(Βορειο)Κορεάτικη…μοναξιά

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΜΕΤΑ τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο και τη μοιρασιά στη Γιάλτα, οι Μεγάλοι «έπρεπε» να …εκφραστούν (δια των μικρών) και σε ατμόσφαιρα ψυχροπολεμική. Πριν φτάσουμε, λοιπόν, στο Βιετνάμ του Κένεντι και του Τζόνσον, περνάμε απ’ την Κορέα του Τρούμαν. Με τους Σοβιετικούς να παρασύρονται σε αντικομουνιστικά παιχνίδια των Αντιπάλων τους και χρηματοβόρα για τους ίδιους, με θύματα τους λαούς δεμένους στο άρμα τους.

ΒΟΡΕΙΑ και Νότια Κορέα, και κάθε μια με την δικιά της υπερδύναμη πίσω της. Και μπροστά; Τους λαούς των αντιπάλων συμμαχιών, με τις νεότερες ηλικίες στρατευμένες στην υπόθεση του αντικομουνισμού (των Δυτικών) και του αντιιμπεριαλισμού (των Ανατολικών).

ΔΕΘΗΚΑΜΕ κι εμείς στο άρμα. Ως έλληνες και τσαρουχάδες του ’50 που καμαρώναμε ζωσμένοι στ’ άρματα και με τις παλιατσούρες της ΟΥΝΡΑ για καλά, με τα μετεμφυλιοπολεμικά (αντικομουνιστικά) κατάλοιπα στην ψυχή, πιστοί στη Συμμαχία. Κατευθείαν για…Κορέα! Στην πιο θερμή στιγμή του Ψυχρού Πολέμου. Να…φάμε τους «κίτρινους» και να γυρίσουμε νικητές και τροπαιούχοι. Όσοι φαντάροι μας και αξιωματικοί γύρισαν κι όπως γύρισαν-με τραύματα στο σώμα και την ψυχή-να βλέπουν στον ύπνο εφιάλτες. Με ιστορίες τραγικές να διανθίζονται από φανταστικές και κάποιους (μέχρι σήμερα) να τους φωνάζουν «Κορεάτες». Των άψυχων τα κόκαλα παρέμειναν θαμμένα κάπου στον 38^ο παράλληλο, λες κι είχαμε κάτι να χωρίσαμε με «κίτρινους» και «κόκκινους».

Η αναμέτρηση δεν ανέδειξε νικητή, ωστόσο οι έλληνες κάναμε το (αντικομουνιστικό) μας καθήκον. Πιστοί στους «Συμμάχους», όπως το ’19 στη μακρινή Κριμαία, όπου πάθαμε το μεγάλο πατατράκ, μυαλό δεν βάλαμε και ξανά…απελευθερωτές για την Ιωνία και την (Μικρασιατική) καταστροφή. 

ΤΟΤΕ, λοιπόν, στα χρόνια της «ψυχρής» αναμέτρησης των Μεγάλων, υπήρχαν δυο υπερδυνάμεις κι έριχναν καθεμιά τη σκιά της στους μικρούς. Εγγύηση για τα μεγάλα δεινά τους απ’ τον αντίπαλο και το καζάνι εκτονώνονταν με επιτόπιες φωτιές.

ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν δυο Κορέες, αλλά μια Υπερδύναμη. Κι αν η Νότια Κορέα έχει πίσω της το ΝΑΤΟ (διάβαζε Αμερικανοί), οι Βόρειοι δεν έχουν παρά μόνο τον…εαυτό τους. Άντε και τη μακρινή Κούβα. Ούτε Κίνα υπάρχει «στρατηγικά», ούτε Σοβ. Ρωσία «ιδεολογικά». Όλα γίναν’ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και οι κωδικοί των πυρηνικών τους βρίσκονται στους φοριαμούς του αμερικάνικου Πενταγώνου.

ΚΑΙ της Β. Κορέας οι κωδικοί των πυρηνικών τους όπλων; Φυλάσσονται απ’ τους ίδιους, αλλά δεν θα προλάβουν να φύγουν πύραυλοι είτε να «σκάσουν» βόμβες. Λόγω υπεροπλίας των υπολοίπων (Αμερικανών, Κινέζων, Ρώσων). Γι αυτό και θα πέσουν (αν πέσουν) τουφεκιές «κλασικές» απ’ τα…Νότια. Με τη Νότια Κορέα «εργαλείο» για…τακτοποίηση, όπως «τότε» (1950-53).