Παρατηρητές έξω απ’ το…ναρκοπέδιο

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ μιλάμε πολιτικά, κρίνουμε πολιτικές συμπεριφορές. Ούτε για «ευρωπαϊκές πεθαμένες ιδεολογίες και άλλες θνησιγενείς ανά τον κόσμο, με τον καπιταλισμό να τα’ χει αρπάξει όλα. Με τις…αρχές και την πρακτική του. Και με τη συμβολή λαών που τον βρίζουν και ταυτόχρονα τον υπηρετούν με πάθος.
ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ στη δίνη μιας ευρωπαϊκής κρίσης και σε ρόλο «πρωταγωνιστή», ως Ελλάδα των δανεικών, της ρεμούλας και της ανεμελιάς. Μεγάλες οι στιγμές, η κατάρρευση «επί θύραις» και όλα εξελίχτηκαν…ελληνικά. Κόμματα, παρατάξεις και πρόσωπα (πολιτικοί) μας πήγαν στη «διχόνοια τη δολερή». Πάντα έτσι λειτουργούσαμε και, την έσχατη ώρα μας έσωζε ο Θεός της Ελλάδας, που δεν ήταν «από μηχανής θεός».
ΒΡΕΘΗΚΑΝ, λοιπόν, «κορόιδα» και μπήκαν στη φωτιά. Για την πάρτη τους; Τι να προσδοκάς «μες τους καπνούς και τις βρισιές» των δανειστών σου; Για το ίματζ τους; Όχι-το στραπατσάρισαν. Για τη τσέπη τους; Με τους Άκηδες στη «στενή», δεν τολμάς, δεν ονειροπολείς. Για τις τράπεζες; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
ΤΗΝ ώρα, λοιπόν, που πηγαίναμε για φούντο και για…τρίτες εκλογές τα βρήκαν τρικομματικώς, αλλά τους θέλαμε ενωμένους…παγκομματικώς. Κι αν τρύπωσαν κάποιοι μωροφιλόδοξοι για να φαντάζουν στο μέλλος ως τέως υπουργοί, αυτό δεν αγγίζει τη διάθεση της προσφοράς των άλλων. Κι έγιναν «σκληροί» και αγνώριστοι, άνθρωποι…μαλθακοί στα χρόνια εκείνης της «αλλιώτικης» εξουσίας. Πολιτικοί της ψηφοθηρίας και της λιμουζίνας μεταμορφώθηκαν σε μινιατούρες «τυράννων» με ημερομηνία λήξης. Αντέταξαν το «όχι» τους πεισματικά κι είναι οι ίδιοι του «ναι» και της υποχωρητικότητας.
ΚΙ οι άλλοι; Στα εύκολα και έξω απ’ το ναρκοπέδιο. Παρατηρητές και σε απόσταση ασφαλείας, μη τους πιάσει η φωτιά, μη τους μουντζουρώσουν τα κάρβουνα, όταν σβήσει. Να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Οι πολλοί του ΠΑΣΟΚ «μετακόμισαν» στον ΣΥΡΙΖΑ και η συνιστώσα χάθηκε στη δέσμη. Μουδιασμένοι από «ιδεολογία» κη φαντασία τους ταυτοποιεί τον Ανδρέα με τον κ. Τσίπρα, σε εποχή που συντρίβει ιδεολογίες και σε μιαν Ελλάδα που χρειάζεται ήρωες.
ΤΟΥΣ περιμέναμε ενωμένους και μας βγήκαν διχασμένοι. Με τους αντιφρονούντες απέναντι και σε ρόλο εύκολο, ακοίμητους χαϊδεύοντας τα ποσοστά τους. Θα κυβερνήσει και ο κ. Τσίπρας όταν έρθει η ώρα. Τώρα, τους χρειαζόμαστε αθροιστικά και ολικά και χωρίς να τρέχουν σάλια για υπουργικούς θώκους. Και, βέβαια, προτιμούμε, για παράδειγμα, έναν συνετό και συνεπή Παπαδημούλη στη θέση του κ. Βορίδη (με κρυμμένο επιμελώς το…τσεκουράκι του, αλλά με την προδοσία του διάχυτη) κι ας τον/τους άντεξε ο κ. Γ. Καρατζαφέρης.

Φοροαπαλλαγή (τους), για ν’ ανοίξουν δουλειές (μας)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ κακό (με τους φοροφυγάδες) έγινε. Οι φοροκλέφτες πρόκοψαν σε…εύφορο έδαφος και είναι αργά για δάκρυα. Ωστόσο, κάτι «κινείται» (από ανάγκη) και η μαγική λέξη είναι «επενδύσεις». Ξυπνώντας, λοιπόν ένα πρωί, οι ξένοι επενδυτές θα μας έρθουν συνωστιζόμενοι στα σύνορα, για να στρώσουν παιχνίδι. Στην Ελλάδα με τις δομές της, των ελλήνων με τις «συνήθειες» και την πρακτική τους.
ΚΑΙ είναι τόσο…φιλέλληνες οι «κουτόφραγκοι» και οι ανά τον κόσμο διάσπαρτοι «ιδεολόγοι» καπιταλιστές, που θα μας προτιμήσουν. Με τα όλα μας. Γουστάρουν να χαθούν στη γραφειοκρατία μας, να τους ξεσκίσουμε στη μίζα για εγκρίσεις και άδεια λειτουργίας και, βέβαια, να τραβούν τα μαλλιά τους μπροστά σε…μανιακούς της απεργίας και των καταλήψεων, με μπροστάρηδες τους συνδικαλιστές.
ΑΥΤΑ είναι τα…κίνητρά τους κι αν δεν μας έρθουν, κακό του κεφαλιού τους. Κι εμείς; Μένουμε μόνοι και με τα δανεικά μας, ρίχνουμε τις γύρες στα σκυλάδικα με προεξέχοντα τα χιλιάρικα στο κωλοτσεπάκι και περιμένουμε τη δόση και «κάποιο θάμα».
ΑΣ ξαναπάμε στους φοροκλέφτες και την ανεπανόρθωτη ζημιά. Στους «προσδοκώμενους» ξένους επενδυτές μας και στο φόβητρο που τους κρατάει μακριά. Την επαπειλούμενη φορολόγησή τους, τώρα που ξυπνήσαμε. «Μη πλησιάζετε, θα σας τα πάρουμε. Αν μας έρθετε θα σας γδάρουμε».
ΜΑΣ το’ λεγε φίλος (εργολάβος και «μπασμένος») και πέφταμε να τον…φάμε. «Να’ ρθουν οι ξένοι επενδυτές ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ! Να στήσουν την επιχείρησή τους χωρίς δεκάρα για φόρους π.χ. για μια πενταετία. Θ’ ανοίξουν δουλειές για ‘ μας και τους ανέργους μας».
ΣΗΜΕΡΑ που όλοι ρίξαν νερό στο κρασί τους, ρίχνουμε κι εμείς στις πεποιθήσεις μας. Πρόσκαιρα, όσο να περάσουμε το ποτάμι. Δεν είμαστε οικονομολόγοι, είμαστε παθόντες και παραμένουμε αισιόδοξοι. Να’ ρθουν, λοιπόν, αφορολόγητοι και με ημερομηνία λήξης στην φοροαπαλλαγή τους. Θα τους βολέψουμε με το υπάρχον οδικό μας δίκτυο, θα μετριάσουμε την «αγωνιστικότητα» των συνδικαλιστών μας, θα τους εξασφαλίσουμε εργασιακή ειρήνη για προοπτική παραμονής τους στην Ελλάδα της ανεργίας. Να γίνει  φορολογικός παράδεισος η πατρίδα μας; Να γίνει για μερικά χρόνια και για λόγους «ειδικούς», μιας και ήταν επί δεκαετίες και για λόγους…αρπακτικούς.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ και επενδύσεις δεν σου χαρίζει ο καπιταλισμός γιατί φαντάζεις μάγκας και ομορφόπαιδο. Ούτε την ιστορία σου θα σεβαστεί, ούτε το μέλλον της Ευρώπης και της ανθρωπότητας. Δος τους, λοιπόν, κίνητρα με πρώτο την πρόσκαιρη φοροαπαλλαγή τους. Αλλιώς δεν ανοίγουν δουλειές και η ανεργία θα σου τρώει την ψυχή.

Αγωνιστές θαμμένοι στα… σκουπίδια

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΓΩΝΑΣ, λοιπόν! Όπως τον εννοεί ο καθένας και η ομάδα του. Σινάφι κοινών συμφερόντων, αφιλτράριστα απ’ τη λογική και το κοινωνικό συμφέρον. Κι αν παρεμποδίσεις τον «αγωνιστή», είσαι εχθρός του, παράλογος και παράνομος. Για να αντιστραφούν ενίοτε οι όροι και να κάνουν «παιχνίδι» απεργοί και απεργοσπάστες. Με τους επιτιθέμενους με το δικό τους δίκαιο. Αυθαίρετους, αυτόκλητους, παράνομους. Με τους «απεργοσπάστες» να μην τον ακολουθούν κι αυτό να το θεωρεί «αιτία πολέμου». Κι αν θυμηθούμε τον Αλμπέρ Καμί «μην βαδίζεις πίσω μου, μπορεί να μη σε οδηγήσω, μη πας μπροστά μου, μπορεί να μη σ’ ακολουθήσω, έλα δίπλα μου και γίνε συναγωνιστής μου», κάτι δεν πάει καλά με τους «αγώνες» των μεμονωμένων. 
ΔΕΝ το περιμέναμε ακάλυπτο σκουπιδότοπο το ΑΠΘ. Κι αν ξύπναγε» ο Αριστοτέλης θα’ πιανε τη μύτη του τραβώντας τα μαλλιά του και χωρίς λαλιά. Το Πανεπιστήμιο των αγώνων του 1-1-4 και για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» σκουπιδότοπος στο όνομα του…αγώνα. Με αιτήματα «περί το χρυσίον» και μόνο και τους καταληψίες πρόσκαιρους ιδιοκτήτες της δημόσιας περιουσίας ΜΑΣ. Και με συμπεριφορά τραμπούκου απέναντι σε…απεργοσπάστες-φοιτητές και καθηγητές που επιχείρησαν να καθαρίσουν. Τους προπηλάκισαν «αγωνιστές», που χάνουν το δίκιο τους πνιγμένο στα σκουπίδια.
ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ «πολεμική» περίοδο, αλλά ποτέ δεν μπήκαμε στο νόημα της κατάληψης, σε περίοδο «ειρήνης». Με κάποιες τάξεις διαμαρτυρομένων να καταλαμβάνουν ξένη ιδιοκτησία και τους καταληψίες αφέντες, ρυθμιστές και κλειδοκράτορες. Για να πιάνει το μήνυμα ο μαθητής και ν’ αρχίζει τον «αγώνα» εξ απαλών ονύχων του. Να κλειδώνει με λουκέτο την πόρτα του αυλόγυρου ο…πρόεδρος-μικρός «επαναστάτης», μη προσέλθουν τα «φυτά» για μάθημα. Έτσι πάει η δουλειά κι αυτός είναι ο νόμος της «εξέλιξης». Αύριο φοιτητής  και στο συμβούλιο, μεθαύριο συνδικαλιστής κι ύστερα μέλος σε τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Κι αν το κόμμα βρεθεί στην εξουσία και η συγκυρία το επιτρέψει, τον βλέπεις και υπουργό! Με τις τύχες του έθνους στα χέρια των ομοίων του.
ΥΠΑΡΧΕΙ και η άλλη πλευρά του πραγματικού αγωνιστή. Κι αν μιλάμε για την μικρότερη «μονάδα». Μαθητόκοσμος που δίνει τον  αγώνα του στην τάξη. Μαθητής/μαθήτρια συνεπής στις υποχρεώσεις του και χωρίς την «αγοραία» δράση της διαμαρτυρίας με αιτήματα που ίσως τα αγνοεί. Και, βέβαια, ξέμακρος απ’ την αρρωστημένη μαγκιά των καταλήψεων.
ΠΑΙΔΙΑ που ξεχύνονται για δεντροφυτεύσεις (με πρωτοβουλία π.χ. του ΣΚΑΪ) σε λόφους και για καθαρισμό ακτών. Είναι οι αξιέπαινοι και πραγματικοί αγωνιστές, που οφείλουμε να ενθαρρύνουμε και να τους προβάλουμε.

