1821-2013

Τη μέρα του Ευαγγελισμού
πήγα στην εκκλησία
ν’ ακούσω κάποιους να μιλούν
για παλιγγενεσία…

Δεν είδα όμως μαθητές
δασκάλους και δασκάλες,
όπως στις εθνικές γιορτές
γινόταν τις μεγάλες…

Αλλά κι οι άλλοι οι πιστοί
Ήταν κι εκείνοι λιγοστοί…
Ζήτησα απ’ τους ιερείς
να πω, έστω, λίγα λόγια
Κι αυτοί μου είπαν αυστηρά:
Διόλου να μην αναφερθείς
στα σύγχρονα λαμόγια.

Της Υπερμάχου θύμισα
Τα’ αντρειωμένα λόγια
Που των φτωχών και ταπεινών
Τα σπίτια γεμισμένα
Θέλει και των τυράννων μας
Τα κάστρα γκρεμισμένα!

Κι ακόμη για τη λευτεριά
Μίλησα, που απ’ τα ιερά
Τα κόκαλα βγαλμένη
Ξεσπάθωσε, άλλη μια φορά
Σαν πρώτ’ αντρειωμένη.

Και ήταν τελείως αδύνατο
Διόλου ν’ αποσιωπήσω
Και τη σημερινή σκλαβιά
Να μην διεκτραγωδήσω…

«Δια ταύτα» οι αιδεσιμότατοι
και άγιοι παπάδες,
όπου στον οίκο του Θεού
νιώθουν σαν τσιφλικάδες:
Αν τέτοια λόγια θες να λες,
μου είπαν, «περί πάτρης»
θα σου το πούμε ορθά κοφτά:
Εδώ να μην ξανάρθεις!

παπα-Ηλίας