ΦΠΑ, τουρισμός και…ανταγωνισμός

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΡΙΝ «αρπάξουν» διεθνώς τα καύσιμα, σπεύδει στον πίνακα τιμών ο βενζινάς να τις αλλάξει (προς τα πάνω). Για το αντίθετο…τεμπελιάζει, κι αν βάλεις δίπλα τους συναδέλφους του της «πειραγμένης» μάνικας, τους (κάποιους) ταξιτζήδες της ηλεκτρονικής κλεψιάς και τους «επίορκους» του δημοσίου, έχεις εικόνα της σημερινής Ελλάδας των αδιόρθωτων της πιάτσας και του Κράτους.

ΚΑΘΕΝΑΣ ό,τι μπορεί και δύναται για το ντόπιο «θύμα» και για τον αφελή(;) τουρίστα (που μας έρχεται), για τον τουρισμό-ανάσα, και το σκουπιδαριό στους δρόμους. Σκουπίδια δεκαετιών θαμμένα κι άλλα που τρυπούν τα μάτια. Το πολιτισμικό αποτύπωμα του νεοέλληνα, απείθαρχου εκ…φύσεως και απειθάρχητου σε νόμους και κανόνες, εμπλουτισμένο με τον «πολιτισμό» ξένων εισβολέων. Με τον οδοκαθαριστή ξοπίσω του(ς), να μην προλαβαίνει. (Κι αυτός, βέβαια, λούφαρε…κατά δύναμη, αλλά οι απολύσεις συνετίζουν).

ΚΑΙ πάμε στην…εστίαση που παραπέμπει σε «φασολάκια-ΞΟΥ» του παρελθόντος και στο 23%  ΦΠΑ του παρόντος, εξοντωτικού για τον εστιάτορα και απωθητικού για τον τουρίστα. Μας έρχεται (ο τουρίστας) με τον σχεδιασμό και την οικονομία του, για να του τσιμπολογήσουμε το πορτοφόλι με νόμιμες και παράνομες παρεμβάσεις μας. Από διόδια και ακριβά καύσιμα (ενίοτε νοθευμένα), μέχρι την απεικόνιση της κρατικής αφροντισιάς στη φονική λακκούβα.

ΕΡΧΕΤΑΙ, λοιπόν, ο τουρίστας, έρχεται και η μείωση του ΦΠΑ(;). Τα κλειστά και «πεθαμένα» μαγαζιά (της εστίασης) δεν πρόκειται να ξανανοίξουν. Δεν ανασταίνονται με κίνητρα ετεροχρονισμένα κι ούτε η αγορά σηκώνει το πλήθος και τον αριθμό τους, τη διάταξή τους το ένα δίπλα στο άλλο, με τα ομοειδή «προϊόντα».

ΤΟ ΦΠΑ πέφτει, αλλά τις τιμές δεν θα τις ρίξει το φιλότιμο. Ούτε ο φόβος του ελέγχου, με τον ελεγκτή να «σφυρίζει» για τον ερχομό του και τον ελεγχόμενο να βαράει «λήξη» με την αποχώρησή του. Ο κακομαθημένος εστιάτορας και ο…μάγκας ταβερνιάρης δεν θ’ αρπάξουν το μολύβι για καινούριες λίστες και μειωμένες τιμές. Η πλειοψηφία τους θα τσεπώνει τη διαφορά, χωρίς…οίκτο και διαταραχή συνείδησης, χώρια εκείνοι που θα τσεπώνουν τον ΦΠΑ στο σύνολό του.

ΠΟΙΑ δύναμη, λοιπόν, θα συμμορφώσει τον μαγαζάτορα, πέρα απ’ τον κάποιο (ανεπαίσθητο) φόβο του ελέγχου; Ο ανταγωνισμός! Ο διπλανός «γεμάτος» που έριξε τις τιμές, δίπλα σ’ εκείνον που επιμένει πονηρά και…ελληνικά. Και πώς…θυμήθηκε τον ανταγωνισμό ο «επιχειρηματίας»; Του χτύπησε την πόρτα η ανάγκη. Απ’ την κρίση φαρμάκι-γιατρικό. Με τη δίψα του για κέρδος να τη μετριάζει ο διπλανός.