Το…εκκρεμές

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΚΑΙ, βέβαια, δεν θριαμβολογείς με δανεικά που έρχονται. Κι αν δεν αλλάξεις «χαρακτήρα», περίμενε μιαν απ’ τα ίδια. Ωστόσο, πήραν τα μέτρα τους οι δανειστές μας. Κάτι θα’ χαν ακούσει για την ανεμελιά μας «των οικιών μας εμπιπραμένων», για τον δαιμόνιο έλληνα, αλλά και την…μαγκιά του. Δεν μας φόρτωσαν με επόπτες, αλλά ο έλεγχος δεν θα μας λείψει. Από μακριά και διακριτικά, μη ξεφύγουμε δαγκώνοντας το χαλινάρι.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ το χρήμα, αλλά σχεδιάζοντας τη μοιρασιά του, ας στρέψουμε τον φακό προς τα εσωτερικά μας. Στην κοινωνική γαλήνη που δεν συναρτάται μόνο με το χρήμα. Στις σχέσεις των πολιτών με την εξουσία και την εξουσία σε τρεμάμενα χέρια που δεν αστράφτουν από καθαριότητα. Είμαστε λαός απείθαρχων κι αυτό είναι καλό και κακό. Κουβαλώντας έναν μικρόν Οδυσσέα μέσα του ο κάθε ρωμιός ψάχνει, εφευρίσκει και ρισκάρει. Ακόμα και να’ χε τη ζεστασιά του στο τζάκι, θα κινούσε για το βουνό παλεύοντας με τα θεριά και μες τα χιόνια. 
ΝΑ πάμε κοντύτερα καταγράφοντας συμπεριφορές, για δείγμα, και τα συμπεράσματα είναι μελαγχολικά. Να πάμε στην ΕΛΑΣ ως σώμα με τις λευκές, γκρίζες και μαύρες σελίδες της. Στους «λειτουργούς» της φορτωμένους με αμαρτίες «προγόνων» και με δάφνες λιγοστές. Με τον πολίτη γεμάτο απορίες. Και, βέβαια, σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν «εξαίρεται» το έργο της αστυνομίας για συγκεκριμένη επιτυχία των ανθρώπων της, αλλά εδώ το κάνουμε και δεν είναι κακό. Μια «τονωτική ένεση» για τον αστυνομικό με αυταπάρνηση που καταφέρνει ό,τι δεν προσπάθησε ο διπλανός του και πάμε παρακάτω.
ΔΕΝ προλάβαμε να χαρούμε για την επιτυχία της επισήμανσης των κλεμμένων του μουσείου της Α. Ολυμπίας και τη σύλληψη των δραστών. Νιώσαμε περήφανοι για τους ανώνυμους και επώνυμους των διωκτικών μας αρχών, θαυμάσαμε τον τρόπο της προσέγγισης των κακοποιών, μετρήσαμε τους κινδύνους του εγχειρήματος.
ΑΠ’ την άλλη, πρόβαλαν οι βρικολακιασμένοι βασανιστές με το ρόπαλο για κρατουμένους και ανυπεράσπιστους αλλοδαπούς. Και, βέβαια, δεν πιάστηκαν «επί των έργω» οι…μερακλήδες, ωστόσο, οι μνήμες από Χατζηζήσηδες και...πλυσταριά στην Μπουμπουλίνας ενισχύσει τις υποψίες μας πως αυτός ο τόπος γεννάει και…άνανδρους.
ΚΙ ύστερα; Είδαμε την τερατώδη μαγκιά του απειθάρχητου (νεο)έλληνα στο πρόσωπο του κ. Κασιδιάρη. Με στάση και συμπεριφορά απέναντι σε ταπεινωμένους αξιωματικούς της Αστυνομίας, ανεκτικούς σε βαθμό…κακουργήματος.
ΑΠ’ το ένα άκρο στο άλλο το εκκρεμές και στη μέση ο πολίτης σαστισμένος.

Χωρίς εγγυήσεις!

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ χρήμα…έρχεται, η οσμή του προηγείται και τα κοράκια παίρνουν θέση. Με το μάτι στο ψητό που αχνίζει, μιας και δεν κάνεις παιχνίδι με άδεια ταμεία και με φούρνο σβηστό. Περίοδος υποχρεωτικής αποχής απ’ το τσιμπούσι και ξανά προς τη δόξα. Μόλις πέσει το παραδάκι και η ατμόσφαιρα ζεσταθεί.

ΠΑΙΡΝΟΥΝ, λοιπόν, τα χρωστούμενα οι φαρμακοποιοί, πληρώνονται οι γιατροί, εξοφλούνται οι μηχανικοί. Όχι γιατί η «δουλειά» ήταν καθαρή, αλλά για όλα υπάρχει ένα τέλος για να ξεκινήσει κάτι καινούριο (που δεν το βλέπουμε). Έχει το αντίκρισμά της η (γενόμενη) ιατρική δαπάνη; Όχι, αλλά πρέπει να πληρώσουμε του πάρτι τα σπασμένα. Δικαιούνται ό,τι θα πάρουν οι εργολάβοι και μηχανικοί δημοσίων έργων; Αν μας απαντήσουν θετικά οι «ενδιαφερόμενοι, τότε θα τους ζητήσουμε λογαριασμό για τις υπερβάσεις και θα τους ψάξουμε τις…τσέπες.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ, λοιπό, το χρήμα, ψάχνουμε για…εγγυήσεις. Μια ματιά στις φυλακές (φίσκα με κλεφτρόνια) και οι «διάσημοι» μετρώνται στα δάχτυλα, χωρίς ακόμα να επιμετράται η ποινλη τους. Τρώνε σολομό περιμένοντας το κλειδί να γυρίσει ανάποδα κι ύστερα…τζάκι και νοσταλγία, τραγανίζοντας τις νοστιμιές του ιδρώτα τους. Ταλαιπωρήθηκαν, αλλά δεν τιμωρήθηκαν και ο επόμενος βλέπει την τύχη του προηγούμενου. Γλύτωσαν οι βατοπεδινοί, φανταζόμαστε κάποιον βρόχο να σφίγγει τον λαιμό του Γιάννου, αλλά κάποια στομάχια πεινώντων παραμένουν άδεια και τα γραμμάτια χρεωμένων ανεξόφλητα.

ΝΑ ξαναπάμε στα…κοράκια με το αετίσιο βλέμμα που «κόβει» κατάσταση και καραδοκεί. Για ό,τι περισσέψει μετά τις ιεραρχημένες κρατικές εξοφλήσεις. Με το χέρι απλωμένο για (δι)αρπαγή, που κανένας δεν θα τους το κόψει. Θα ανανεώσουν τους κωδικούς στην Ελβετία για πιο απόκρυφες λίστες.

ΝΑ δεις που θα «αποκατασταθούν» οι…αδικημένοι. Και οι βουλευτές μας θα επανακτήσουν τα προνόμια που έκρυψαν στο παραβάν και κάποια «σκοτωμένα φίδια» της πολιτικής θα απαιτήσουν τα αναδρομικά τους ως δεδουλευμένα. Θα φοροκλέβουν οι επιτήδειοι «(μεγάλοι» και «μικροί») θα (ξαν)αρπάξουν (θαλασσο)δάνεια βιοτέχνες λαδώνοντας για να φουλάρουν τα σκυλάδικα, θα (ξανα)δηλώνει «ολική καταστροφή» ο γεωργός, θα καταστρέφει τη δημόσια περιουσία με τις καταλήψεις του ο φοιτητής, θα συλώνται τα «Ολυμπιακά» απομεινάρια και θα ξεχαρβαλώνει το παγκάκι ο ρυπαρός πετώντας άδειο το μπουκάλι.

ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίδα, χωρίς…ελπίδα. Κι αν το χρήμα σχετίζεται με την ευτυχία, το δημόσιο (χρήμα) σχετίζεται με την αλητεία κάποιων διαχειριστών του και με την πολιτική αλητεία των νομοθετών μας. Πλάκωσαν τον κοσμάκη στις «φάπες» και τα κοράκια περιμένουν. Είναι θέμα χρόνου και απείραχτων δομών για το τσιμπούσι που ακολουθεί.

