Μεταρρυθμίσεις(;)

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΟΛΛΑ είδαμε κι ακούσαμε, μας καθησύχασαν όταν οι άλλοι μας τρόμαξαν και πάμε για τη «νέα εποχή». Με δεσμεύσεις ευρωπαϊκές και νοοτροπία ελληνική. Δεν υπάρχει λύση-μονοκονδυλιά και το νιώθουμε. Αναγνωρίζουμε καλές προθέσεις, αλλά οι απορίες μας παραμένουν. Η αγωνία και η κουβέντα «περί το χρυσίον», ωστόσο υπάρχει και η ποιοτική πλευρά του προβλήματος. «Δει δη χρημάτων», αλλά...δει και προϋποθέσεων για τον προσπορισμό, την τοποθέτηση και τη χρήση τους.
ΜΙΛΑΜΕ για μεταρρυθμίσεις και τις υπόσχεται ο Πρωθυπουργός. Σαν να’ ταν λείο το έδαφος για να ρολάρει η δημόσια ηθική πετώντας απ’ το παράθυρο τη διαφθορά. Κι αν το χρήμα αχνοδιαγράφεται στον σκοτεινό ευρωπαϊκό ορίζοντα, η νοοτροπία δεν αλλάζει αυτόματα και με νόμους. Εκτός αν ο φόβος της ποινής τρομάζει τον «παραβάτη» κάθε βαθμίδας. Τότε και μόνο θα συμμορφωθεί ο «κακομαθημένος», αλλά το πράμα…κολλάει στην ψήφο του.
ΜΑΣ εμφάνισε τις μεταρρυθμίσεις ως γενόμενες ο Πρωθυπουργός κι ακόμα τις ψάχνουμε. Και, βέβαια, οι ξένοι δεν πολυσκοτίζονται για την ποιοτική μας αναβάθμιση. Για το χρήμα τους και για τα χρέη μας τρομάζουν και μας τρομάζουν, συνεδριάζουν και μας στέλνουν τελεσίγραφα. Ωστόσο, ούτε κι εμείς ετοιμάσαμε τη γροθιά για  το στομάχι της διαφθοράς. Δεν ακονίσαμε το μαχαίρι για να κόψουμε το λαιμό του τέρατος της ντόπιας γραφειοκρατίας, δεν αλλάξαμε νόμους μην έχουμε μιαν απ’ τα ίδια (και χειρότερα).
ΝΑ πάρουμε, λοιπόν, δυο-τρεις τομείς της δημόσιας ζωής, που τα δεδομένα τους δεν σχετίζονται άμεσα με το χρήμα, αρχίζοντας από ψηλά κι ας έγινε λόγος πολύς για τα προνόμια των κοινοβουλευτικών μας. Τα μετρίασαν, χωρίς να τα καταργήσουν οριστικά και αμετάκλητα. Να δεις που απ’ αυτά θ’ αρχίσουν, όταν κάνει ξαστεριά. Για την αναβίωσή τους με στοιχεία ρεβανσισμού και θα καταστήσουν πιο ελκυστικό το «επάγγελμα».
ΚΙ ύστερα; Ψάξε για διάταξη απλοποίησης και συντόμευσης στην παραπομπή και εκδίκαση υποθέσεων περί την μίζα και το φακελάκι. Δεν θα τη βρεις. Οι σύνθεση των (λεγομένων) «πειθαρχικών» παραμένει, με τον πρώτο λόγο στον συνδικαλιστή.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ καμιά διάταξη για να αποθαρρύνει τον νεοέλληνα που πετάει το πακέτο στο δρόμο, μουντζουρώνει πινακίδες της τροχαίας, περνάει με «κόκκινο» και χωρίς κράνος, δεν φτυαρίζει το χιόνι απ’ την πόρτα του, δεν καταγγέλλει τον παράνομο υλοτόμο, αδιαφορεί για τον αγρότη που (μας) ραντίζει δηλητήρια και πετάει το άδειο σακί (με φυτοφάρμακα) στο ρυάκι;