Φαρμακευτικές…συλλήψεις

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΙΧΑΜΕ παρακράτος-κράτος (ποτέ) δεν είχαμε. Τότε που σκότωναν βουλευτές και σκιαζόσουν για το φακέλωμα. Σε δόσεις η πληροφόρηση και με τα φίλτρα της, με τη φτώχια του το ραδιόφωνο και με την ανυπαρξία της η ηλεκτρονική. Έστηναν τις καμπίνες τους επιτήδειοι και δεν το μάθαινες ποτέ. Κι αν το μάθαινες, δεν το’ λεγες, δεν το διαλαλούσες. «Δια τον φόβο των Ιουδαίων», κρεμασμένος απ’ την εξουσία των επιλογών και των προτιμήσεών τους. Με βάση το φρόνημα όπως το γούσταραν οι «νικητές» στη μετεμφυλιακή Ελλάδα του χαφιεδισμού και των φακέλων, που τους έκαψε η «αριστερά» σφιχταγκαλιασμένη με τη δεξιά, οι διώκτες με τα θύματα.

ΥΣΤΕΡΑ ήρθε η δημοκρατία. Με θυσία εκείνων που αγωνίστηκαν, προς όφελος εκείνων που την εκμεταλλεύτηκαν κι όλοι μαζί τη γρονθοκοπήσαμε για να’ ρθει στα μέτρα μας. Κι έγινε η απάτη τρόπος ζωής για πολλούς θρασείς και ατιμώρητους, το δημόσιο τεράστιο μαγαζί για μπίζνες μετά μιζών και προμηθειών. Με την εξουσία ν’ αρπάζει κι αυτή το ποσοστό της. Σε χρήμα που θα την αναπαραγάγει στα ίδια χέρια. Με προεκλογικά σημαιάκια και αφίσες κι ό,τι περισσέψει στη τσέπη για ιδία χρήση.

ΕΤΣΙ το πήγαμε άρχοντες και «υπήκοοι». Μέχρι που μας έφραξαν το δρόμο (για τον γκρεμό και τον οριστικό αφανισμό) ξένοι…φιλέλληνες και με την ακρίβεια του αριθμού. «Μέτρα την απάτη των εταίρων μας και κόψ’ τους κοστούμι-αλλιώς δεν παίρνουμε τα λεφτά μας. Μόνοι τους δεν σιάζουν, δεν μας ξοφλάνε».

ΚΑΙ στήθηκαν μπροστά μας βλοσυροί, ακριβείς και «ακριβοί». Μας ξύπνησαν για την προσγείωση και τώρα τρέχουμε πατώντας στη γη. Γεμάτη βρώμα και βρωμιές που της ρίξαμε αεροβατώντας, οσμές που δεν τις έπιανε η μύτη, ακαθαρσίες που δεν τις έβλεπε το νυσταλέο μάτι.

ΗΤΑΝ μη βρεθούμε στην ανάγκη και βρεθήκαμε. Μη το εξετάζεις πώς και γιατί, δες μπροστά κι είναι μονόδρομος. Κι αν βγαίνουν στη φόρα συνήθεις βρωμιές του παρελθόντος, μην πέφτεις απ’ τα σύγνεφα. Το’ ξερες πως η ιατρική δαπάνη θα τινάξει τα ταμεία, το νιώθαμε πως κάνουν πάρτι τρωγοπίνοντας και μπουκωμένοι, τσιμπούσαμε κάνα κοψίδι μασουλώντας το ευτυχισμένοι κι όλοι «κατά κρημνόν».

ΕΓΙΝΑΝ συλλήψεις μαφιόζων περί το φάρμακο (μόνο οι χειροπέδες σού περνούν το φόβο στην ψυχή και αναστέλλουν παράνομες δράσεις). Κάτι ξεκίνησε κι ήταν τόσο απλό…Μόνο που δεν το δρομολόγησε η καλή μας πρόθεση. Η ανάγκη μάς το επέβαλε «ανάγκη εστί το μη ενδέχεσθαι άλλως» κι ας το παραδεχτούμε.