Μετακινήσεις-όχι απολύσεις

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΝΤΕΚΑ φρουροί στον καθένα των τ. Προέδρων. Με την ιστορία του ο κ. Σαρτζετάκης, με τη δικιά του ο κ. Στεφανόπουλος και δεν έχουν χρεία φύλαξης, αλλά μας «στοιχίζουν» όσο τα μεροκάματα 22 αστυνομικών. Με το επίδομα και τα συνταξιοδοτικά τους, με την ασφάλιση και τις (πιθανές) υπερωρίες τους. Και είναι τυχαίο το δείγμα, μιας και φυλάσσονται και πολλοί/πολλές…υποδεέστεροι. Κι αν η φαντασία προχωρήσει, θα φτάσει στον τάφο του αείμνηστου Κων/νου Καραμανλή είτε του μακαρίτη Τσάτσου, που δεν είναι περίεργο να σπαταλώνται κι εκεί μεροκάματα αστυνομικών για τη φύλαξη τους νύχτα-μέρα. Δεν το ξέρουμε-το υποθέτουμε-για να κλείσουμε τον κύκλο των Προέδρων. Και, βέβαια, μη ξεχνάμε το άγαλμα του…Τρούμαν. Και γι’ αυτόν διαθέταμε μεροκάματα αστυνομικών. Προπάντων η προσωπολατρία μας και η…ιστορία μας.
ΕΙΝΑΙ το ξεβόλεμα που ενοχλεί. Δεν αποσπάς εύκολα ένστολο-γραφιά για να κατέβει στο δρόμο ζωσμένος στ’ άρματα και τα καλάσνικοφ κατάματα. Ούτε αραχτό απ’ τα γραφεία της ΔΕΗ για δουλειά πάνω σε στύλους κι ούτε ξαναπάει στο πόστο του ο «σκουπιδιάρης» (έτσι διορίστηκε) παρατώντας την καρέκλα.
ΟΤΑΝ το σύνθημα των καιρών μας είναι «να περνάμε καλά», μην περιμένεις αυτοθυσία και ηρωισμούς. Όταν ψάχνεις για λούφα στη δουλειά (δίπλα στο σπίτι σου), φυσάς και ξεφυσάς αν σε μετακινήσουν και σπεύδεις στον πολιτικό μη «σε φάνε στη στροφή», περίμενε συνολική «πτώση». Με εξαφανισμένες αρετές και μεγιστοποιημένη την…ήσσονα προσπάθεια.  
ΟΣΟ και τον κρατούμενο κακοποιό τον κρατάς στο κέντρο (Κορυδαλλός) και δεν τον ξαμολάς ακτινωτά για υποχρεωτική εργασία, θα σχεδιάζει το επόμενο «χτύπημα». Όσο κρατάς τον εκπαιδευτικό αποσπασμένο απ’ την τάξη στο γραφείο του πολιτικού και τον ευνοούμενο του πολιτικού (με γερό δόντι) στις τάξεις των «εργαζομένων» της Βουλής, θα υπάρχει συνέχεα, με μιαν απ’ τα ίδια.
ΔΕΝ είναι απόλυση-είναι μετακίνηση. Το βεβαιώνει ο κ. Μανιτάκης, το «υπόσχεται» η Κυβέρνηση. Εμείς δεν τους θέλουμε απολυμένους, αλλά σε τάξη. Τους κατάλληλους στην κατάλληλη θέση, για αξιοποίησή τους και για χειροπιαστό αποτέλεσμα.
ΤΟΥΣ έπιασε πανικός, αλλά δεν θα’ χουμε απολύσεις και το πιστεύουμε. Γιατί το «χρονιάτικο» των ανθρώπων αυτών, συνολικά, είναι όσο μιάμιση «δισκέτες» επί…Ζαχόπουλου. Ένα πολλοστημόριο των «εσόδων» των Μπόκων και των Άκηδων, όσο λίγα τετραγωνικά στο Βατοπέδι, που χώρεσε σε τσέπες αδειανές χωρίς να δώσουν στόχο. ΓΙΑ μετακινήσεις πρόκειται, ωστόσο, οι καταλήψεις αχρήστεψαν τους δήμους κι έπνιξαν τις πόλεις στα σκουπίδια. Είναι το ξεβόλεμα που τρομοκρατεί τους καλομαθημένους. Για διευθετήσεις πρόκειται κι αυτό συμφέρει στους πολίτες.

Σκουπίδια

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΑ παρακάτω «σκουπίδια» (παραγωγής σύγχρονων πανεπιστημίων μας) δίπλα σ ‘εκείνα του ΑΠΘ ολοκληρώνουν την εικόνα. Πάρτε βαθιά ανάσα για τα μεν που είναι προσωρινά, και δείγμα απ’ τα δε, που θα’ ναι μόνιμα.
 
•    Για την μετά πετρελαίου εποχή (ΣΚΑΙ)
•    Οι παίκτες και των δυων ομάδων (ΜΕΓΑ)
•    Μια χώρα που πλήγεται κι αυτή (Καλογεροπούλου/ΣΚΑΙ)
•    Κατά τη θητεία μου ως υπουργός (Πασπακων/νου, ΣΚΑΙ)
•    Με την ΕΔΕ την οποία θα διεξάγουμε (Πρύτανης)
•    Και η Τρόικα που μας κυβερνεί (Μητρόπουλος/ΝΕΤ)
•    Αυτό εσείς το εξαγάγετε…(Τσίπρας/ΑΝΤ1)
•    Αριθμός φοιτούντων (ΜΕΓΑ/Στιλιανίδης, Υπ. Εσωτ.)
•    Σκοπός είναι να καταπολεμεί (Βενιζέλος)
•    Καταρτούν τη λίστα (Τσαπανίδου/ΣΚΑΙ)
•    Σαν να ήταν απολωλόν πρόβατο (Τσίπρας)
•    Απεμπολιώντας (Κωνσταντοπούλου/ΣΥΡΙΖΑ)
•    Σας ανταμείσουμε (ΑΝΤ1/Super gaim)
•    Είναι μια ειλικρινή στάση (Σαλμάς/Υπουργός)
•    Είναι μια σκανδαλώδη κατάσταση (Καθηγητής/Μέγα)
•    Γράφω επ’ αφορμής…(ΣΚΑΙ)
•    Έχει επανακασταθεί στην Πάρο (…/ΣΚΑΙ)
•    Πυρήνα μέτωπα (Μέγα)
•    Ασφυξιούν, αυτήν τη στιγμή
•    Γίνεται με εισαγγελική διάταξη (εννοεί διαταγή) (Μέγα/Καραμήτρου)
•    Φάρμακα επί πίστωση (ΝΕΤ)
•    Να αγρυπνεί (Καϊσερλίδης/Μέγα)
•    Με τον σύλλογο βιομηχανών (ΜΕΓΑ)
•    Όλοι οι αθλητές εξεπλάγην (Μπουλούκος/Μέγα)
•    Τα διόδια μετ’ επιστροφή κοστίζουν…(ΜΕΓΑ)
•    Των επικεφαλών (ΝΕΤ)
•    Μόνο μέσω το λιμάνι του Πειραιά (Ξάνθος/ανταποκριτής ΝΕΤ)
•    Στη διαδρομή μας ως έλληνες (Στάη)
•    Δημόκλειος σπάθη (Πατέλης γιατρός- συνδικαλιστής)
•    Ακούγεται το όνομα του καθηγητή ως πρόεδρο (ΣΚΑΙ)

«Κοινοβουλευτική»…αυτοθυσία

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ στα «επιδόματα» των βουλευτών! Ο μισθός (αποζημίωση τον λένε) απείραχτος. Και τα κόμματα; Ερανίζονται κάποια από κάποιους για άλλοθι και για γερό πουγκί στο κόμμα-επιχείρηση. Για να τρέφει κομματόσκυλα ξαμολημένα για την προκοπή του και επαγγελματίες που άλλη δουλειά έμαθαν.
ΤΑ προνόμια «επαγγελματικού» και υλικοτεχνικού χαρακτήρα απείραχτα κι αυτά, να προοιωνίζουν ένα καλό μέλλον για τα παιδιά τους. Το ανακάλυψαν (ως επάγγελμα την πολιτική) πολλοί, το εφάρμοσε π.χ. ο κ. Μητσοτάκης. Άνοιξε τον δρόμο για τα δυο απ’ τα παιδιά του και η κόρη για τον γιο της. Κι αν δεν είχαν ατονήσει τα τρία ονόματα πολιτικών που μ’ αυτά μεγαλώσαμε, θα τα βλέπαμε αιωνίως στη «μαρκίζα». Γι αυτό και μας…εγκατέλειψαν οι ηθικοί αυτουργοί της κατάντιας μας. Ο κ. Κ. Καραμανλής εξαφανισμένος με τους «κουμπάρους» και τους Ζαχόπουλους της κασέτας και της 39/χρονης, ο κ. Σημίτης σκάει μύτη για το…βιβλίο του και ο κ. Γ. Παπανδρέου στην αλλοδαπή! Σαν ξένο σώμα ο τελευταίος, ανεύθυνος κι ανυποψίαστος, σε  απόσταση «υπερατλαντικής» ασφάλειας απ ’τον τόπο της συμφοράς, μη φτάσουν στ’ αυτιά του οι αναστεναγμοί (και τα αναθέματα). 
Η «αυτοθυσία»  των βουλευτών μας είναι γελοία, προς το παρόν, αλλά αύριο θα γίνει σοβαρή. Για ’μας που θα πληρώσουμε τα…ελαττωμένα και «καταργημένα» και θα (τα) αναβιώσουν. Θα’ ρθει το χρήμα, θα ηδονιστούν στο…ποδοβολητό του και θα προτάξουν εαυτούς. Με διάθεση άρπαγα και μεθοδικότητα, σιωπηρά και χωρίς παρενέργειες. Νύχτα έκτιζαν τα προνόμιά τους, μέρα τα παγώνουν για εντυπωσιασμό και «…αύριο έσσετ’ άμεινον». Θα τα ξανακτίσουν και θα’ ναι μέρα μεσημέρι. Στα παλιά τους ίχνη, με τα νέα μέτρα που δεν τους άγγιξαν, για πάγια προνόμια και στο διηνεκές.
ΠΟΙΟΙ άλλοι του σιναφιού και τι θα απαιτήσουν ξυπνώντας απ’ τον προσωπικό τους λήθαργο και με το όπλο παρά πόδα; Οι «τέως» για τα αναδρομικά τους! «Τα πήραν οι δικαστικοί, η σειρά μας, και για τα δανεικά πάλι σειρά σας».
ΚΑΙ, βέβαια, κάτι ψέλλισαν στα δελτία και για τους «εργαζόμενους» της Βουλής. Λιγότερες υπερωρίες(;!), μειωμένα τα της μετακίνησης και…κλάμα στη βουλή-μήτρα της διαφθοράς. Ούτε πρόβλεψη για το εφάπαξ τους, ούτε κρατήσεις αναδρομικά, ούτε σκέψη για απολύσεις. Πιστοί στον κοινοβουλευτισμό, ωστόσο, τα κόμματα δεν πείθουν και κλείνουμε τ’ αυτιά, όταν τσιρίζουν άνθρωποί τους.
ΤΑ κοράκια της αγοράς περιμένουν. Οι άρπαγες καιροφυλακτούν. Οι νομοθέτες μας καραδοκούν. Η νοοτροπία αθάνατη, παραδοσιακή. Οι δομές…δομημένες ελληνικά. Και το μέλλον; Μια απ’ τα ίδια.

