Δεν ανήκω σ’ αυτούς που υποστηρίζουν πως για όλα όσα μας συμβαίνουν φταίνε οι άλλοι. Ούτε τάσσομαι υπέρ του… «κάτω το κάτω!».
Το χθεσινό, όμως, πατερναλιστικό ύφος που υιοθέτησε ο Ντομινίκ Στρος Καν κατά την κοινή εμφάνισή του (δεν την ονομάζω συνέντευξη και θα σας πω γιατί) με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, η φοβερή οικειότητα μεταξύ σοσιαλιστών, τα «Ντομινίκ» και «Ζωρζ» που πήραν και έδωσαν, αλλά και το γεγονός ότι ο κ. Στρος-Καν, γνωστός και με το παρατσούκλι «ηδονοθήρας» , απέδωσε στον εαυτό του την ιδιότητα του «γιατρού», δημιούργησαν μια εξοργιστική εικόνα.
Επιπλέον, δεν ήταν και πολύ ευχάριστο να ακούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ευχαριστεί τον κ. Στρος-Καν για την «κατανόηση» που δείχνει για το ελληνικό πρόβλημα (καθώς έτσι προβλήθηκε στην χώρα η στάση του). Φυσικά, δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά. Και εξηγούμαι:
Ο κ. Στρος Καν, πριν αναλάβει την συγκεκριμένη θέση – στην οποία τον εξαπόστειλε ο Σαρκοζί για να τον διώξει από τα πόδια του, αλλά τελικά θα τον βρει μπροστά του στις προεδρικές εκλογές και μάλιστα με το φωτοστέφανο του σωτήρα της Ελλάδας και της Ιρλανδία – δεν ήταν παρά ένας πολιτικός της Γαλλίας, κομμάτι του συστήματος και γέννημα της μακρόχρονης μιτερανικής περιόδου εξουσίας και ηδονοθηρίας.
Αν ο κ. Παπανδρέου, υπουργός από το 1985 (ο μακροβιότερος στη χώρα) είναι κομμάτι της ελληνικής αποτυχημένης ελίτ, το ίδιο είναι και ο κ. Στρος-Καν σε επίπεδο Ευρώπης – και παγκόσμιο μετά την τοποθέτησή του στη θέση του επικεφαλής του ΔΝΤ.
Ως γνωστόν, οι θέσεις αυτές μοιράζονται. Το 2007, ήταν η σειρά της Γαλλίας να αποκτήσει «δικό της» γενικό διευθυντή στο ΔΝΤ. Και ο Σαρκοζί, που εκείνη την περίοδο για δικούς του λόγους επιδιδόταν στην «αρπαγή» στελεχών των σοσιαλιστών, πρότεινε τον Στρος – Καν, λέγοντας: «Γιατί να στερήσω τη Γαλλία από την υποψηφιότητά του επειδή είναι σοσιαλιστής; Δεν του ζήτησα να σταματήσει να είναι σοσιαλιστής».
Δεν χρειαζόταν να του ζητήσει και πολλά όσον αφορά στην σοσιαλιστική του υπόσταση. Αρκούσαν οι ετήσιες απολαβές του μισού δις ευρώ τον χρόνο που προορίζονται για τον εκάστοτε επικεφαλής του ΔΝΤ…
Μπορεί ο Στρος-Καν να είχε χρηματίσει υπουργός των Οικονομικών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι καθαρά πολιτικές αυτές θέσεις έχουν οποιαδήποτε σχέση με γνώση του αντικειμένου. Και βέβαια, δεν παίζει κανένα ρόλο αν αυτός που καταλαμβάνει την συγκεκριμένη θέση είναι σοσιαλιστής ή όχι.
Φυσικά, ο Ντομινίκ δεν φταίει για τα χάλια μας. Και γι’ αυτό ακριβώς, το γεγονός πως ένας από τους πλέον «βολεμένους» τους διεθνούς πολιτικο-οικονομικού στερεώματος υποδύεται τον… γιατρό μας και ερμηνεύει την ψήφο μας, αποτελεί εξαιρετικά εξευτελιστική κατάσταση.
Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, σε ομιλία του στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Πάτρας τον Ιανουάριο του 2009, είχε δηλώσει πως θα ήταν «ταπεινωτικό το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ». Διότι, όπως είχε πει ο δημιουργός της «Ισχυράς Ελλάδας», το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό «πρόβλημα διαμόρφωσης και εφαρμογής πολιτικής».
Ο ίδιος, βέβαια, έβγαλε την ουρά του έξω από τα swaps της ντροπής και το γεγονός ότι κληροδότησε τόκους της τάξης των 10 δις ευρώ ετησίως – κάτι που επίσης είναι ταπεινωτικό.
Η ταπεινωτική αυτή κατάσταση ολοκληρώθηκε χθες κατά την κοινή εμφάνιση (μετά ολίγων ερωτήσεων) των Παπανδρέου και Στρος Καν ενώπιον των δημοσιογράφων. Και συνεχίστηκε με την παρουσία του στη Βουλή, όπου οι ορισμένοι από χθες (ένας από κάθε κόμμα) βουλευτές, του υπέβαλαν ερωτήσεις.
