Κερδίζουν πολιτικό χρόνο με σκληρή επιτήρηση ως το 2024

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

 

Είναι δυνατόν να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής του ποσού που η Ελλάδα έλαβε από την τρόικα ως το 2024 και να βγούμε από το Μνημόνιο, αφήνοντας πίσω τους επαχθείς του όρους το 2013;

Ο υπουργός των Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου λέει ναι. Οι οικονομολόγοι (και η λογική) λένε όχι. Όλοι – πλην προπαγανδιστών – αντιλαμβάνονται πως επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου, εκτός από υψηλότερα επιτόκια, δεν σημαίνει διαγραφή του χρέους. 


Αυτοί που μας δάνεισαν, θέλουν τα λεφτά τους πίσω – και με το παραπάνω.  Και γνωρίζουν πως δεν θα τα πάρουν αν η Ελλάδα επιστρέψει στο παλαιό χαλαρό στυλ της και αρχίσουν οι προεκλογικές υποσχέσεις και οι γνωστές πελατειακές δραστηριότητες.
Επομένως, είναι βέβαιο ότι την τρόικα θα την έχουμε πάνω από το κεφάλι μας μέχρι… τελευταίας ρανίδας του αίματός μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του.

Και πάνω απ’ όλα, προπαγάνδα.  Η κυβέρνηση (και ο κ. Παπανδρέου προσωπικώς) συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορέσει να φέρει σε πέρας όσα συνομολόγησε – οπότε θα κατέληγε στην χρεοκοπία – και τώρα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο.

Πόσοι από τους σημερινούς πολιτικούς θα βρίσκονται σε δράση το 2024; Εντάξει, η Ελλάδα είναι η χώρα των πολιτικών δεινοσαύρων, αλλά μετά από 14 χρόνια δύσκολα θα μπορούν να πείσουν αυτούς που ήδη τους έχουν καταδικάσει, ότι έπραξαν το καθήκον τους.

Θα έχουν, όμως, κερδίσει τον αναγκαίο χρόνο για να συνεχίσουν – στη διάρκεια αυτού του διαστήματος – να παριστάνουν τους σωτήρες μας.  Ακόμη κι’ αν χάσει τις επόμενες εκλογές ο κ. Παπανδρέου, θα μπορεί πάντα να διακηρύσσει πως έσωσε την Ελλάδα από την πτώχευση  και θα έχει περισώσει την υστεροφημία του.

Στο μεταξύ, η πολιτική που ακολουθείται σήμερα θα έχει ως αποτέλεσμα να φορτωθούν οι Έλληνες με τεράστια ποσά τόκων, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν τα παιδιά που σήμερα πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο.

Ας μην κορυβαντιούν, λοιπόν, για (άλλη μια) μεγάλη επιτυχία. Για περίστροφο πάνω στο τραπέζι είχε μιλήσει ο πρωθυπουργός όταν συμφωνήθηκε ο μηχανισμός στήριξης. Για «ασφαλές καταφύγιο» μίλησε όταν μας οδήγησε στον ασφυκτικό εναγκαλισμό της τρόικας.

Αλλά μέσα σε λίγους μήνες από την προσφυγή στον μηχανισμό και την υπογραφή του Μνημονίου, διαπιστώσαμε ότι το περίστροφο ήταν άδειο και το καταφύγιο ανύπαρκτο.

Τώρα, αναζητούμε νέο καταφύγιο, που αυτήν την φορά ονομάζεται «επιμήκυνση».  Το βλέπουμε και αυτό ως θετική εξέλιξη.  Ως «μετεξέλιξη».  Ενώ είναι σαφές ότι πρόκειται για μετάλλαξη κακοήθειας.

Σε λίγο, θα προσπαθήσουν να μας πείσουν πως έδωσαν μάχη για να πετύχουν την επιμήκυνση.

Γι’ αυτό και διοχετεύονται πληροφορίες ότι τάχαμου η τρόικα δυστροπεί και δεν έχει δώσει ακόμη το πράσινο φως για την επιμήκυνση.  Για να το παρουσιάσουν στο τέλος ως επιτυχία!

Μια άλλη «λεπτομέρεια» που προσπαθούν να κρύψουν είναι ότι το 2013 θα τεθεί σε ισχύ ο νέος αυστηρός μηχανισμός επιτήρησης από την Ε.Ε.  Έτσι, ακόμη και αν αποχωρήσει το ΔΝΤ (που δεν θα αποχωρήσει, διότι σ’ αυτόν τον νέο μηχανισμό παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως αποφασίστηκε πρόσφατα), οι επιτηρητές μας θα είναι πολύ σκληροί και εξαιρετικά δύσκαμπτοι.

Στην πραγματικότητα,  κάθε δανειστής ενδιαφέρεται να επιμηκύνεται ο χρόνος αποπληρωμής του ποσού που δάνεισε, για να εισπράττει για μεγαλύτερο διάστημα τους τόκους.

Από τους τόκους ζουν αυτοί που δανείζουν. Και γι’ αυτούς ενδιαφέρονται. Το κεφάλαιο, στο τέλος, καταντά μια μικρή κουκίδα σε μια θάλασσα από χρέη. Και όποιος κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει, απλώς κοροϊδεύει τον λαό…