«Αθήναζε», αλλά ποιος πληρώνει;

Του Θανάση Νικολαΐδη 

Οι κ.κ. Λαλιώτης και Σουφλιάς εξαφανισμένοι! Της προετοιμασίας ο πρώτος, της εκτέλεσης ο δεύτερος κι εμείς που (την) πληρώσαμε καμαρώνουμε. Για την «Ολυμπιάδα 2004» με τα πασοκικά σχέδια και τα «αθήναζε» της κας Πετραλιά. Για τους ξένους που φιλοξενήσαμε, για τους ντόπιους και την προβολή τους, για τα δις που ξοδεύτηκαν και για τον…κότινο που ξεχάστηκε.
ΚΙ αν βιώνεις την κρίση μελαγχολώντας για τα σημερινά, θυμίσου τα έργα και τις δυο κυβερνήσεις που πήραν απάνω τους την υπόθεση. Όλα χαρούμενα και αισιόδοξα τότε και το χρήμα έρεε. Από κωδικού σε κωδικό με τζίφρες και υπογραφές κι ό,τι…περίσσεψε από τσέπες αφανείς πήγε για κωδικούς κρυφούς στην Ελβετία.
ΔΕΝ έχουμε στοιχεία-τα περιμένουμε απ’ τους υπεύθυνους και «αρμοδίους». Να μας απαντήσουν στην ερώτηση «πόσο μας κόστισαν;». Ήρθε η απάντησή τους ράθυμα και καθυστερημένη (μετά 8 χρόνια) κι ας μας είχαν υποσχεθεί κέρδη και λογαριασμό. «Προϋπολογίστηκαν για 2,5 δις (ευρώ), μας κόστισαν 8,5 δις» μας λένε, χωρίς εξηγήσεις. Ο κ. Παπαδημούλης (κάτι θα ξέρει) ανεβάζει τη δαπάνη στα περ. 15 δις, και το δικό μας…ένστικτο την πάει στα 20-25.
ΚΑΙ, βέβαια, όλα τα οργάνωσαν και τα εκτέλεσαν με νομοθετικές ρυθμίσεις, χωρίς ρίσκο και…λακκούβες. Ωστόσο, βρισκόμαστε σε απόγνωση και κάποιοι πρέπει να βρεθούν και να πληρώσουν. Όχι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, αλλά για τα επιχρυσωμένα κρίματά τους και για την εθνική μας ζημιά. Υπάρχει και πολιτική ευθύνη κι όλοι τους τη βγάλαν’…καθαρή. Κάποιοι αποσύρθηκαν…ευγενικά κι άλλοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς απ’ την πολιτική κονίστρα.
ΤΣΙΡΙΖΟΥΝ για τα μακρά και καθημερινά, κανένας τους δεν δίνει πεντάρα για τα «Ολυμπιακά Έργα» που σαπίζουν κι αυτό είναι η αποθέωση του σιναφιού και της ομάδας. Και, βέβαια, το μυαλό ενός πονηρότερου και άσχετου με την αφασία και την μακαριότητα των κοινοβουλευτικών μας πάει στα χρόνια της «λήθης» και της «συμφιλίωσης». Ψευδεπίγραφης και με ημερομηνία λήξης, ωστόσο, «αποδοτικής» κι ας μην πέτυχαν τον κεντρικό τους στόχο. Με αφορμή το σκάνδαλο Κοσκωτά (μας στοίχισε όλο κι όλο 46 δις δραχμές) έστησαν «κρεμάλες» και έμπασαν την τηλεόραση στο «ειδικό δικαστήριο».
ΚΙ έγιναν ένα οι…ζέβρες με τις ερυθροκυανές ρίγες με τους «καθαρόαιμους». Βάσει σχεδίου και ανιστόρητα. Για να λογοδοτήσει ο (έντιμος) Τσοβόλας και να καμαρώνει το ΚΚΕ για τον Μητσοτάκη (πρωθυπουργό) και τον (μακαρίτη) αχυράνθρωπό του.
ΚΙ αν αύριο μας…υποσχεθούν «εξεταστική είτε «ανακριτική» για το άγος των «Ολυμπιακών 2004», ας μένει. Απλά δεν τους πιστεύουμε.

Ιατροφαρμακευτικές…επανορθώσεις(;)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΕΡΙΟΡΙΣΑΝ δραστικά την ιατροφαρμακευτική δαπάνη. Καλώς έπραξαν γιατί ήταν αναγκαίο, ωστόσο «την πληρώνουν» και…αθώοι. Οι έχοντες πραγματική ανάγκη, έναντι των…ανεγκέφαλων που ρήμαξαν το ταμείο τους. Και το δημόσιο. Και την ηθική. Με τη συμμετοχή τους στο πάρτι. Με την ανεμελιά τους ακουμπισμένη στα δανεικά, επαρκή «διά πάσαν νόσον…».
ΜΕ το βιβλιάριο στο χέρι ο «καταχραστής» του δημοσίου και ολετήρας του ταμείου του κι από γιατρό σε γιατρό. Χωρίς όριο σε περιττές και ανούσιες εξετάσεις. Με το βιβλιάριο υπό μάλης ο/η «ασθενής» στη δουλειά του και, με το σχόλασμα, «από ιατρείου σε ιατρείον». Χωρίς τσίπα προσωπική και συστολή «εθνική», χωρίς φόβο για πιθανό έλεγχο και ποινή για την κατάχρηση. Κι αν ένας προϊστάμενος τιμωρούσε(;!) π.χ. μια καθηγήτρια που δήλωσε ψευδώς «επαπειλούμενη» την εγκυμοσύνη της (για 6 μήνες άδεια πριν κι άλλους 6 μετά τον τοκετό), θα’ χε ξεσηκωθεί ο εκπαιδευτικός μας κόσμος. Στο δρόμο για τα «δίκια» του, για τους «αγώνες» και τα κεκτημένα.
Ο,ΤΙ, λοιπόν σπαταλήθηκε, το πληρώνεις σήμερα. Με στρίμωγμα που κουβαλάει το άδικο, αλλά μας παραπέμπει…νοσταλγικά στα γεμάτα ιατρεία και τις αμέτρητες αξονικές, στην στοίβα των βιβλιαρίων του φαρμακοποιού και στο φανερό πάρτι με τις κρυφές διαδρομές του χρήματος για μίζες και προμήθειες.
ΚΑΙ, βέβαια, η πίεση προέρχεται έξωθεν, αλλά η αιτία είναι εσωτερική. Με το χρέος μας εργαλείο στα χέρια των ξένων, μας επιβάλλουν μέτρα. Για το συμφέρον τους; Σίγουρα. Για το καλό μας; Τους είναι αδιάφορο. Ωστόσο, με κάποιο ηθικό έρεισμα, που μας τους κάνει πειστικούς για τις απαιτήσεις τους. Γιατί, στην πατρίδα τους δεν συμβαίνουν τα παραπάνω. Δεν τους συμμορφώνει ο έλεγχος, αλλά ο φόβος του ελέγχου. Με την αυστηρή και «αναπόδραστη» τιμωρία που ακολουθεί και «επί ίσοις όροις» για τους πολίτες. Και χωρίς την παρέμβαση του πολιτικού για τον ευνοούμενο…ψηφοφόρο του.
ΚΙ αν στην πατρίδα μας της του «άρπα κόλλα» το φάρμακο μοιράζεται σαν καραμέλα ηδονική και «καλός γιατρός» είναι ο υπερσυνταγογράφος γιατρός, στην «πλούσια» Γερμανία δεν πάει ασπιρίνη χαμένη. Κι ούτε να το σκεφθείς να τους ξεγελάσεις για ένα ψεύτικο «χαρτί» από εκείνα που κυκλοφορούν στα σχολεία μας για τον μαθητή και στο δημόσιο για τον κοπανατζή.
ΛΙΓΟΤΕΡΗ «άνεση» για την υγεία και δεν μας βολεύει, λιγότερη ιατροφαρμακευτική δαπάνη και μας συμφέρει. Συνολικά και εθνικά, αν θέλουμε να ξετρυπώνουμε την αλήθεια, τσαλακωμένη στο ψέμα και το συμφέρον.

«Οριζοντίως και καθέτως»

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΥΤΟΙ επιμένουν κι εμείς εξοργιζόμαστε. Αυτοί που τους διόρισαν (απ’ το παράθυρο) κι εμείς που περιμένουμε (και) κάθετα μέτρα. Γιατί, όταν ως «εργαζόμενος» της Βουλής σε διευθυντική θέση, αποχωρείς…κατάκοπος και σακατεμένος απ’ την υπερπροσπάθεια δεκαετιών τσεπώνεις 400 χιλιάρικα για εφάπαξ, χωρίς ν’ ανησυχείς μη σου τα πάρουν πίσω με «κάθετα» μέτρα, κάτι δεν πάει καλά.
ΔΕΝ είναι όλοι τους και όλες διευθυντές, είναι «εργαζόμενοι». Για δουλειά δυο ατόμων προσέλαβαν είκοσι(!) κι αυτό είναι μαρτυρία «από μέσα». Για δεκαετίες οι πολιτικοί μας το’ κρυβαν, τα κόμματα  σιωπούσαν, ο φορολογούμενος πλήρωνε. Κι όταν ξεσηκώθηκαν κι οι πέτρες για το αίσχος, ξύπνησαν κι αυτοί. Οι «δράστες» ως ηθικοί αυτουργοί του ανομήματος και οι «εργαζόμενοι» μη τους πειράξουν μισθούς, εφάπαξ και επιδόματα. Η Κυβέρνηση πήρε τη στάχτη για τα μάτια (μας) και ετοίμασε μέτρα για τους ευνοουμένους όλων των πτερύγων της Βουλής (πλην ΚΚΕ). Δεν καταργούνται (αν δεν κάνουμε λάθος) δώρα και επιδόματα των «εργαζομένων» στον ναό της δημοκρατίας και μήτρα της διαφθοράς. Απλά, κομματιάζονται σε (12) μηνιαίες δόσεις!
ΜΑΣ καταπλήσσει η αποφασιστικότητα των κυβερνώντων και η σκληράδα τους. Και η επιμονή τους σε «οριζόντια μέτρα», με τις «κάθετες» ανισότητες μπροστά τους και τις κοινωνικές τάξεις διακριτές όσο ο καπνιστός σολομός των Σμπόκων και των Άκηδων μπροστά στην «καραβάνα» του κρατούμενου. Κι αν μου πεις ο ένας ξοδεύει λεφτά του δημοσίου κι ο άλλος απ’ τη τσέπη του, είναι λάθος. Ψαχούλεψε το κομπόδεμά τους, ψάξε για την προέλευση του περιεχομένου και καταλήγεις στην ίδια πηγή. Δημόσιο το χρήμα για τον (4/κις υπότροπο, λέει ο Αραβαντινός, που τον ξαμολάς χωρίς βραχιολάκι), δημόσιο και των “ΒΙΠΣ”, που θα βρεθούν, οσονούπω, σε «κατ’ οίκον περιορισμό», λόγω ηλικίας και… νομοθεσίας.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ, λοιπόν, μέτρα για να κρατηθούν τα 30 ευρώ απ’ την αγροτική σύνταξη (εδώ να σημειώσουμε πως τσεπώνουν σύνταξη και «αγρότισσες» που δεν πάτησαν σε χωράφι), οριζόντια και των εχόντων και ηγεμονικά αμειβομένων. Μερικά «ανώδυνα» χιλιάρικα αφήνουν τον λεφτά…αναίσθητο στην κρίση. Γι αυτό και θα μας δουλεύουν οι «εραζόμενοι» της βουλής, θα μας σνομπάρει η κα…διευθύντρια που τσέπωσε τα 400.000 ευρώ.
ΝΑ πάρουν «κάθετα» μέτρα για περιπτώσεις που βγάζουν μάτι, γιατί δεν πείθουν. Να «προτάξουν» για μετακινήσεις και απολύσεις τους υπεράριθμους της Βουλής και διορισμένους απ’ το παράθυρο, για να λυθεί το σταυρόλεξο. Οριζοντίως και καθέτως, που θα…εξομαλύνει τις σχέσεις του «σκουπιδιάρη» (χωρίς ΑΣΕΠ) με τους χρυσοπληρωμένους (απ’ το παράθυρο) του κοινοβουλίου.

