Ένστολοι, μάχιμοι και «μάχιμοι»

Του Θανάση Νικολαΐδη  

ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ τυχαία σε δυναμική επέμβαση αστυνομικών σε πολυκατοικία. Κλήθηκαν γιατί ο κλέφτης ήταν ακόμα μέσα στο διαμέρισμα της ληστείας. Φορτωμένοι με τον κίνδυνο και τα αλεξίσφαιρά τους, τολμηροί και αλληλεπικαλυπτόμενοι με κραυγές «καλυφτείτε!» και με τη ζωή τους ακουμπισμένη στο (πιθανό) καλάσνικοφ του κακοποιού, έφεραν σε πέρας την αποστολή. Υπάρχουν και τέτοιοι αστυνομικοί, σκεφθήκαμε.
Η επόμενη σκηνή είναι απ’ την συνήθη ρουτίνα του αστυνομικού-γραφιά. Με το κλιματιστικό να εξασφαλίζει «κανονικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας» και με τη σφραγίδα του γραφειοκράτη στο χέρι. Τον μακαρίζουμε για τη…μακαριότητά του και πάμε παρακάτω.
ΣΤΟΝ εποχούμενο της ΔΙΑΣ, τυλιγμένο με τον κίνδυνο κι ας δεν τον βλέπει. Κι αν δει να τον σημαδεύει η κάννη του καλάσνικοφ, ίσως είναι αργά (για τον ίδιο και τη μάνα).
ΑΠΕΝΑΝΤΙ καταστήματα και βγήκε η κυρία (πολιτικός) για ψώνια. Ο φρουρός της…έπηξε στην κούραση, απόκανε απ’ την προσπάθεια να την φυλάει, βαριέται και βάζει πλώρη για άλλο πόστο. Να φυλάει πολιτικό σε προεκλογική περίοδο κι έχει την πλάκα του. Και τα (κερασμένα) ουζάκια και τη λούφα του.
ΚΑΤΙ από βόμβο αεροπλάνου αντήχησε και καρφώσαμε τη ματιά στον ουρανό. Αγκαλιά με το μαχητικό του ο νεαρός πιλότος, αγκαλά και με τον (θανάσιμο) κίνδυνο. Κι αν εμείς βιώνουμε τις γήινες αντιξοότητες, αυτά τα νεαρά παιδιά επιβιώνουν τρυπώντας τον αέρα με το ρύγχος του πολεμικού τους και παίζουν με τον θάνατο.
ΚΑΙ τι βγαίνει μέσα απ’ το παραπάνω κοντράστ της σκέψης και της φαντασίας (μας); Πως οφείλει να ξεχωρίσει τα πράγματα η Πολιτεία αποδίδοντας «τα του Καίσαρος», χωρίς ταυτίσεις και ισοπέδωση. Κι αν κάποτε «χόρταινε» με μια τιμητική διάκριση ένας ήρωας και πέθαινε ευτυχισμένος με ένα παράσημο στο στήθος, ο καπιταλισμός που βιώνουμε έκανε τις δικές του ανατροπές στο χρηματιστήριο αξιών. Κι αν των «πάντων μέτρον ην ο άνθρωπος», τώρα η «εκτίμηση» δεν είναι άσχετη με το χρήμα.
ΣΤΑ πλαίσια της καθολικής φορολόγησης των ελλήνων, έχουμε την πρότασή μας. Να εξαιρεθούν, συνολικά οι ένστολοι, αλλά με μια κίνηση των «μάχιμων» απείρως συμβολική και συμφιλιωτική. Να προσφερθούν από μόνοι τους για ένα ποσοστό της τάξης του 1-2% απ’ το υστέρημά τους,  υπέρ των μαχίμων συναδέλφων τους. Με τους μάχιμους «απείραχτους» και με τους ένστολους πρώτους στη γραμμή για την πατρίδα.