Σταυριπροσκύνηση ή σταυροπροδοσία;
Ο Χριστός είχε ανεβάσει στα μεσούρανα τους μαθητές του. Κι απ’ όλους πιο ψηλά τον Πέτρο.
Με αποτέλεσμα να φουντώσει η φαντασία των μαθητών: Πως ο Χριστός θα γινόταν κοσμοκράτορας. Κι εκείνοι θ’ απολάμβαναν δόξες, τιμές και μεγαλεία. ‘Όπως, κάπως ανάλογα, φαίνεται να φαντάζονται και οι σύγχρονοι σιωνιστές.…
Αλλά, για να μη ζουν με αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, ο Χριστός φρόντισε να προσγειώσει τους μαθητές του. Και μάλιστα αρκετά ανωμάλως: Καθώς τους είπε πως «τώρα, που θα πάμε στα Ιεροσόλυμα οι γραμματείς και οι φαρισαίοι θα τον συλλάβουν, θα τον εξευτελίσουν και θα τον σταυρώσουν…»!
Πράγμα, που δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό κανενός. Και πιο πολύ του Πέτρου. Ο οποίος δεν δίστασε να επιτιμήσει το Χριστό, που τολμούσε να αναφέρεται σε τέτοια απαισιόδοξα ενδεχόμενα!
Γεγονός, που ανάγκασε το Χριστό να μη διστάσει, ύστερα απ’ την ανώμαλη προσγείωση, να τον γκρεμίσει ακόμη και στα Τάρταρα. Λέγοντάς του το πασίγνωστο και παροιμιώδες, εκείνο:
«Ύπαγε οπίσω μου σατανά! Γιατί δεν σκέπτεσαι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά σύμφωνα με το θέλημα των ανθρώπων»…
Και, παίρνοντας αφορμή απ’ τη συμπεριφορά αυτή του Πέτρου, να
πει στους μαθητές του, αλλά και τους άλλους, που τον ακολουθούσαν:
Τα λόγια, δηλαδή, του Ευαγγελίου (Μάρκου: η,34-θ,1)που ακούστηκαν την περασμένη Κυριακή στις εκκλησιές.
Βέβαια το να ενστερνιστεί κάποιος το πνεύμα του σταυρού συνεπάγεται αγώνες και θυσίες, που μπορεί να φθάσουν κόμη και μέχρι το θάνατο. Αλλά αυτός, που φοβάται μήπως χάσει τη ζωή του, που είναι πρόσκαιρη, λέει ο Χριστός, θα χάσει την ψυχή του, που είναι αιώνια.
Που σημαίνει ότι ο χριστιανισμός δεν είναι το «όπιο του λαού», όπως ο Μαρξ είχε χαρακτηρίσει τη θρησκεία. Και όπως ήταν για πολλούς αιώνες και είναι, δυστυχώς, και σήμερα, προκειμένου να επιτελεί το ρόλο του ναρκωτικού για τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Έτσι ώστε να μην παρεμποδίζεται η καταλήστευση και η καταδυνάστευση των λαών εκ μέρους των εκάστοτε κυρίαρχων αρπακτικών: Αυτοκρατόρων, βασιλιάδων, τσιφλικάδων, βουλευτάδων. Και των πάσης φύσεως «μεγαλειότατων και εντιμότατων» ληστάρχων και κλεφταράδων…
Κι όχι μόνο απ’ το λαό, αλλά κι από παπάδες και δεσποτάδες.
Οι οποίοι ψάλλουν ύμνους στην «Υπέρμαχο Στρατηγό», που συμπαραστεκόταν στους αγώνες του Βυζαντίου αλλά και του στρατού μας στην Αλβανία.
Και τονίζουν, σε κάθε περίπτωση, την προσφορά του κλήρου, κατά τον αγώνα της εθνεγερσίας. Και υπενθυμίζουν το γεγονός ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών. Και εξυμνούν τα ηρωικά κατορθώματα του Διάκου και του Παπαφλέσσα και όσων άλλων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας. Ενώ παράλληλα διαμαρτύρονται, εντονότατα, κάθε φορά, που κάποιοι αρνούνται την εθνική προσφορά των κληρικών.
Την ίδια, όμως, στιγμή, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, απαγορεύουν να μιλήσει κάποιος στις εκκλησιές για το κανιβαλικό και εφιαλτικό καθεστώς, που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και, πρόσφατα, την Κύπρο, από τους σύγχρονους σταυρωτές. Για να προσφέρει, έστω και λίγη παρηγοριά, στους σταυρωμένους. Προφανώς, για να μην ενοχλούνται τα ανδρείκελα της Μέρκελ και της Λαγκάρντ, που, κατά περίεργη συγκυρία είναι και κατηχητόπουλα της σατανικής Μπίλντεμπεργκ.
Και επιβάλλουν τις απαγορεύσεις αυτές, επειδή, λέει, οι τέτοιου είδους αναφορές συνιστούν πολιτικολογία.
Όταν οι ρασοφόροι αυτοί επιφυλάσσουν στους εαυτούς τους το δικαίωμα να κάνουν πολιτική του αισχίστου είδους. Δίνοντας γραμμή και προπαγανδίζοντας την τυφλή υπακοή στα οποιαδήποτε σαμάρια και στουρνάρια και τούβλα και αποδέλοιπα άχρηστα και επικίνδυνα, «προς κατεδάφισιν» υλικά της κυβερνητικής συμμορίας.
Και ο λόγος των αηθεστάτων αυτών απαγορεύσεων δεν είναι ότι έχουν κάτι να φοβηθούν, όπως οι μάρτυρες και οι ήρωες άλλων εποχών. Αλλά το γεγονός ότι τους συνδέουν σχέσεις διαπλοκής και εξαρτήσεως με τους εφιάλτες και κανιβάλους αυτούς…
Κι έτσι, από το ένα μέρος, καπηλεύονται και μάλιστα με υπερβάλλοντα ναρκισσισμό τη δόξα και την τιμή, για τους αγώνες των κληρικών του ’21 και άλλων εποχών, κι από το άλλο, δεν ντρέπονται ν’ απαγορεύουν την οποιαδήποτε αναφορά στο τωρινό καθεστώς εθελοδουλίας και προδοσίας….
Για να ανακαλούν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, στη μνήμη μας, τα «ουαί», που είπε ο Χριστός στους φαρισαίους.
Κι όμως κάποιοι απ’ αυτούς, που έτσι φαρισαϊκά σκέφτονται και φασιστικά «αποφασίζουν και διατάσσουν» κάνουν μεγάλους σταυρούς. Και προσκυνούν σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση, το Σταυρό.
Το πνεύμα του οποίου συστηματικά και συνειδητά προδίδουν κι απ’ το οποίο τους χωρίζουν έτη φωτός…
παπα-Ηλίας
e-mail: yfantis.ilias@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.