Οι «τρώσαντες» δεν θα πληρώσουν

Του Θανάση Νικολαΐδη 

Ο υποψήφιος δήμαρχος και τα όνειρά του. Και με τους παρατρεχάμενους. Μπροστά το κάστρο για εκπόρθηση, πίσω το κόμμα και ο «αγώνας» το μέσον. Όπως τον εννοούμε στον απόηχο πραγματικών αγώνων για δημοκρατία και ελευθερία. Κι έχει τόσους βαθμούς ελευθερίας, όταν αράξει στην δημαρχιακή καρέκλα και τόση ισχύ, που οι αντίπαλοι γίνονται κόλακες, τα αναπλεκόμενα αναπτύσσονται ακαριαία και η διαφθορά εισχωρεί απ’ την πόρτα.
ΚΙ αρχίζει το πάρτι στο κονάκι του δημάρχου κι οι κολλητοί να βαράνε παλαμάκια. Χωρίς αντίπαλο (σήμερα εσύ αύριο εγώ) και με τους δημότες να πληρώνουν. Μόνο; Όχι. Κάποιοι δημότες πονηροί απαιτούν «ακρόαση δημάρχου» κι ας μην τον ψήφισαν. Γιατί τόση πρεμούρα για τα δημοτικά; Για τα σπασμένα παγκάκια του πάρκου ή για το δεντράκι που «ξέρανε» ο καταστηματάρχης μη του κλείνει τη μόστρα; Αφέλειες.
Ο δήμαρχος είναι το «μέσον» και η «εισήγηση» δεν αφορά τον πεινασμένο είτε το ορφανό της γειτονιάς που πρέπει να βρει μια δουλειά. Είναι για τον φίλο ή συγγενή που πρέπει να βολευτεί. Αν, βέβαια, κάτι περίσσεψε απ’ τις «πρωτοβουλίες» του ίδιου του δημάρχου. Προηγείται το σόι του, οι συγγενείς των ψηφοφόρων του κι όποιος «αγωνίστηκε» για την εκλογή του.
ΕΝΑΣ «σκουπιδιάρης» παραπάνω δεν θα ζημίωνε την πόλη, αν, βέβαια δεν είναι κοπανατζής και ράθυμος. Ωστόσο, η βαθμίδα της θέσης είναι η παραλλαγή και το «ταπεινό» πόστο είναι ξεκίνημα. Οι…βαθμοί πέφτουν βροχή, η αναβάθμιση κάνει το άλμα της και ο εργαζόμενος παρατάει το φαράσι και τη σκούπα. Ξεσκονίζει την καρέκλα και αράζει. Όπως ο διπλανός του δίπλα σε κάποια…κορόιδα που δουλεύουν, όπως οι κάποιοι «εργαζόμενοι» σε νομαρχίες με το φραπεδάκι και τα μεγάλα λόγια.
ΚΑΙ ο δήμαρχος ο λεβέντης που…καθάρισε για τον διορισμό (απ’ το παράθυρο) συναινούντων των «αντιπάλων»; Λες να συμπίπτουν εκείνα που συζητούν στις ανοικτές συνεδριάσεις με εκείνα που ψιθυρίζουν μεταξύ τους; Ποιοι; Οι υποτιθέμενοι μειοδότες των δημοτικών έργων, είτε κατακερματισμένων για την υπογραφή (και μόνο) του δημάρχου;
ΠΟΛΛΑ είπαμε κι είναι γνωστά. Το πρόβλημα είναι τι κάνεις μ’ αυτούς τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο; Θεωρητικά, ψάχνεις τον τρόπο που διορίστηκαν και τους «τιμωρείς» με μια μετάθεση υποχρεωτική και αλλαγή αντικειμένου. Και μένει ατιμώρητος ο διεφθαρμένος και η παρέα του. «Κλείνουμε…», αλλά κανένας τους δεν παραιτείται. Θα’ ρθει το χρήμα και ξανά προς τη δόξα. Με τις δομές που θα παραμείνουν, με τη νοοτροπία που δεν αλλάζει.

«Αρσενικές» προτεραιότητες

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΡΑΧΤΟΣ (και αυτός) στην Ευρώπη. Κάτι έπρεπε να σκεφθεί και να προτείνει. Κατά την ειδικότητα και τις ανησυχίες του. Για να κάνει αισθητή την παρουσία του και να πειστούμε πως δεν παραμένει θεατής στα γεγονότα και πως «τα βγάζει τα λεφτά» του. Εκεί στον αφιλόξενο βορά με τα τοπία, και τις φάλαινες να βολτάρουν στα κρύα νερά των θαλασσών του. «Ως ευρωβουλευτής, βγάζεις όσα λεφτά θέλεις. Νόμιμα.» μου λέει κάποτε, σε συνέντευξή του ο Γ. Καρατζαφέρης, ως ευρωβουλευτής ο ίδιος. Άρα, μας ήρθε φορτωμένη με λεφτά η κα Βάσω Παπανδρέου, θα μας έρθει η κα Δαμανάκη και, βέβαια, ο κ. Κρίτων Αρσένης.
ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΗΣ και άπειρος ο τελευταίος, δεν το άντεξε να υποφέρουν (ψυχολογικά) οι φάλαινες. Είδε πως αντί πέντε διόρισε δύο η Ε.Ε. σε ρόλο «επόπτη» και διέρρηξε τα ιμάτιά του. «Διορίζετε άλλους δυο πάραυτα, ή διακόπτετε τις έρευνες για πετρέλαιο στο Ιόνιο! Μην…παρανομείτε, οι φάλαινες υποφέρουν». Κι έπεσε ταμπλάς η ρήση-μήνυμα του ελπιδοφόρου «καρηκομόοντος» Κρίτωνα προς άπαντες τους έλληνες, «διαταγμένους» και πρεσαρισμένους ψυχολογικά. Πρώτα οι φάλαινες (όχι παίζουμε…) και μετά οι πεινασμένοι και χειμαζόμενοι συμπατριώτες του. Πρώτα τα ψάρια και μετά οι έρευνες για πετρέλαιο.
ΕΙΧΕ ο Α. Παπανδρέου τους συνεργάτες του, είχε και ο Γιώργος τους δικούς του. Κάποια «ιστορικά στελέχη»…κρέμασαν τον πρώτο κουβαλώντας στο κελί τους την πολιτική ηθική του ΠΑΣΟΚ. Ο δεύτερος κρίνεται απ’ τους Κρίτονες που προσβάλλουν τη λογική μας. Δεν νοιάστηκαν οι τυπολάτρες και νομοταγείς Γερμανοί, νοιάζεται ο κ. Αρσένης (μας). Προβάλλουν τα εμπόδιά τους (για έρευνες πετρελαίου) οι Ευρωπαίοι, μας απειλούν οι Τούρκοι, μας «χαρτογραφούν» στρατηγικά οι Αμερικάνοι, έχουμε και την ντόπια αντίδραση.
ΕΙΝΑΙ σύνηθες το φαινόμενο και πάγια η τακτική. Κι όταν πίσω απ’ τους «επαναστάτες» κρύβονται κόμματα, το πράμα καταντάει τραγικό. Όσο (για παράδειγμα) ο ξεσηκωμός των Χαλκιδιωτών μην «αναβιώσει» το Ορυχείο χρυσού στην περιοχή τους. Για λόγους περιβαλλοντολογικούς που έχουν να κάνουν με τα απόβλητα κι εδώ τον λόγο έχει η επιστήμη και η διεθνής πρακτική. Το υποκριτικό και ελαφρώς γελοίο κρύβεται στα…δάση. «Δεν θυσιάζουμε δέντρα κι ας  κλαίμε για την ανεργία». Και οι βίλες των λεφτάδων (ενίοτε με μίζες και λαδώματα για τα «χαρτιά») χάσκουν σε περίοπτες θέσεις «δολοφονημένου» πρασίνου;
ΤΟ νου μας στους ντόπιους, πριν έρθουν οι ξένοι. Τους στρώνουν το έδαφος κι ύστερα «κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα».

Εδώ Πολυτεχνείο! (Σήμερα, τι;)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ να δούμε το «Πολυτεχνείο» με τα σημερινά μάτια κι από ‘δω αρχίζει το λάθος. Χάνεται η μνήμη, κακοποιείται η αλήθεια και παραχαράσσεται η έννοια του αγώνα. Γιατί, αν βάλεις δίπλα τις εικόνες για συγκρίσεις και συμπεράσματα, η ματιά πέφτει στον σημερινό μπροστάρη-φοιτητή με την αλογοουρά και η μνήμη δεν ξεκολλάει απ’ τον αγώνα των φοιτητών του «Πολυτεχνείου». Αγωνίζεται κι αυτός πετώντας πλαστικά στον υπουργό είτε κόβοντας το ρεύμα μη γίνουν εκλογές, έχει συνεργούς και συνεργάτες, αλλά δεν έχει τη μαρτυρία της ψυχής του, ούτε και του περίγυρου. Δεν ξεσηκώνεται η Αθήνα για πάρτη του, δεν το χειροκροτούν κι ούτε θα τον περιθάλψουν αυθόρμητα, αν τον κακοποιήσουν.
ΑΦΟΥ, λοιπόν, η μνήμη ασφυκτιά με τα σημερινά, ας πάμε στα παλιά. Στο «Πολυτεχνείο» που γεννήθηκε σε ώρες κρίσιμες και «ζει» στις καρδιές. Κι αν η «γιορτή» δοκιμάζεται από δυνάμεις που δεν θέλουν να ζήσει, ας βγάλουν την κουκούλα οι κουκουλοφόροι και να συνταχθούν με τον λαό. Εκείνος ξέρει, ο μέσος έλληνας θυμάται και η ιστορία έκανε τη δουλειά της. Χωρίς να ψάχνει για αριθμό νεκρών που θα μετρίαζε τον συμβολισμό του.
ΚΙ αν η Χούντα έπεσε από εκείνους που την όρισαν, αυτό δεν μειώνει την αξία του φοιτητικού ξεσηκωμού, τον Νοέμβρη του ’73. Κι αν κάποιοι τον καπηλεύτηκαν, αυτό δεν συνιστά λόγο για λήθη και απεμπόληση των αξιών-κίνητρο για τα παλικάρια και τις κοπέλες εκείνης της ηρωικής βραδιάς.
ΟΣΟ η δημοκρατία ζει (κι ας την τραβολογούν) και τα σχολεία γιορτάζουν, οι μνήμες δεν θα σβήσουν και η εθνική μας μνήμη θα τιμά τα άδολα νιάτα της εξέγερσης. Κι αν σήμερα οι «αγώνες» έχουν να κάνουν με τη μεταφορά μεταφερομένου (μαθήματος) είτε την (μη) εφαρμογή του νόμου, αν υποκινούνται από καθηγητικές κλίκες και στο βάθος κόμματα, το’ χουμε, ως κοινωνία, χρέος να μη στέρξουμε. Ούτε στη μορφή του «αγώνα», ούτε στο «διακύβευμα», ξένο και μακρινό από ιδέες και οράματα.
ΚΑΙ, βέβαια, όσο βουλιάζουμε στο τέλμα, οι «αγώνες» εντείνονται υπενθυμίζοντας και τον…ξένο παράγοντα. Ανοιχτή χούντα αμερικανικής «κατασκευής και προελεύσεως» τότε; Ευρωπαϊκή (οικονομική) παρέμβαση, σήμερα, με τα παρελκυόμενα και τη σημασία της. Κι αν είπε ο Τσώρτσιλ κάποτε «αλίμονό μας, αν οι έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ομονοήσουν», μια ματιά στα σημερινά παραπέμπει στη φαρμακερή ρήση του αμερικανοεβραίου (Κίζιγκερ). «Χτυπείστε τους έλληνες στην ιστορία και στις παραδόσεις τους».

