ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Προϋπόθεση

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ είναι λαϊκισμός, είναι προσέγγιση στην αλήθεια κι ας τρομάζει. Κατά της κοντής μνήμης και της μακράς λήθης. Αναφερόμαστε, συνήθως, στην τραγωδία του παρόντος έχοντας ξεχάσει το παρελθόν, πρόσφατο κι απώτερο. Κατά την «ιδεολογία» και την πρακτική τους έκαστος, με τις εμπειρίες θαμμένες, με τη…λύσσα να κυβερνήσουμε.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ, «κελαηδούσε» στην TV (άνετος, ελεύθερος και ωραίος) ακόμα και ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος. Με τη σιγουριά της ασυλίας του αυτός, με τις κάμερες να μην…τρεμοσβήνουν κι εμάς με μάτια γουρλωμένα. Δεν διέθεταν οι τηλεοπτικοί του συνομιλητές (ένας δημοσιογράφος…) χαρτιά και ντοκουμέντα δυνατά για να τον στριμώξουν. Μπορεί και να μην το’ θελαν. Και, βέβαια, γιατί να τον…πικράνουν τέως σύντροφοι και συναγωνιστές που έχουν λόγους «ιστορικούς», έχουν και τον φόβο; Κύλησε, λοιπόν, η ώρα, με τους μορφασμούς του Άκη να συμπληρώνουν το σκηνικό μιας ήρεμης κουβέντας.

ΠΗΡΑΜΕ τον παραπάνω για παράδειγμα, πριν πάμε στον αντίποδα και εντελώς την τύχη. Λαλάει, κελαηδάει και καμαρώνει στον ΑΝΤ1 ο κ. Στιλιανίδης. Παλιός πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ-εφαλτήριο για άλμα στην πολιτική-και τ. υπουργός που θα’ σιαζε τα της παιδείας μας και θα…εκπαίδευε τους νέους μας στο πνεύμα της οικονομίας και της λιτότητας.

ΤΟ μάθαμε πόσα ξόδευε ο ίδιος με την παρέα του (όπως και ο Άρης) για σουίτες τη βραδιά και γεύματα κι αν θέλεις τα φρεσκάρουμε. Τέλειωσε η περιοδεία, πέρασαν τα έξοδα στον κωδικό του Υπουργείου του, τον ρώτησαν για τη σπατάλη και επικαλέστηκε το «πρωτόκολλο»(!). Και, βέβαια, δεν είναι περίεργο που ο παραπάνω κύριος και τόσοι άλλοι ομόφρονές του επείγονται να μας ξανάρθουν. Το περίεργο βρίκεται αλλού.

ΕΙΝΑΙ απλό, απλούστατο, λαϊκό (και όχι λαϊκίστικο), πρακτικό και αποτελεσματικό. Για μια τηλεοπτική συζήτηση, προϋπόθεση και αναγκαιότητα είναι να προσέλθεις, κύριε, με το «πόθεν έσχες» σου στο χέρι για κοινή θέα κι ένα 5/λεπτο για τυχόν παρατηρήσεις τηλεθεατών (με τα στοιχεία τους). Κι ύστερα; Το επόμενο 5/λεπτο να τον (τους) βομβαρδίζουν με στοιχεία απ’ τα πεπραγμένα τους κι αν χρειαστεί να τρίβουν στη μούρη του «ρήτορα» και κανένα ντοκουμέντο. Λες να τους κοπεί η μιλιά, να φύγουν στραπατσαρισμένοι και (κάποιοι) να μη μας ξανάρθουν;