Παιχνίδια…ιδεολόγων

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ σε παιχνιδάκια πολιτικά-κομματικά. Τέλος οι αγώνες για «παιδεία και ελευθερία» και μόνο το «ψωμί» έμεινε ως ζητούμενο. Με τη δόση και την ποιότητα που ταιριάζει στο τραπέζι πολιτών με τη σημερινή κοινωνική διαστρωμάτωση. Δεν τρώνε το ίδιο «ψωμί» έχοντες και μη έχοντες. «Πότε να τρώμε;» ρώτησαν τον Διογένη. «Ει μεν πλούσιος, όταν θέλης, ει δε πένης, όταν έχεις».
ΤΕΛΟΣ εποχής για τις φίρμες και τους μπροστάρηδες των ιδεολογικών αναζητήσεων και μόνο αυτοί δεν το πήραν χαμπάρι. Κι έγιναν καιροσκόποι οι αγωνιστές, και τα κόμματα-οχήματα για βόλεμα (χρήμα, προνόμια, «δόξα») ανθρώπων που νομοθετούν ευλογώντας πρώτα τα γένια τους. Αυτό είναι το «ιδεολογικό» τους περίγραμμα, αυτό (εξ)ασκούν με πάθος. Κι αν χρειαστούν μετακινήσεις και προσαρμογές, οι «προνοητικοί» τις πραγματοποιούν έγκαιρα. Τα’ χω στρώσει λίγο πριν με διαγράψουν, συνεννοήθηκα εν κρυπτώ με τους συντρόφους και…πάλι μάγκας, διατηρώντας την έδρα. Και το πολυνομοσχέδιο ψηφίζω και ανεξαρτητοποιούμαι, την επομένη. Και ήρωας και δειλός. Και τι άλλο, κ. Ανδρουλάκη; Και…διαμεσολαβητής! Είναι το παλιό αθάνατο κόλπο. Για να ζυγιάσει ο ψηφοφόρος την πρόθεση του να ενώσει τα (προσωρινά) διεστώτα και, βέβαια, χωρίς να του πριονίσουν τα πόδια της καρέκλας του.
ΟΤΑΝ λέμε διαγραφή, αυτοί το εννοούν όπως ο Κ. Καραμανλής, κάποτε, τα ισόβια. Κι αν ρίξεις μια ματιά στους «διαγραμμένους» και επαναπροσληφθέντες, σε πιάνει απελπισία. Για τα κόμματα και τους αρχηγούς, για τα πολιτικά μας ήθη και τις παραταξιακές αθλιότητες. Διαγραμμένος σήμερα (για την πονηρία της αποχής του) ο κ. Σκανδαλίδης και ποιος ξέρει πόσα μυστικά δείπνα προηγήθηκαν και με ποιους και πότε ξανά στην…ομάδα.
ΣΗΜΕΡΑ στο ΠΑΣΟΚ το πρόβλημα, αύριο σε άλλα «ιδεολογικά» χωράφια σύγχρονων πολιτικών και οι «παραδόσεις» δεν σβήνουν. Με πρώτον διδάξαντα τον κ. Σημίτη των μυστικών δείπνων και της υπονόμευσης του αρχηγού.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ, λοιπόν, τα παιχνιδάκια τους και μελαγχολούμε. Για τη χώρα που ακροβατεί «επί ξυρού ακμής» κι αυτούς να «άδουν» δήθεν αφελώς, αλλά να φτιασιδώνουν το κομματικό τους προφίλ.
Ο καπιταλισμός επιμένει στις «αρχές» και τις…αξίες του. Εμείς ακολουθούμε εκόντες άκοντες, υιοθετώντας τις μεθόδους του. Τώρα που ο ιδεολογικός του αντίπαλος «αυτοκτόνησε». Σήμερα, που τα απομεινάρια του, κατακερματισμένα ανά τον κόσμο και ακίνδυνα, βολοδέρνουν αναπολώντας χαμένες αξίες που πρώτοι απεμπόλησαν. Για να μείνουν στα χαρτιά και να μελετώνται στα βιβλία. Και οι «επαναστάτες»; Ζουν και βασιλεύουν, έχοντας προδώσει το κάστρο που κατέκτησαν με αγώνες των λαών τους.