Κουτσουρεμένος ο αριθμός των ερωτήσεων των δημοσιογράφων – δυο-τρεις για την τιμή των όπλων – το ίδιο και ο αριθμός των βουλευτών που υπέβαλαν τις δικές τους.
Από όσο γνωρίζουμε, όταν έρχεται στη Βουλή επιφανής προσκεκλημένος, το πρώτο κόμμα ερωτά δια τριών βουλευτών του, το δεύτερο με δύο βουλευτές και στα υπόλοιπα δίνεται η δυνατότητα να ερωτά ένας βουλευτής από το καθένα.
Αλλά ο κ. Στρος Καν δεν ήλθε στην Ελλάδα για να ακούσει. Ήλθε για να μας επαναλάβει ότι… εγκρίνουμε την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, επειδή έτσι του είπαν ότι ερμηνεύονται τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών.
Πληροφορήθηκε, βέβαια, τα επεισόδια της προηγουμένης και τα συνθήματα που ακούστηκαν, όπως και την χθεσινή διαδήλωση με συνθήματα ευθέως εναντίον του ΔΝΤ και της παρουσίας του στην Αθήνα και μέσα σε ελάχιστα λεπτά εμφανίστηκε να… διαφωνεί με τον εαυτό του: Την μια στιγμή είπε πως ο λαός εγκρίνει και την άλλη πως το ξέρει ότι κανείς δεν θέλει το ΔΝΤ!
Τώρα όλα τα άλλα που είπε, ότι τάχαμου είμαστε καλύτερα που είναι εδώ το ΔΝΤ απ’ ότι θα ήμασταν χωρίς το ΔΝΤ, μένει να αποδειχθούν.
Ως γνωστόν, το ΔΝΤ μέχρι στιγμής έχει αποτύχει σε όλες του τις προβλέψεις. Έπεσε έξω και στο θέμα του πληθωρισμού και σε εκείνο της είσπραξης εσόδων και σε εκείνα της ύφεσης και της ανταγωνιστικότητας.
Όπως είχαν πέσει έξω και για τα δικά τους οικονομικά. Λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση που τους έσωσε, οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ ετοιμάζονταν να πουλήσουν ράβδους χρυσού από τα αποθεματικά τους για να καλύψουν την δική τους μαύρη τρύπα!
Τέτοιους εγκεφάλους είχαμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα. Θα θυμάστε φαντάζομαι ότι οι δικοί μας έχουν ξεπουλήσει τον ελληνικό χρυσό από το 2003!
Το χθεσινό, όμως, πατερναλιστικό ύφος που υιοθέτησε ο Ντομινίκ Στρος Καν κατά την κοινή εμφάνισή του (δεν την ονομάζω συνέντευξη και θα σας πω γιατί) με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, η φοβερή οικειότητα μεταξύ σοσιαλιστών, τα «Ντομινίκ» και «Ζωρζ» που πήραν και έδωσαν, αλλά και το γεγονός ότι ο κ. Στρος-Καν, γνωστός και με το παρατσούκλι «ηδονοθήρας» , απέδωσε στον εαυτό του την ιδιότητα του «γιατρού», δημιούργησαν μια εξοργιστική εικόνα.
Επιπλέον, δεν ήταν και πολύ ευχάριστο να ακούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ευχαριστεί τον κ. Στρος-Καν για την «κατανόηση» που δείχνει για το ελληνικό πρόβλημα (καθώς έτσι προβλήθηκε στην χώρα η στάση του). Φυσικά, δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά. Και εξηγούμαι:
Ο κ. Στρος Καν, πριν αναλάβει την συγκεκριμένη θέση – στην οποία τον εξαπόστειλε ο Σαρκοζί για να τον διώξει από τα πόδια του, αλλά τελικά θα τον βρει μπροστά του στις προεδρικές εκλογές και μάλιστα με το φωτοστέφανο του σωτήρα της Ελλάδας και της Ιρλανδία – δεν ήταν παρά ένας πολιτικός της Γαλλίας, κομμάτι του συστήματος και γέννημα της μακρόχρονης μιτερανικής περιόδου εξουσίας και ηδονοθηρίας.
Αν ο κ. Παπανδρέου, υπουργός από το 1985 (ο μακροβιότερος στη χώρα) είναι κομμάτι της ελληνικής αποτυχημένης ελίτ, το ίδιο είναι και ο κ. Στρος-Καν σε επίπεδο Ευρώπης – και παγκόσμιο μετά την τοποθέτησή του στη θέση του επικεφαλής του ΔΝΤ.
Ως γνωστόν, οι θέσεις αυτές μοιράζονται. Το 2007, ήταν η σειρά της Γαλλίας να αποκτήσει «δικό της» γενικό διευθυντή στο ΔΝΤ. Και ο Σαρκοζί, που εκείνη την περίοδο για δικούς του λόγους επιδιδόταν στην «αρπαγή» στελεχών των σοσιαλιστών, πρότεινε τον Στρος – Καν, λέγοντας: «Γιατί να στερήσω τη Γαλλία από την υποψηφιότητά του επειδή είναι σοσιαλιστής; Δεν του ζήτησα να σταματήσει να είναι σοσιαλιστής».