Προλετάριοι και…κινητά

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΙΧΑΜΕ τριών ειδών φυγόστρατους. Με τρελόχαρτο, λόγω σπουδών στο εξωτερικό και με εξαγορά της θητείας. Με το τελευταίο, γέμισε η Βουλή μας ξεδιάντροπους φυγόστρατους, που νομοθετούσαν για τη στράτευση των άλλων.  Και το τέταρτο; Οι «φίρμες». Τα πλουσιόπαιδα. Οι βυσματούχοι. «Υπηρέτησαν» στο σπίτι, στη δουλειά (στούντιο, εφημερίδα), κάποιοι γίναν’ βουλευτές για να’ χουμε κοινοβούλιο αστράτευτων.
ΘΑ σταθούμε στο…βύσμα. Από καταβολής ελληνικού στρατεύματος ήταν ο ρυθμιστής. Για τη σύνθεση σε επίπεδο υψηλό, για τον φαντάρο που θα υπηρετήσει στον Έβρο. Έδινε κι έπαιρνε το μέσον, και οι κανακάρηδες γονιών με γνωριμίες δεν είχαν δει καραβάνα και καραβανάδες.
ΣΤΟΝ στρατό, λοιπόν, όπου κατ’ εξοχήν έπρεπε να ισχύει ο νόμος και οι κανονισμοί, το κατάντησαν περίεργο και ασύνηθες να μην πέφτει το…τηλέφωνο για μετάθεση του «ευνοούμενου», για  «λούφα και παραλλαγή» του «ημετέρου». Κανέναν δεν ενόχλησε αυτή η ιδιότυπη διαφθορά χωμένη στους στρατώνες και στα γραφεία, το αίσχος που ανάγει τη στράτευση σε διελκυστίνδα μέσων και γνωριμιών.
ΚΑΙ; Στα σύνορα ο γιος του προλετάριου, στην Αθήνα ο κανακάρης. Με αστικό ο τελευταίος για το σπίτι του, με εισιτήρια επάλληλων διαδρομών ο πρώτος. Κι αν εθνική μας οικονομία περνάει δύσκολες ώρες; Δεν κατάσχουμε τον καπνιστό σολομό των Άκηδων, κόβουμε τα εισιτήρια του φτωχόπαιδου. Μα, και πλουσιόπαιδο να ήταν ο «απόμακρος», όφειλε να τον τιμήσει η Πολιτεία. Με τη δωρεάν μετακίνηση ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης για την «αυτοεξορία» του. Κι αν συνυπηρετούν εκεί με «άκαπνους και άσφαιρους» (το επιβάλλει ο νόμος στα χαρτιά), ακολουθεί το βύσμα και έπεται η «απαγωγή».
ΠΟΥ αλλού σκαλώνει το μυαλό που δεν κατανοεί την οικονομία απ’ το εισιτήριο του φαντάρου; Διαβάζουμε πως για τα κινητά των Υπουργείων πληρώνουμε ένα εκατομμύριο το χρόνο. Μιλάμε για «υπηρετούντες» την Πατρίδα με το κινητό στο χέρι και ο λογαριασμός στο ταμείο. Έχει το δημόσιο, προβλέπονται σε προϋπολογισμούς, είναι αδιόρθωτοι οι εργαζόμενοι και «εργαζόμενοι» που αφήνουν το κλιματιστικό ανοιχτό απ’ την Παρασκευή, για «κανονικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας» τη Δεύτερα.
ΕΙΝΑΙ το Υπουργείο Άμυνας το δαπανηρότερο (σε κινητά) και το Εξωτερικών αρνήθηκε να δώσει στοιχεία. Με την παραμένουσα ψυχολογία της «λούφας και παραλλαγής» δημοσία δαπάνη και με άδειους από αισθήματα αγάπης για την πατρίδα. Έτσι την εννοούν για τον εαυτό τους και την αρμέγουν «αυτοπροσώπως». Για να πατσίζουν με τα κομμένα εισιτήρια του φαντάρου.

Το τελευταίο οχυρό

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΥΞΑΝΟΥΝ τα κρούσματα «αγοραίας» βίας, πληθαίνουν και οι αστυνομικοί-αδιάφοροι θεατές. Το ίδιο έκαναν, σε διατεταγμένη υπηρεσία, τη βραδιά της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη. Και, βέβαια, τότε (λίγο…πολύ) «τα’ σκιαζε η φοβέρα» (πριν τα σκιάξει ολότελα για 7 χρόνια) και ο Λαμπράκης «έπρεπε να στραπατσαριστεί», αλλά η δόση έπεσε…μεγαλύτερη. Σήμερα είναι επίδειξη δύναμης, σε κλίμα ασυδοσίας και στο πνεύμα του νεοέλληνα που «τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Αστυνομικοί κατεβαίνουν στο δρόμο! Για το σοβαρό που είναι η βελτίωση των οικονομικών τους, αλλά το σοβαρότερο είναι κάτι άλλο.
Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ με τους ανθρώπους του, οι κλάδοι με τα δίκια τους και τα κόμματα με την πολιτική τους. Για ψήφους κρυμμένους πίσω από παροτρύνσεις για διεκδικήσεις και ξεσηκωμό. Κι έγινε η Ελλάδα πεδίο διαμάχης για κεκτημένα με αγώνες και «αγώνες». Χωρίς να μας απασχολεί η «ζημιά». Δεν συγκινεί, βλέπεις, στις μέρες μας, η ηθική ζημιά. Ούτε η προοπτική μας ανησυχεί, ούτε οι συνταγματικές δεσμεύσεις μας απασχολούν. Και το χάλι των Ταμείων-έργο συλλογικής…προσπάθειας; Δεν είδαμε κανέναν κλάδο να κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο π. χ. για την πολυφαρμακία των πολιτών και για τα δις που σπαταλήθηκαν στο πάρτι των «ενδιαφερομένων», στις δεκαετίες των δανεικών.
ΚΑΙ είναι τέτοια η φόρα και φορά, που δεν έμεινε κλάδος έξω απ’ το παιχνίδι. Ούτε χώρος που η διαφθορά δεν παραβίασε τα στεγανά του. Καμαρώσαμε για τη δημοκρατία, φουσκώσαμε για τους αγώνες, καμωθήκαμε πως δεν προσέξαμε που οι «κουτόφραγκοι» κάτι (από άμυνα) κρατούν στην άκρη για πισινή και ενδώσαμε στον πειρασμό.
ΚΑΙ στην Αστυνομία ο συνδικαλισμός! Και ένστολοι στο δρόμο!! Κι ας μην αντέχει η Πολιτεία με τους καταργημένους θεσμούς και την «πρωτοπορία» σε παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Τα ζύγιασαν, τα σκέφθηκαν και κατέβηκαν για διαμαρτυρία. Κι ήταν το τελευταίο οχυρό. Κι αν το «χαρήκαμε» που το μέτωπο διευρύνεται, στο βάθος ελλοχεύει ο φόβος, πριν μας πλακώσει η απελπισία.
ΕΧΟΥΝ το δίκιο τους, εκτίθενται σε κινδύνους οι αστυνομικοί της φύλαξής μας, πρέπει να αμειφθούν και, βέβαια, αντιδιαστέλλουμε τον «εκτεθειμένο» από τον γραφιά του «αιρκοντίσιον». Ωστόσο, ποιον «κατεβάζεις» για να τους αντιμετωπίσει, αν παρανομήσουν προβαίνοντας σε καταλήψεις είτε μπλόκα, ποιον αντιπαρατάσσεις για άμυνα μιας ανοχύρωτης πολιτείας;
ΑΚΟΥΣΑΜΕ για αστυνομικούς παρόντες-απόντες σε βίαια επεισόδια της καθημερινότητας. Είναι υποτυπώδης «λευκή απεργία»-πράξη «αντεκδίκησης» στην ανάλγητη Πολιτεία; Είναι κάτι βαθύτερο; Ο καιρός θα δείξει. Μέχρι τότε, τους θέλουμε απαράδοτους στον πειρασμό του συνδικαλισμού, στη λογική και την πρακτική του. Πριν δοθούν «τα άγια τοις κυσί». Πριν δούμε τους επόμενους ένστολους στο δρόμο. Τον στρατό και…καθαρίσαμε.

Οι…VOLVO

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ κατανοούμε την αναγόρευση σε «ύπατο» τον εκάστοτε πρόεδρο της Βουλής και την «υπεραξία» του έργου του. Και την παραμένουσα ισχύ μετά τη θητεία του και «απόσυρση». Εκεί, στο τζάκι με τις αναμνήσεις και το…μνημειώδες έργο τους, κι ύστερα για δουλειά γραφείου στο γραφείο (εντός της Βουλής). Το δικαιούνται κι ας τους χωρίζουν δεκαετίες απ’ την ενεργό τους δράση. Με ψήφο κοινοβουλευτικών μας, που κι αυτοί/τές ονειρεύονται. Ακόμα και μιας μέρας προεδριλίκι, όσο να διορίσουν την.. κόρη τους.
ΚΑΙ πώς να πας απ’ το σπίτι στη βουλή; Το ταξί είναι αδιανόητο για τον «τέως» και τους «πρώην». Κι αν δεν έχουν οδηγό, έχουν VOLVO S60. Με υπογραφή Μεϊμαράκη-δεν τα’ βγαλε απ’ τη τσέπη του-σήμερα εσύ, αύριο εγώ και το ταμείο δεν αδειάζει από τέτοια. Κι αν ο κ. Πετσάλνικος δεν δέχτηκε το «δωράκι» και τον τιμά, οι επόμενοι «πρώην» το άρπαξαν ασμένως. Για να κυκλοφορεί με άνεση η κα Μπενάκη (κάτι της υπέδειξε ο μακαρίτης Γιαννόπουλος, αλλά ας το ξεχάσουμε) και ο πολύς, εξαφανισμένος και αλήστου (πολιτικής) μνήμης κ. Σιούφας, υπεύθυνος για διορισμούς στη Βουλή και στο απυρόβλητο, με τις υπογραφές του «σώματος».
ΤΟ παραπάνω είναι δείγμα παραμένουσας τάσης για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Με κάποιους να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους «πού πήγαν τα λεφτά;» κι άλλους να καραδοκούν σαν τα κοράκια. Κι αν (άλλο παράδειγμα) οι κ.κ. Λυριτζής και Οικονόμου, Τσαπανίδου κ.ά. αφανείς και αθέατοι που τσέπωναν απ’ την ΝΕΤ το χιλιαρικάκι τους, έκαστος/η ημερησίως διερωτώνται «πού πήγαν τα λεφτά;» κάτι δεν πάει καλά με τη λογική και τη δημόσια ηθική μας.
ΔΕΝ αλλάζουν οι δομές, δεν καταργούνται νόμοι κι εμείς ελπίζουμε και προσδοκούμε. Και πού θα βγάλει η μονοσήμαντη και λυσσώδης επιμονή μας «περί το χρυσίον»; Τα κοράκια περιμένουν και θα μας…καλύψουν το οικονομικό. Ξαναγεμίζει, οσονούπω, ο κορβανάς κι αυτοί καταστρώνουν σχέδια. Θα τον ξαναδειάσουν. Χωρίς κανένα μαχαίρι να τους κόψει το χέρι, κάποιος νόμος να τους κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας (μας) απ’ το ψητό (τους).
ΞΑΝΑΠΑΜΕ στη…VOLVO. Τόσα και τόσα αποφασίστηκαν «επαναστατικώ δικάιω» και πέραν απ’ την πίεση της Τρόικας. Τόσα αναδρομικά κατακρατώνται και «επιστρεφόμενα» αναδιανέμονται. Με την αποφασιστικότητα των κυβερνώντων, τις υπερβολές και την αναλγησία τους. Δεν κατανοούμε την επιμονή τους να ΜΗΝ κλειδώνουν το γραφείο (στη Βουλή) και ν’ αρπάζουν το κλειδί της VOLVO (έστω και με leasing) των πρώην προέδρων της Βουλής.

