Σκληρότητα, ψέμα και ανανδρία της…φράουλας

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΥΤΟΙ ήταν φονιάδες, οι δικηγόροι τους ψεύτες και οι πολιτικοί…πολιτικοί. Κι έζησαν τα θύματα μιαν απ’ τα ίδια, τα παλιά και ασυγχώρητα. Το ίδιο ο κόσμος κι εμείς. Από μακριά, μη μας πάρουν τα σκάγια και με τη μεζούρα της ψευτιάς, για να μετράμε την ανανδρία μελετώντας χαρακτήρες. Των αδίστακτων αυτουργών, των κρυμμένων «ενθαρρυντών» και κάθε λογής υποκριτών που «πέφτουν απ’ τα σύννεφα».

ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ απ’ τη «δίδυμη» τσογλαναρία των δραστών, δεν έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε πέρα απ’ την ανθρωποκτόνο διάθεση και τη δειλία τους. Μεγάλωσαν νωρίς «τα παιδιά» κι άρπαξαν τις καραμπίνες και την πιστόλα. Κι ύστερα; Κρύφτηκαν! Έτσι κάνουν οι…άνδρες, μέχρι να τους ανακαλύψουν κουρνιασμένους σε σπίτια προστατών και γραφεία δικηγόρων. Είναι οι ίδιοι που θα μεταμορφωθούν σε «ικετευτικές» γατούλες νιαουρίζοντας για επιείκεια, στο δικαστήριο. Να ρωτήσουμε και για τις άδειες οπλοφορία; Περιττό, αν θυμηθούμε τις Σκουριές και τους «γενναίους» κουκουλοφόρους της επίθεσης, αλλά και κάποιους κατοίκους που «κατέθεταν τα όπλα» (στην Αστυνομία), με βαριά καρδιά και βρίζοντας. Τόσο νόμιμα ήταν, τόσο για τα θηράματα του δάσους τα προόριζαν.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ανοικονόμητα «δικηγορικά» (νόμιμα) ψεύδη θαυμαστής έμπνευσης και…συγκινητικής συμπαράστασης στους πελάτες. Εδώ θα τελειώναμε, αν δεν ακολουθούσαν δηλώσεις πολιτικών (γενικώς) και φορέων της Διοίκησης. Βγαίνει στο «γυαλί» ο Δήμαρχος και ξέρεις από πριν τι θα πει, ποιανών το μέρος θα πάρει με…τέχνη και πόσο το μάτι του γυαλίζει για την ψήφο την ακριβή. Λόγος  σύστοιχος με εκείνον του Αντιπεριφερειάρχη (μην πεις κακή κουβέντα για την τοπική κοινωνία), που κι αυτός προσδοκά ψήφους ντόπιων, με θανάσιμα εχθρική τους σχέση με την (πλήρη) αλήθεια.

ΤΟΥΣ πιέζουν δημοσιογράφοι κι αυτοί τα ζυγιάζουν ψηφοθηρικά, τα φιλτράρουν «εκλογικά» και η «αλήθεια» τους βγαίνει υπέρ της…περιοχής. «Καταδικάστε τους δράστες, μη τα βάζετε με την τοπική κοινωνία, σας περιμένει μαύρο».

ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ οι άμοιροι (με τα σκάγια στο κορμί) την αλήθεια, αλλά δεν ψηφίζουν για να…ελπίζουν. Τα μαζεύουν για άλλους χώρους εκμετάλλευσης. Με την εξουσία τυφλή, κουφή και αδιάφορη. Και μόνο αν πέσουν σκάγια (πριν τους τρυπήσουν σφαίρες) είναι παρούσα, αγουροξυπνημένη και αναστατωμένη. Μέχρι να σβήσουν τα φώτα και ξανά στο άλλο…πλευρό. Με έναν Υπουργό να προστατεύει τους δυστυχείς (λαθρο)μετανάστες, ωστόσο…ένας Δένδιας δεν φέρνει την Άνοιξη.