Δεν χρειαζόταν να του ζητήσει και πολλά όσον αφορά στην σοσιαλιστική του υπόσταση. Αρκούσαν οι ετήσιες απολαβές του μισού δις ευρώ τον χρόνο που προορίζονται για τον εκάστοτε επικεφαλής του ΔΝΤ…
Μπορεί ο Στρος-Καν να είχε χρηματίσει υπουργός των Οικονομικών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι καθαρά πολιτικές αυτές θέσεις έχουν οποιαδήποτε σχέση με γνώση του αντικειμένου. Και βέβαια, δεν παίζει κανένα ρόλο αν αυτός που καταλαμβάνει την συγκεκριμένη θέση είναι σοσιαλιστής ή όχι.
Φυσικά, ο Ντομινίκ δεν φταίει για τα χάλια μας. Και γι’ αυτό ακριβώς, το γεγονός πως ένας από τους πλέον «βολεμένους» τους διεθνούς πολιτικο-οικονομικού στερεώματος υποδύεται τον… γιατρό μας και ερμηνεύει την ψήφο μας, αποτελεί εξαιρετικά εξευτελιστική κατάσταση.
Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, σε ομιλία του στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Πάτρας τον Ιανουάριο του 2009, είχε δηλώσει πως θα ήταν «ταπεινωτικό το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ». Διότι, όπως είχε πει ο δημιουργός της «Ισχυράς Ελλάδας», το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό «πρόβλημα διαμόρφωσης και εφαρμογής πολιτικής».
Ο ίδιος, βέβαια, έβγαλε την ουρά του έξω από τα swaps της ντροπής και το γεγονός ότι κληροδότησε τόκους της τάξης των 10 δις ευρώ ετησίως – κάτι που επίσης είναι ταπεινωτικό.
Η ταπεινωτική αυτή κατάσταση ολοκληρώθηκε χθες κατά την κοινή εμφάνιση (μετά ολίγων ερωτήσεων) των Παπανδρέου και Στρος Καν ενώπιον των δημοσιογράφων. Και συνεχίστηκε με την παρουσία του στη Βουλή, όπου οι ορισμένοι από χθες (ένας από κάθε κόμμα) βουλευτές, του υπέβαλαν ερωτήσεις.
Κουτσουρεμένος ο αριθμός των ερωτήσεων των δημοσιογράφων – δυο-τρεις για την τιμή των όπλων – το ίδιο και ο αριθμός των βουλευτών που υπέβαλαν τις δικές τους.
Από όσο γνωρίζουμε, όταν έρχεται στη Βουλή επιφανής προσκεκλημένος, το πρώτο κόμμα ερωτά δια τριών βουλευτών του, το δεύτερο με δύο βουλευτές και στα υπόλοιπα δίνεται η δυνατότητα να ερωτά ένας βουλευτής από το καθένα.
Αλλά ο κ. Στρος Καν δεν ήλθε στην Ελλάδα για να ακούσει. Ήλθε για να μας επαναλάβει ότι… εγκρίνουμε την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, επειδή έτσι του είπαν ότι ερμηνεύονται τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών.
Πληροφορήθηκε, βέβαια, τα επεισόδια της προηγουμένης και τα συνθήματα που ακούστηκαν, όπως και την χθεσινή διαδήλωση με συνθήματα ευθέως εναντίον του ΔΝΤ και της παρουσίας του στην Αθήνα και μέσα σε ελάχιστα λεπτά εμφανίστηκε να… διαφωνεί με τον εαυτό του: Την μια στιγμή είπε πως ο λαός εγκρίνει και την άλλη πως το ξέρει ότι κανείς δεν θέλει το ΔΝΤ!
Τώρα όλα τα άλλα που είπε, ότι τάχαμου είμαστε καλύτερα που είναι εδώ το ΔΝΤ απ’ ότι θα ήμασταν χωρίς το ΔΝΤ, μένει να αποδειχθούν.
Ως γνωστόν, το ΔΝΤ μέχρι στιγμής έχει αποτύχει σε όλες του τις προβλέψεις. Έπεσε έξω και στο θέμα του πληθωρισμού και σε εκείνο της είσπραξης εσόδων και σε εκείνα της ύφεσης και της ανταγωνιστικότητας.
Όπως είχαν πέσει έξω και για τα δικά τους οικονομικά. Λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση που τους έσωσε, οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ ετοιμάζονταν να πουλήσουν ράβδους χρυσού από τα αποθεματικά τους για να καλύψουν την δική τους μαύρη τρύπα!
Τέτοιους εγκεφάλους είχαμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα. Θα θυμάστε φαντάζομαι ότι οι δικοί μας έχουν ξεπουλήσει τον ελληνικό χρυσό από το 2003!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.