώπη χωρίς το σπαθί χωρίς όπλα χωρίς κατακτητικούς πολέμους. Πάνω από 50 εκατομμύρια μουσουλμάνοι, (τότε ) στην Ευρώπη θα μεταστρέψουν σε μια μουσουλμανική ήπειρο».

Αυτόν τον κίνδυνο εξισλαμίσεως της Ευρώπης επεσήμανε και ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικόλα Σαρκοζύ, στις 19 Ιουνίου του 2009 όταν παραδεχόταν ότι ο εξισλαμισμός της Ευρώπης είναι αναπόφευκτος. Σκεφτείται αν πραγματικά επαληθευτούν αυτές οι προβλέψεις και στην χώρα μας την Ελλάδα. Ο Σαρκοζύ πρόβλεψε ότι στα επόμενα χρόνια θα δούμε μετατροπές εκκλησιών σε τζαμιά. Η μετατροπή της Ευρώπης σε Ευράμπια, όπως χαρακτηριστικά έχει διατυπωθεί, είναι πλέον μια ορατή και πολύ συγκεκριμένη απειλή και εάν επαληθευτεί τότε και η χώρα μας θα μετατραπεί σε ένα μουσουλμανικό κράτος ενώ εμείς οι ίδιοι αν δεν ξυπνήσουμε εγκαίρως, θα γίνουμε πια μια τραγική μειονότητα στην ίδια μας την πατρίδα.

http://dexiextrem.blogspot.com/2010/12/blog-post_6773.html