Μακριά οι…επενδυτές!

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ είδαμε νομοθετημένες ουσιαστικές (και θεαματικές) αλλαγές στο «μέγα» πολυνομοσχέδιο. Ωστόσο, τις επενδύσεις τις περιμένουνε. Να’ ρθουν οι ξένοι, ενθουσιασμένοι για τις «παραδόσεις» και την πρακτική μας (απεργίες, καταλήψεις…) και γοητευμένοι απ’ την εργασιακή ειρήνη και το κλίμα. Και βέβαια, θα βρουν και φτηνά εργατικά χέρια, αλλά και αλλού τα βρίσκουν. Είναι θέμα επιλογής τους και επιλογών μας. Αυτοί είναι οι κανόνες της Ε.Ε., στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης.
ΤΙ άλλο (αν έρθουν); Θα «φάνε τα μούρα τους» στη γραφειοκρατία μας (γι αυτό και δεν θα’ ρθουν). Γι αυτήν αγωνιστήκαμε οι πολλοί ως θύματα και οι ολίγοι ως δημιουργοί και δράστες. Κάθε υπογραφή έχει το δικό της βάρος και οι «εμπλεκόμενοι» δεν βγάζουν…βρώμα. Θα μπλέξουν-έτσι λειτουργεί το «σύστημα».
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥΣ και άπειρους στην Ε.Ε., μας «έκοψαν» κονδύλια για δρόμους στην Ελλάδα των…καρόδρομων, που ακόμα φτιάχνονται. Με ό,τι περίσσεψε απ’ την επιδρομή εταιριών που τους ανέλαβαν και πολιτικών που διαχειρίστηκαν την ευρωπαϊκή προσαρμογή της Ψωροκώσταινας. Κάποτε κάτι από δρόμους ολοκληρώθηκε, φαντάζουμε ευρωπαίοι οδικώς, αλλά μια «Εγνατία» δεν σώζει την κατάσταση. Ούτε οι παράπλευρες τσόντες που εντυπωσιάζουν και παραπέρα η λακκούβα και ο κίνδυνος της εγκατάλειψης. ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ τουρίστες στη Χαλκιδική (για παράδειγμα), αλλά η μερσεντές δεν ρολάρει σε στενά και με τους σφυγμούς ανεβασμένους. Αλλιώς έμαθε στην πατρίδα του ο «κουτόφραγκος» κι έχει μπροστά του λίστα τουριστικών επιλογών. Για χώρες όπου δεν θα βρεθεί ταξιτζής με «πειραγμένο» το ρολόι, θα του κόβουν απόδειξη, η Ακρόπολη θα ‘ ναι ανοικτή και τον Παρθενώνα δεν θα τον περιζώνουν κόκκινα (διεκδικητικά πλην δυσφημιστικά) πανό. 
ΤΙ άλλο θα δουν οι ξένοι επενδυτές; «Το εργοστάσιό μου», λέει, στην πατρίδα του, ο πιο «παρακατιανός» εργάτης, αλλά τα δικά μας εργασιακά ήθη θέλουν τον εργοδότη αδίστακτο εκμεταλλευτή που του ρουφάει το αίμα. Κι αν ξυπνήσει το «αφεντικό»-επενδυτής μας και βρει στην πόρτα της φίρμας στρατιά αγανακτισμένων, με συνδικαλιστές μπροστάρηδες; Αν, δει καταληψίες να «χτίζουν» πόρτες και παράθυρα; Κι αν του απαιτήσουν «φακελάκι», στο νοσοκομείο; Να’ ρθουν, λοιπόν ο ξένος επενδυτής και, με το σημερινό στάτους, να του αδειάσουν τις αποθήκες κλέφτες, να του κόψει το ρεύμα η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, να «σηκώσουν» τον μετασχηματιστή του (για τον χαλκό) κλέφτες…διεθνών κυκλωμάτων; 
ΛΕΣ να’ χει…δίκαιο ο ΣΥΡΙΖΑ; «Επενδυτές, μην έρχεστε…».

Μεταρρυθμίσεις(;)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΟΛΛΑ είδαμε κι ακούσαμε, μας καθησύχασαν όταν οι άλλοι μας τρόμαξαν και πάμε για τη «νέα εποχή». Με δεσμεύσεις ευρωπαϊκές και νοοτροπία ελληνική. Δεν υπάρχει λύση-μονοκονδυλιά και το νιώθουμε. Αναγνωρίζουμε καλές προθέσεις, αλλά οι απορίες μας παραμένουν. Η αγωνία και η κουβέντα «περί το χρυσίον», ωστόσο υπάρχει και η ποιοτική πλευρά του προβλήματος. «Δει δη χρημάτων», αλλά...δει και προϋποθέσεων για τον προσπορισμό, την τοποθέτηση και τη χρήση τους.
ΜΙΛΑΜΕ για μεταρρυθμίσεις και τις υπόσχεται ο Πρωθυπουργός. Σαν να’ ταν λείο το έδαφος για να ρολάρει η δημόσια ηθική πετώντας απ’ το παράθυρο τη διαφθορά. Κι αν το χρήμα αχνοδιαγράφεται στον σκοτεινό ευρωπαϊκό ορίζοντα, η νοοτροπία δεν αλλάζει αυτόματα και με νόμους. Εκτός αν ο φόβος της ποινής τρομάζει τον «παραβάτη» κάθε βαθμίδας. Τότε και μόνο θα συμμορφωθεί ο «κακομαθημένος», αλλά το πράμα…κολλάει στην ψήφο του.
ΜΑΣ εμφάνισε τις μεταρρυθμίσεις ως γενόμενες ο Πρωθυπουργός κι ακόμα τις ψάχνουμε. Και, βέβαια, οι ξένοι δεν πολυσκοτίζονται για την ποιοτική μας αναβάθμιση. Για το χρήμα τους και για τα χρέη μας τρομάζουν και μας τρομάζουν, συνεδριάζουν και μας στέλνουν τελεσίγραφα. Ωστόσο, ούτε κι εμείς ετοιμάσαμε τη γροθιά για  το στομάχι της διαφθοράς. Δεν ακονίσαμε το μαχαίρι για να κόψουμε το λαιμό του τέρατος της ντόπιας γραφειοκρατίας, δεν αλλάξαμε νόμους μην έχουμε μιαν απ’ τα ίδια (και χειρότερα).
ΝΑ πάρουμε, λοιπόν, δυο-τρεις τομείς της δημόσιας ζωής, που τα δεδομένα τους δεν σχετίζονται άμεσα με το χρήμα, αρχίζοντας από ψηλά κι ας έγινε λόγος πολύς για τα προνόμια των κοινοβουλευτικών μας. Τα μετρίασαν, χωρίς να τα καταργήσουν οριστικά και αμετάκλητα. Να δεις που απ’ αυτά θ’ αρχίσουν, όταν κάνει ξαστεριά. Για την αναβίωσή τους με στοιχεία ρεβανσισμού και θα καταστήσουν πιο ελκυστικό το «επάγγελμα».
ΚΙ ύστερα; Ψάξε για διάταξη απλοποίησης και συντόμευσης στην παραπομπή και εκδίκαση υποθέσεων περί την μίζα και το φακελάκι. Δεν θα τη βρεις. Οι σύνθεση των (λεγομένων) «πειθαρχικών» παραμένει, με τον πρώτο λόγο στον συνδικαλιστή.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ καμιά διάταξη για να αποθαρρύνει τον νεοέλληνα που πετάει το πακέτο στο δρόμο, μουντζουρώνει πινακίδες της τροχαίας, περνάει με «κόκκινο» και χωρίς κράνος, δεν φτυαρίζει το χιόνι απ’ την πόρτα του, δεν καταγγέλλει τον παράνομο υλοτόμο, αδιαφορεί για τον αγρότη που (μας) ραντίζει δηλητήρια και πετάει το άδειο σακί (με φυτοφάρμακα) στο ρυάκι;

Την... καθάρισε!

Ο Μήτρογλου έβγαλε το μυδράλιο, διέλυσε την ΑΕΚ (0-4) και ο Ολυμπιακός με αχρείαστο σπρώξιμο από τον Σιδηρόπουλο πάει να πάρει το πρωτάθλημα από τον πρώτο γύρο!
Με τον κόσμο να δημιουργεί πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στις εξέδρες, η ΑΕΚ μπήκε με πολύ πάθος στο ματς και έδειξε από νωρίς διάθεση όχι να κλειστεί στην άμυνα της αλλά να πιέσει ψηλά για να δυσκολέψει την κυκλοφορία της μπάλας από τον Ολυμπιακό. Με λίγα λόγια, η Ένωση μπήκε στο ματς για να το παίξει στα ίσα και η αλήθεια είναι ότι το κατάφερνε.

ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ;

Μετά το σάλο που προκάλεσαν οι δηλώσεις Παναγούλη, το γραφείο Tύπου του βουλευτή, απάντησε με ανακοίνωση σε όσους του επιτέθηκαν.«Η ιστορία του Αλέξανδρου είναι γνωστή σε όλους, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου κι έγινε σύμβολο του Αντιφασιστικού Αγώνα. Οι γονείς τους Βασίλης και Αθηνά συνελήφθησαν και κρατήθηκαν....

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Από το βήμα της Βουλής ο κ. Στάθης Παναγούλης είχε το θάρρος και είπε κάτι που έχει φωλιάσει στο μυαλό και στην ψυχή του κάθε δοκιμαζομένου Έλληνα δηλ. ότι όλα αυτά τα πολιτικά ...

Ομόφρονες (χωρίς…αντιφρονούντες)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΧΟΥΜΕ το «ΣΚΑΙ», έχει τον Αυτιά του κι αυτός την παρτενέρ του (δεν κατεβάζει το μάτι της απ’ το μόνιτορ). Τους κάλεσε ο φωνακλάς κι αραδιάστηκαν στο πρωινό του. Κι ήταν όλοι τους γιατροί (ο κ. Λουράντος φαρμακοποιός) και «ομόφρονες». Κανένας «αντίπαλος»! Κι άρχισαν τον χορό πιασμένοι χέρι-χέρι. Ποδοπατούσαν κι έθαβαν τον ΕΟΠΥΥ και το περιμέναμε. Χόρευαν στο ρυθμό του σιναφιού τους, αγανακτισμένοι (για το σύστημα που πάει κάτι ν’ αλλάξει) και ο κ. Αυτιάς παραληρούσε.

Τσιγάρα, καπνός: Αύξηση τιμών

Αυξήσεις έως 1 ευρώ στο πακέτο τσιγάρων και μεγάλη αύξηση τιμής στον καπνό θα φέρει η εφαρμογή του νέου φορολογικού νόμου. Η τιμή των «φθηνών» τσιγάρων θα ξεπεράσει τα ...
3,30 ευρώ το πακέτο, ενώ τα «μεσαία» από 3,20 ευρώ θα πωλούνται έως 3,80 ευρώ. Ο καπνός, που τα δύο τελευταία χρόνια είχε τετραπλασιάσει το μερίδιο αγοράς του, δέχεται ισχυρό πλήγμα. Σήμερα ένα φακελάκι καπνού των 25 γραμμαρίων πωλείται προς 4,30 ευρώ και με τον νέο τρόπο υπολογισμού του φόρου μπορεί να «αγγίξει» τα 5,50 ευρώ. Ο καπνός των 20 γραμμαρίων θα πωλείται προς 4,30 ευρώ από 3,30 σήμερα.

Παιχνίδια…ιδεολόγων

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ σε παιχνιδάκια πολιτικά-κομματικά. Τέλος οι αγώνες για «παιδεία και ελευθερία» και μόνο το «ψωμί» έμεινε ως ζητούμενο. Με τη δόση και την ποιότητα που ταιριάζει στο τραπέζι πολιτών με τη σημερινή κοινωνική διαστρωμάτωση. Δεν τρώνε το ίδιο «ψωμί» έχοντες και μη έχοντες. «Πότε να τρώμε;» ρώτησαν τον Διογένη. «Ει μεν πλούσιος, όταν θέλης, ει δε πένης, όταν έχεις».

Τα ονόματά τους θέλουμε!

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ έστερξαν στην ιδέα του εργαζόμενου και του διορισμένου μέσω ΑΣΕΠ. Αυτοί «εργάζονται», εκβιάζουν και απολαμβάνουν. Στη σκιά των βουλευτών και στον ναό της δημοκρατίας, όπου αποθεώνεται η γνωριμία, το μέσον και το ρουσφέτι. Αντέδρασαν δυναμικά οι «εργαζόμενοι» (για δουλειά 2 ατόμων διόρισαν 20) της Βουλής. Μπλόκαραν τη διαδικασία. Τραμπούκοι μπσοτάρηδες εξύβρισαν και απαίτησαν. Και είναι τόσο ηθικό, όσο να σταματά ένας χειρουργός την εγχείρηση παρατώντας το νυστέρι, για να εκβιάσει τον ασθενή για φακελάκι.

Και για τη διαφθορά…τι;

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΒΙΩΝΟΥΜΕ τον καπιταλισμό που μας επιβάλλει τους κανόνες του. Κι έγινε η ζωή μας χρήμα (αναζήτηση), με όλα τα άλλα σε ύφεση. Μαζί με την οικονομία μας που χειμάζεται για χίλιους λόγους και αιτίες. Από φανερούς και αφανέρωτους, ντόπιους και ξένους σε ρόλο συνειδητού είτε αθέλητου ολετήρα της.

Γιατί στο…απυρόβλητο;

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟΝ διόρισαν στον ΟΣΕ, πριν από χρόνια. Χωρίς εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση. Εκεί, ανάμεσα στα…τραίνα και τους γραφιάδες, δούλευε και μας «δούλευε». Με 2.800 ευρώ το μήνα και…κατάκοπος, μετά τη δουλειά. Κι ήταν τόσος ο φόρτος εργασίας του, που είχε τρεις μέρες(!) ρεπό και το’ σκαζε για την ιδιαίτερη πατρίδα του-πόλη, όπου είχε στήσει μαγαζί, στο όνομα της γυναίκας του. Γύριζε ο γύρος της επιχείρησης γεμίζοντας τις τσέπες του, τον πλήρωνε και ο ΟΣΕ, κανονικά και με το νόμο. Από λεφτά φορολογουμένων που δεν μας δώσαν’ ποτέ λογαριασμό και με τα τραίνα στις ράγες της χρεοκοπίας μας.

Οι…μάνατζερ(ς)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ παθολογικής ξενομανίας (μας). Χωρίς διάκριση και προτίμηση στα ελληνικά προϊόντα. Ήταν τρόπος επίδειξης και σνομπαρίσματος. Με το φευγάτο συνάλλαγμα να περιγράφει τον…πατριωτισμό μας, τα λόγια περί αγάπης στην πατρίδα ως το ταβάνι και «κουτόφραγκους» να κάνουν τη δουλειά τους.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

    Σκηνικό θλίψης, οδύνης και «ματώματος  ψυχής» για τη σύγχρονη τραγωδία, στην οποία οδηγείται το Ελληνικό Έθνος και ο Ελληνικός λαός.

    Και όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Παραβιάζουν ακόμη και διατάξεις του Συντάγματος για να ματώσουν αυτό το λαό ακόμη περισσότερο !!

Η…Στέγη

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΘΑ έρχονταν απ’ τα πέρατα του κόσμου. Κόσμος, επίσημοι, επώνυμοι και ανώνυμοι. Στην Ελλάδα των «Ολυμπιακών» του κότινου; Όχι. Στην Ελλάδα της…υψηλής τεχνικής, με τα θαύματα που θα τους άφηναν άναυδους. Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι που…δεν είχαν ιδέα από «θαύματα».
ΚΑΙ το’ χαμε καμάρι.

Ανεκδιήγητος και αμετανόητος ως το ... τέλος!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Ο κ. Βενιζέλος πέρα από ανίκανος ως πολιτικός (εκ του αποτελέσματος χρόνων αλλά και ως αρχηγός του “μικρού” πλέον ΠΑΣΟΚ) θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως άτομο χωρίς καμία τσίπα και συστολή αφού ...

Βενιζέλος σε Κουβέλη: Αν δεν ψηφίσεις τα μέτρα, θα φύγεις από την κυβέρνηση

Επίθεση στη ΔΗΜΑΡ κάνει σήμερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος την οποία κατηγορεί ότι προκαλεί αβεβαιότητα στη χώρα και προειδοποιεί τον Φώτη Κουβέλη ότι αν δεν ψηφίσει τα μέτρα θα βρεθεί εκτός κυβέρνησης. Την ίδια ώρα, διαβεβαιώνει ότι ο Κώστας Σκανδαλίδης θα ψηφίσει το Μνημόνιο.
Λίγες ώρες μετά την ολομέτωπη αμφισβήτηση που δέχτηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκπέμπει …

ΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ (ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΗ) 10 ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟ 1/4 ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΤΩΝ..«.ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΝ».;;;

Η ΑΜΥΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ, ΣΤΙΣ  ΤΣΕΠΕΣ «ΕΠΙΤΗΔΕΙΩΝ»... ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...!!!

Τί να πει κανείς για τον Ανδρέα Μαρτίνη;
Από τη μια μεριά οι δικογραφίες σε βαθμό κακουργήματος που έχουν σχηματιστεί εις βάρος του από διάφορες καταγγελίες και από την άλλη οι εκατοντάδες διαθήκες αμύθητης περιουσίας και κληροδοτημάτων που διαχειρίστηκε ως επικεφαλής του πλέον σιτιζόμενου από κρατικά κονδύλια σωματείου «Ερυθρός Σταυρός»,

ΤΕΤΕΛΕΣΤΕ!!!!

Καινούργια σενάρια ΣΟΚ στην Γερμανία, για το πρόβλημα της χώρας μας. Ορισμένα μέτρα,λένε,να επιβάλλονται στην Ελλάδα,και ΧΩΡΙΣ την έγκριση του Ελληνικού κοινοβουλίου.Αυτό ακούστηκε το μεσημέρι σε δελτιο ειδήσεων γνωστού καναλιού. Δηλαδή πώς το εννοούν "χωρίς την Έγκριση του......

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ 6-7 ΝΟΕΜΒΡΗ Συντριβή ή ξεσηκωμός

Ξεκίνησαν με το “Μνημόνιο ή χρεοκοπία” και έφεραν τη χρεοκοπία εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού. Απείλησαν, “Μεσοπρόθεσμο ή τανκς” και έφεραν δοτούς πρωθυπουργούς, καταστολή, αυταρχισμό, διώξεις, λογοκρισία και εκφασισμό.
Συνέχισαν με το δεύτερο “Μνημόνιο ή χάος” και έφεραν το χάος της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, των ληγμένων τροφίμων.
Εκβίασαν με το “ευρώ ή δραχμή” και έφεραν την πλήρη...

Αυτοδιάλυση (χωρίς αντίπαλο)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ είναι το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου-είναι η μετεξέλιξη-μετάλλαξή του. Κατά τον νόμο της ακμής και παρακμής, με την παρακμή να…επισπεύδεται από φίλους, «φίλους» και αντιπάλους. Και χαίρονται τόσο πολύ οι τελευταίοι, που ξέχασαν, ελπίζοντας πως θα ξεχαστούν. Κι αν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου το ψήφιζαν οι μισοί έλληνες, το «Σημιτικό» το ανέχτηκαν (μην έρθει η δεξιά), μέχρι να εκμηδενιστούν οι διαφορές και να’ χουμε «τα δύο σε ένα».

«Κατακτήσεις» και…κατακτητές

Του Θανάση Νικολαΐδη  

 

ΕΙΝΑΙ τα μέτρα επώδυνα κι ίσως δεν τα αντέξουμε. Ωστόσο, μαθημένοι στα εύκολα, αντέξαμε το χάλι των δεκαετιών με τα δεδομένα τους. Τα βαφτίσαμε «κατακτήσεις» και φουσκώναμε ως «αγωνιστές». Με τους συνδικαλιστές μπροστάρηδες και τους (εκάστοτε) κυβερνώντες ενδοτικούς (με δανεικά) μη τους γλιστρήσει απ’ τα χέρια η εξουσία και περιπέσουν σε μελαγχολία.

Κουράγιο(!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη  
 
ΕΧΕΙ τις ευθύνες του αυτός  ο λαός «ο μικρός ο μέγας», έχουμε τις ατομικές μας ευθύνες. Κρατούσαν τα «κλειδιά», τους δίναμε την ψήφο μας. Με βάση την…προοπτική του βολέματος και την «αίγλη» τους. Αυτός, λοιπόν, ο κόσμος ο παγιδευμένος νιώθει αδύναμος μπροστά τους. Οι πολιτικοί θα τα βολέψουν. Με την πολλαπλή σύνταξη και την προοπτική της συνταξιοδότησής τους, με τα προνόμιά τους που «για λίγον καιρό ξαποσταίνουν». ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ο κόσμος και χρειάζεται κουράγιο.